Henri Fournier (1919)
„Henri Fournier” w 1921 r. | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
kwiecień 1917 |
Wodowanie |
30 września 1919 |
Zamówiony dla Forțele Navale Române | |
Marine nationale | |
Wejście do służby |
1921 |
Wycofanie ze służby |
lipiec 1935 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
52,4 m |
Szerokość |
4,7 m |
Zanurzenie |
2,7 m |
Rodzaj kadłuba |
dwukadłubowy |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1020 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 400 KM 2 śruby | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
powierzchnia: 1850 Mm przy 10 w. |
Uzbrojenie | |
6 torped; 1 działo kal. 47 mm | |
Wyrzutnie torpedowe |
4 × 450 mm |
Załoga |
25 |
Henri Fournier (SC6) – francuski okręt podwodny z okresu międzywojennego, druga jednostka typu O’Byrne. Pierwotnie została zamówiona przez Rumuńską Marynarkę Wojenną, jednak została podczas budowy zarekwirowana przez rząd Francji. Okręt został zwodowany 30 września 1919 roku w stoczni Schneidera w Chalon-sur-Saône, a do służby w Marine nationale wszedł w 1921 roku. Jednostka służyła na Morzu Śródziemnym, a z listy floty została skreślona w lipcu 1935 roku.
Projekt i budowa
[edytuj | edytuj kod]Okręt zamówiony został przed wybuchem I wojny światowej przez Rumuńską Marynarkę Wojenną[1][2]. Jednostkę zaprojektował inż. Maxime Laubeuf[1][3]. W 1917 roku okręt został zarekwirowany przez rząd francuski i ukończony z powiększonym kioskiem oraz mostkiem[3].
„Henri Fournier” zbudowany został w stoczni Schneidera w Chalon-sur-Saône[1][4][a]. Stępkę okrętu położono w kwietniu 1917 roku[2][5], został zwodowany 30 września 1919 roku[1][2], a do służby w Marine nationale przyjęto go w 1921 roku[2][5]. Otrzymał nazwę na cześć francuskiego dowódcy okrętu podwodnego „Saphir” Henriego Fourniera, który 15 stycznia 1915 roku na Morzu Marmara zginął po wejściu okrętu na turecką minę[6]. Jednostka otrzymała numer burtowy SC6[1].
Dane taktyczno–techniczne
[edytuj | edytuj kod]„Henri Fournier” był średniej wielkości okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej[1][5]. Długość całkowita wynosiła 52,4 metra, szerokość 4,7 metra i zanurzenie 2,7 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 342 tony, a w zanurzeniu 513 ton[1][7]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa czterosuwowe silniki wysokoprężne Schneider-Carels o łącznej mocy 1020 koni mechanicznych (KM)[1][3]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Schneider o łącznej mocy 400 KM[1][3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 14 węzłów na powierzchni i 8 węzłów w zanurzeniu[1][3]. Zasięg wynosił 1850 Mm przy prędkości 10 węzłów (lub 875 Mm przy 12 węzłach) w położeniu nawodnym oraz 55 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[1][2].
Okręt wyposażony był w cztery dziobowe wyrzutnie torped kalibru 450 mm, z łącznym zapasem 6 torped[3][b]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kal. 47 mm L/50 M1902[3][5].
Załoga okrętu składała się z 2 oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy[2].
Służba
[edytuj | edytuj kod]„Henri Fournier” cały okres swojej służby spędził na Morzu Śródziemnym[3]. Jednostkę skreślono z listy floty w lipcu 1935 roku[1][2][c].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 212.
- ↑ a b c d e f g h Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 162.
- ↑ a b c d e f g h i j Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 89.
- ↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 198.
- ↑ Henri Paul Léon FOURNIER. Ecole Navale. [dostęp 2017-03-02]. (fr.).
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 537.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: O`BYRNE submarines (1921). Navypedia. [dostęp 2017-03-02]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Henri Paul Léon FOURNIER. Ecole Navale. [dostęp 2017-03-02]. (fr.).
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).