Przejdź do zawartości

Héctor Adomaitis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Héctor Adomaitis
Pełne imię i nazwisko

Héctor Raimundo Adomaitis Larrabure

Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1970
Buenos Aires

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987 Temperley
1988–1990 Montevideo Wanderers
1991 Deportes Concepción 6 (2)
1991–1993 Colo-Colo 25 (5)
1993–1997 Santos Laguna 139 (30)
1997–2002 Cruz Azul 108 (10)
2000 Colo-Colo (wyp.) 6 (1)
2001–2002 Puebla (wyp.) 36 (3)
2002 Santiago Morning 10 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2018 Deportes Melipilla
2019–2020 Deportes Melipilla
2021 Barnechea
2022 Deportes Santa Cruz
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Héctor Raimundo „Ruso” Adomaitis Larrabure (ur. 12 czerwca 1970 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz pochodzenia litewskiego występujący na prawego pomocnika, trener piłkarski.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Adomaitis pochodzi ze stołecznego Buenos Aires, jest najmłodszym z trójki rodzeństwa (ma siostrę i brata)[1]. Jego dziadkowie ze strony ojca wyemigrowali do Argentyny z terenów obecnej Litwy – ze względu na wschodnioeuropejskie korzenie i nietypowy dla Latynosów rudy kolor włosów został obdarzony przydomkiem „Ruso” („Rosjanin”)[2]. Jest wychowankiem szkółki juniorskiej przeciętnego, stołecznego klubu CA Temperley, jednak już w wieku siedemnastu lat zdecydował się kontynuować karierę w Urugwaju, gdzie za pośrednictwem agenta znalazł zatrudnienie w drużynie Montevideo Wanderers[1]. Z tym zespołem podpisał swój pierwszy profesjonalny kontrakt[3]. Barwy Wanderers bez poważniejszych osiągnięć reprezentował przez niecałe trzy lata.

Następnie Adomaitis przeniósł się do chilijskiego średniaka Deportes Concepción jako wzmocnienie przed pierwszym w historii klubu występem w kontynentalnych rozgrywkach Copa Libertadores[4]. Jako wyróżniający się zawodnik spędził w Concepción kilka miesięcy, a w lipcu 1991 podpisał umowę z ówczesnym mistrzem Chile, zdobywcą Copa Libertadores i krajowym gigantem – ekipą CSD Colo-Colo. W drużynie ze stołecznego Santiago z powodów proceduralnych nie mógł jednak występować w rozgrywkach ligowych aż do końca grudnia i pełnoprawnym członkiem zespołu został od stycznia 1992[2]. Od razu został kluczowym zawodnikiem w taktyce trenera Mirko Jozicia i na arenie krajowej wywalczył z nią wicemistrzostwo Chile (1992) oraz dotarł do finału Pucharu Chile (1992). Wywalczył także z Colo-Colo superpuchar Ameryki Południowej – Recopa Sudamericana (1992) i interkontynentalne trofeum Copa Interamericana (1992)[5].

W czerwcu 1993 Adomaitis został piłkarzem meksykańskiego klubu Santos Laguna[6]. Przez poprzednie lata drużyna z Torreón walczyła wyłącznie o utrzymanie w lidze, lecz w 1993 roku została przejęta przez koncern piwowarski Grupo Modelo i wzmocniona wysokiej klasy graczami z kraju i zza granicy[7]. Występujący z numerem 10 Argentyńczyk zadebiutował w meksykańskiej Primera División 14 sierpnia 1993 w wygranym 2:1 spotkaniu z Atlasem, zaś pierwszego gola strzelił 4 września tego samego roku w zremisowanej 3:3 konfrontacji z Necaxą. Szybko został w Santosie gwiazdą drużyny i ulubieńcem kibiców, a także czołowym graczem całej ligi meksykańskiej[1]. Waleczny i ruchliwy, ale także elegancko i inteligentnie grający Adomaitis imponował techniką, przeglądem pola i kontrolą piłki[8]. Dysponował ponadto świetnym strzałem z dystansu i bardzo dobrze wykonywał rzuty wolne[9]. Przez późniejszych dziennikarzy był określany jako pomocnik box-to-box, który „łączył wydolność Toniego Kroosa z siłą Arturo Vidala[10].

W sezonie 1993/1994 Adomaitis wywalczył z Santosem wicemistrzostwo Meksyku, będąc w zgodnej opinii uznawany za najlepszego zawodnika drużyny[11]. Dwukrotnie otrzymał w plebiscycie Meksykańskiego Związku Piłki Nożnej nagrodę Citlalli dla najlepszego ofensywnego pomocnika ligi meksykańskiej (1994, 1995)[12]. W 1995 roku został honorowym obywatelem regionu Comarca Lagunera[13]. Przez pewien czas pełnił również rolę kapitana drużyny[14]. Wskutek słabszego sezonu i sporego zainteresowania ze strony innych klubów, w maju 1996 został wystawiony na listę transferową, lecz ostatecznie zdecydował się pozostać w Santosie na kolejny rok[15]. W jesiennym sezonie Invierno 1996 zdobył z Santosem pierwszy w historii klubu tytuł mistrza Meksyku[8]. Z powodu kontuzji przez większą część rozgrywek był rezerwowym drużyny prowadzonej przez Alfredo Tenę, lecz w końcowych, najważniejszych meczach sezonu powrócił do wyjściowego składu[16]. Ogółem spędził w Santosie cztery lata i jest uznawany za jedną z największych legend w dziejach klubu z Torreón[17].

