Przejdź do zawartości

Herodiada (opera)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herodiada
Hérodiade
ilustracja
Muzyka

Jules Massenet

Libretto

Paul Milliet, Georges Hartmann, Henri Grémont

Liczba aktów

4

Język oryginału

francuski

Źródło literackie

opowiadanie Hérodias Gustave’a Flauberta

Prapremiera

19 grudnia 1881
Théâtre de la Monnaie, Bruksela

Herodiada (fr. Hérodiade) – czteroaktowa opera Jules’a Masseneta do libretta Paula Milleta, Georges’a Hartmanna i Henriego Grémonta na podstawie opowiadania Hérodias (1877) Gustave’a Flauberta. Prapremiera 19 grudnia 1881 w Théâtre de la Monnaie w Brukseli.

Treść

[edytuj | edytuj kod]

Miejsce i czas akcji: Jerozolima roku 32.

Salome, porzucona przed laty przez matkę w Rzymie, wraca do Jerozolimy. Jej zainteresowanie budzi płomienny prorok Jan. W Salome zakochuje się król Herod. Jego żona Herodiada żąda, by położył kres zniewagom, jakich doznaje ze strony Jana.

Akt II

[edytuj | edytuj kod]

Heroda dręczy wizja pięknej Salome. Wróżbita Fanuel powiadamia go o pojawieniu się proroka Jana, którego lud uważa za Mesjasza. Król myśli o posłużeniu się nim w walce z rzymskimi najeźdźcami. Tymczasem namiestnik Witeliusz obiecuje swobody religijne. Nadchodzi Jan w otoczeniu tłumu wyznawców, wśród których znajduje się Salome. Herodiada podejrzewając męża o skłonność do pięknej dziewczyny, oskarża Jana i jego zwolenników, w tym Salome, o podburzanie ludu przeciw prawowitej władzy.

Akt III

[edytuj | edytuj kod]

Jan i Salome trafiają do tego samego lochu. Również prorok doznaje oczarowania urodą Salome, ale ostatecznie sprawia, że jej namiętność przeradza się w uczucie religijnej natury. Herod proponuje Janowi wspólne działanie przeciw Rzymianom, ale dostrzegając uczucie, które łączy Salome z prorokiem, postanawia go zgładzić.

Akt IV

[edytuj | edytuj kod]

Salome postanawia dzielić los z Janem. Ale gdy Herod ją ułaskawia, stara się wstawić za swoim ukochanym. Kiedy jednak nadchodzi wiadomość o jego śmierci, usiłuje pchnąć sztyletem Herodiadę, a gdy ta ujawnia, iż jest jej matką, sama zadaje sobie śmierć.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lesław Czapliński, Ostatnie kuszenie proroka, czyli historia Jana Chrzciciela, Salome i Herodiady” (o „Salome” Richarda Straussa) w: W kręgu operowych mitów, Kraków 2003

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]