Przejdź do zawartości

Hermann Emil Fischer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hermann Emil Fischer
Ilustracja
Państwo działania

Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce urodzenia

9 października 1852
Euskirchen

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1919
Berlin

profesor
Specjalność: chemia
Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” za Naukę i Sztukę Order Bawarski Maksymiliana za Naukę i Sztukę
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii

Hermann Emil Fischer (ur. 9 października 1852 w Euskirchen, zm. 15 lipca 1919 w Berlinie) – niemiecki chemik organik, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii (1902)[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Zajmował się strukturą sacharydów, innych węglowodanów i puryn, syntezując wiele z nich. Badał też peptydy i białka, potwierdzając ich budowę złożoną z łańcuchów aminokwasów[1].

Profesor uniwersytetów w: Monachium (1879–1882), Erlangen (1882–1885), Würzburgu (1885–1892) i Berlinie (od roku 1892). W roku 1902 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii „w uznaniu niezwykłych zasług w pracach dotyczących syntez cukrów i puryn”.

Jego dokonania stanowiły podstawę rozwoju niemieckiego przemysłu farmaceutycznego[1].

Popełnił samobójstwo wskutek długotrwałej depresji po śmierci dwóch synów podczas I wojny światowej.

Osiągnięcia naukowe

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Tadeusz Nowak (red.), Oksfordzki słownik biograficzny, Warszawa: Bertelsmann Media, 1999, s. 150–151, ISBN 83-7227-109-7 (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]