W czerwcu 1997 Adomaitis, razem z graczem tego samego klubu Benjamínem Galindo, przeszedł do czołowego meksykańskiego zespołu Cruz Azul[3]. Tam już w pierwszym sezonie Invierno 1997 zdobył swoje kolejne mistrzostwo Meksyku, będąc podstawowym pomocnikiem stołecznej drużyny[18]. Triumfował również w rozgrywkach Pucharu Mistrzów CONCACAF (1997) – strzelił gola w finale tych rozgrywek z Los Angeles Galaxy (4:2)[19]. W czerwcu 1999 został oddany przez Cruz Azul do ligowego beniaminka Unión de Curtidores, lecz jeszcze przed startem rozgrywek Unión przestał istnieć (wszedł w fuzję z Club León), a sam Adomaitis odmówił przejścia do tego zespołu. Według prawa transferowego obowiązującego w lidze meksykańskiej nie został przez to zgłoszony do sezonu przez żaden klub i przez kolejne pół roku w praktyce pozostawał bez drużyny (choć właścicielem jego karty zawodniczej pozostawał Cruz Azul)[20]. Piłkarz wniósł sprawę do FIFA, powołując się na pogwałcenie prawa Bosmana[21].

W styczniu 2000 Adomaitis jako wolny zawodnik podpisał umowę ze swoim byłym klubem – chilijskim CSD Colo-Colo[21]. Cztery miesiące później FIFA orzekła jednak, iż gracz dokonał tego bezprawnie, gdyż wciąż był związany kontraktem z Cruz Azul. Światowa federacja ogłosiła, że Adomaitis formalnie jest do Colo-Colo jedynie wypożyczony, a permanentną umowę może z nim parafować tylko w wypadku zapłaty przez chilijski klub 400 tysięcy dolarów odszkodowania ekipie Cruz Azul[22]. Ostatecznie zarząd Colo-Colo nie zdecydował się na zapłatę tej kwoty, a zawodnik w czerwcu 2000 powrócił do Cruz Azul, wiążąc się z nim nowym, dwuletnim kontraktem[23]. Z ekipą z miasta Meksyk jako jeden z ważniejszych piłkarzy pierwszego składu dotarł do finału rozgrywek Copa Libertadores (2001)[18]. Tym samym Cruz Azul został pierwszą meksykańską drużyną, która zdołała dokonać tego osiągnięcia[8]. Łącznie w barwach Cruz Azul grał przez trzy lata i uznaje się go za jednego z bardziej zasłużonych piłkarzy w nowożytnych dziejach klubu[18].

W lipcu 2001 Adomaitis odszedł na wypożyczenie do niżej notowanego Puebla FC, co zwolniło w Cruz Azul miejsce dla obcokrajowca i pozwoliło klubowi zakontraktować Sebastiána Abreu[24]. W przeciętnej Puebli spędził rok, mając niepodważalne miejsce w składzie, po czym powrócił do Chile, gdzie został piłkarzem Santiago Morning[25]. Zanotował tam jednak rozczarowujący pobyt – na koniec sezonu spadł z Morning do drugiej ligi i bezpośrednio po relegacji odszedł z drużyny[26]. Profesjonalną karierę piłkarską zakończył w wieku 32 lat.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery Adomaitis osiadł w Santiago[12]. Ukończył kursy trenerskie w Argentynie i Meksyku[27]. Następnie był asystentem trenera Marcelo Barticciotto (swojego byłego kolegi klubowego z Colo-Colo) w trzech chilijskich zespołach – kolejno Universidad de Concepción (2007–2008), Colo-Colo (2008–2009) i Audax Italiano (2010)[28]. Razem z Barticciotto zdobył z Colo-Colo mistrzostwo Chile (Clausura 2008)[29]. W latach 2011–2012 pracował w swoim byłym klubie Santos Laguna jako asystent Benjamína Galindo (dawnego kolegi klubowego z Santosu i Cruz Azul)[30]. Wywalczył w tej roli tytuł mistrza Meksyku (Clausura 2012)[31]. Wreszcie w 2015 roku był asystentem Mauro Camoranesiego (swojego kolegi z Santosu i Cruz Azul) w meksykańskim drugoligowcu Deportivo Tepic[32].

Samodzielną karierę trenerską Adomaitis rozpoczął w sierpniu 2018, obejmując Deportes Melipilla z drugiej ligi chilijskiej[33]. Znacznie poprawił wyniki zespołu, uratował go przed spadkiem i zajął z nim bezpieczne, dziesiąte miejsce w tabeli. W grudniu nie przedłużono z nim umowy, co zostało przyjęte w środowisku z zaskoczeniem[34]. Już cztery miesiące później powrócił jednak na stanowisko trenera Melipilli[35].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Héctor Adomaitis, nuevo ídolo de la afición lagunera. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 25 lutego 1994. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  2. a b Semblanza de un Deportista. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 7 października 1993. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  3. a b Marco Malvido: Charla en Ruso. [w:] El Buen Fútbol [on-line]. elbuenfutbol.com, 27 marca 2012. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  4. Francisco Angeles: HECTOR ADOMAITIS, EL AMANTE DE LAS CANCHAS. [w:] Mundo Soccer [on-line]. mundosoccer.com. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  5. Héctor Adomaitis. [w:] Escribiendo Fútbol (blog) [on-line]. futbolanonimato.blogspot.com, 24 marca 2010. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  6. Adomaitis, el quinto extranjero.... [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 24 czerwca 1993. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  7. Héctor Adomaitis, el mejor argentino en Santos. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 5 czerwca 2017. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  8. a b c Víctor Altamirano: Adomaitis y su cariño por Santos y Cruz Azul. [w:] Excélsior [on-line]. excelsior.com.mx, 26 kwietnia 2013. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  9. Dana Rios: Santos Laguna: Guerreros Históricos III. [w:] Pasión Guerrera [on-line]. pasionguerrera.com, 29 lipca 2011. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 września 2018)]. (hiszp.).
  10. ¿Cómo explicarle a las nuevas generaciones cómo jugaba el “Ruso” Adomaitis?. [w:] Soccermanía [on-line]. soccermania.com.mx, 12 kwietnia 2018. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 września 2018)]. (hiszp.).
  11. Aún sin resolverse la situación económica de Adomaitis para seguir en Santos Laguna. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 9 lipca 1994. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  12. a b Héctor Adomaitis añora el pasado de Santos Laguna. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 20 kwietnia 2006. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  13. Hoy, el nombramiento de Héctor Adomaitis. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 7 grudnia 1995. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  14. Un minuto de deporte. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 16 listopada 1995. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  15. Adomaitis, transferible. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 31 maja 1996. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  16. Adomaitis regreso de su lesión para ser campeón. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 23 grudnia 1996. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  17. Cristian Padilla: El Santos Laguna festeja 31 años de vida, con alegrías y tristezas. [w:] ESPN [on-line]. espn.cl, 4 września 2014. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  18. a b c Marco Polo Zúñiga: Cruz Azul tiene sangre pampera. [w:] El Sol de Puebla [on-line]. elsoldepuebla.com.mx, 5 stycznia 2018. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  19. Hugo Chávez Barroso: Repasando las históricas finales entre clubes de la MLS y la Liga MX en Liga de Campeones Concacaf. [w:] Univision [on-line]. univision.com, 17 kwietnia 2018. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  20. Héctor Adomaitis: Lo Unico que Pido Es que Me Dejen Jugar. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 28 października 1999. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  21. a b Habrá que Ajustarse el Cinturón. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 19 listopada 1999. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  22. Las vueltas del caso Adomaitis. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 4 kwietnia 2000. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  23. Héctor Adomaitis: Me voy con pena. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 13 czerwca 2000. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  24. Adomaitis no sigue en Cruz Azul. [w:] Emol [on-line]. emol.com, 12 lipca 2001. [dostęp 2018-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 września 2018)]. (hiszp.).
  25. ... Y Adomaitis a Morning. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 19 lipca 2002. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  26. Santiago Morning despidió a 18 jugadores tras el descenso. [w:] Cooperativa [on-line]. cooperativa.cl, 26 listopada 2002. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  27. Feliz Adomaitis por estar en la Comarca Lagunera. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 16 marca 2005. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  28. Adomaitis será ayudante de Barticciotto. [w:] El Mercurio de Valparaíso [on-line]. mercuriovalpo.cl, 2 października 2008. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  29. Colo Colo y Barticciotto: La historia de su 28° título. [w:] El Mercurio [on-line]. emol.com, 20 grudnia 2008. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  30. Héctor Adomaitis sale de Santos. [w:] MedioTiempo [on-line]. mediotiempo.com, 11 listopada 2012. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  31. ¡Santos Campeón!. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 21 maja 2012. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  32. Javier Carrillo: MI objetivo es llevar a Coras a la primera división: Mauro Camoranesi. [w:] Nayarit en Línea [on-line]. nayaritenlinea.mx, 6 stycznia 2015. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  33. Héctor Adomaitis es el nuevo técnico de Melipilla. [w:] CDF [on-line]. cdf.cl, 29 sierpnia 2018. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  34. Los números de Héctor Adomaitis en su primer paso por Deportes Melipilla. [w:] Primera B Chile [on-line]. primerabchile.cl, 16 kwietnia 2019. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).
  35. Deportes Melipilla presentó a Héctor Adomaitis como su nuevo director técnico. [w:] Al Aire Libre [on-line]. alairelibre.cl, 16 kwietnia 2019. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]