Przejdź do zawartości

Grides

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grides
Wykonawca albumu koncertowego
Soft Machine
Wydany

2006

Nagrywany

25 października 1970 (CD); 23 marca 1971 (DVD)

Gatunek

psychodeliczny rock, jazz rock, scena Canterbury,

Długość

77:46

Wydawnictwo

Cuneiform USA

Oceny
Album po albumie
Breda Reactor
(2005)
Grides
(2006)
Middle Earth Masters
(2006)

Grides – koncertowy album grupy Soft Machine nagrany w 1970 i wydany w 2006 r. oraz DVD nagrane w marcu 1971 r.

Historia i charakter albumu

[edytuj | edytuj kod]

3 października 1970 r. rozpoczęło się kolejne europejskie tournée Soft Machine. Jego ostatnim koncertem był występ w „Concertgebouw” w Amsterdamie w Holandii. W tym samym czasie, w wolnych od występów okresach, grupa nagrywała swój kolejny album, który ukaże się pod tytułem Fourth.

Według Michaela Wattsa, dziennikarza tygodnika Melody Maker, był to najlepszy koncert z trzech odbytych na terenie Holandii[2]. Pierwszy koncert w Eindhoven rozpoczął się bardzo późno i miał niewielką publiczność dość chłodno reagującą na muzykę zespołu, który wobec braku sprzężenia zwrotnego z widzami grał dosyć ospale. Kolejny występ w Rotterdamie był już dużo lepszy, chociaż dalej „brakowało prawdziwego ognia”[3]

Publiczność amsterdamska była do grupy nastawiona bardzo przychylnie, reagowała bardzo emocjonalnie i zespół odpowiedział na to bardzo dobrym, energicznym i dynamicznym występem. W rezultacie widzowie domagali się bisu i grupa spełniła ich życzenie.

  • Zespół dokonywał już w tym okresie nagrań sesyjnych do swojego czwartego albumu i nowy materiał wykonywany na tym koncercie był jeszcze nie do końca opracowany. Były to utwory „Teeth” i „Virtually”. Wyraźnie słychać, że ta pierwsza kompozycja jest gotowa w połowie. Brak jej szczególnie spektakularnej części końcowej składającej się z efektownego sola Ratledge’a na organach. Utwór jest także inaczej skonstruowany i pewne jego elementy (zwłaszcza partia grana w rytmie na 6/4) zostaną potem poprzesuwane.
  • „Virtually” był już wykonywany kilka tygodni wcześniej, bo 8 i 10 października w klubie „U Ronniego Scotta” (ang. Ronnie Scott’s) i już prezentował się bardzo zdecydowanie i zaskakująco prosto. Od tej pory jednak uległ pewnej dekonstrukcji; podczas tego występu elementy utworu został przedstawione raczej w formie dość luźno związanych modułów. Nawet główny temat kompozycji jest dość trudno ropoznawalny i grany rubato, aż do momentu, gdy Elton Dean i Mike Ratledge zaczynają grać go unisono. Część pierwsza kompozycji jest zdecydownie różna od wersji studyjnej. Na albumie jest ona właściwie „pojedynkiem” gitary basowej Hoppera z kontrabasem Roya Babbingtona.
  • „Neo-Caliban Grides” Deana jest także wyraźnie daleki od swojej ostatecznej formy i to było przyczyną, że ostatecznie nie ukazał się na albumie Fourth i pojawił się dopiero na znakomitym debiutanckim albumie Deana. Caliban to jedna z postaci z Burzy Szekspira. Postać ta pojawi się później także na albumie Softs w utworze Karla Jenkinsa „Ban Ban Caliban”.
  • Jak zwykle starszy materiał także legł pewnym zmianom. Dean zaczął towarzyszyć improwizacjom Ratledga wspierając go bardzo efektywnie harmonicznie na elektrycznym pianinie Hohnera. Słychać to na „Out-Bloody-Rageous”, „Esther's Nose Job” i w utworze wykonanym na bis.

Nowością na tym albumie jest także całkowity brak partii wokalnych Wyatta i to nawet w tak oczywistych momentach jak „Eamonn Andrews” czy „Esther's Nose Job”. W tym ostatnim utworze partia wokalna Wyatta wykonywana scatem została zastąpiona przez solo basowe.

27 lutego 1971 r. zespół wyruszył na kolejne europejskie tournée. Pierwszy koncert odbył się „Høvikodden Arts Centre” w Oslo w Norwegii. Ostatnim jego akcentem był koncert na „Arts Festival” w „Deutschlandhalle” w Berlinie z takimi zespołami jak Family i Man.

Przedostatni „występ” tournée odbył się 23 marca w „Gondel Filmkunsttheater” w Bremie w Niemczech. Został on sfilmowany przez TV Radia Bremen i po zmontowaniu wyemitowany 4 dni później w programie telewizyjnym „Beat Club”[4].

Występ ten zasadniczo nie różnił się od ówczesnych koncertów zespołu, a więc nie szedł na żadne kompromisy. To spowodowało, iż pewne szczególnie nieortodoksyjne muzycznie fragmenty zostały wycięte przed ich emisją. Wycięto więc osiem pierwszych minut występu (z „Neo-Caliban Grides”), następnie – główny temat „Out-Bloody-Rageous” oraz powolną jego partię z Wyattem grającym na perkusji rękami.

"Grides” i „Eamonn Andrews” są tutaj wykonane w radykalnie odmiennych wersjach i „ozdobione” raczej niemodnymi już wtedy efektami wizualnymi przez TV. W tym ostatnim utworze Wyatt wykonuje partię wokalną wykorzystując tekst z „Hope for Happiness”.

Zespół zaprezentował także nową kompozycję Ratledge’a „All White", która zostanie wydana na albumie Fifth.

To wideo jest właściwie jedyną szansą na zobaczenie klasycznego kwartetu grupy.

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]

Spis utworów

[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze zestaw
1. Facelift (Hopper) 6:59
2. Virtually (Hopper) 15:34
3. Out-Bloody-Rageous (Ratledge) 8:12
4. Neo-Caliban Grides (Dean) 10:12
40:57
Drugi zestaw
1. Teeth (Ratledge) 8:03
2. Slightly All the Time (Ratledge) 10:34
3. Eamonn Andrews (Ratledge) 1:36
4. Esther's Noise Job (Ratledge) 11:22
5. Slightly All the Time/Noisette (Ratledge/Hopper) 6:43
38:18

Opis płyty

[edytuj | edytuj kod]
Dysk audio
Dysk audio-wideo
  • Data nagrania DVD – 23 marca 1971
  • Miejsce – TV studio Radia Bremen
  • Reżyser – Mike Leckebusch
  • Inżynier dźwięku – Otto G. Hühn
  • Operator pierwszej kamery – Martin Heuer
  • Operatorzy innych kamer – Jochen Theundert, Dieter Frank, Wilfried Scheidl
  • Konwersja na system NTSC – Dave Davis/QCA
  • Remasternig dźwięku na DVD – Brad Blackford/Euphonic Mastering
Całość
  • Kierowanie wydaniem – Steven Feigenbaum
  • Fotografia na okładce – Shep Shepherd
  • Projekt graficzny CD – Bill Ellsworth
  • Tekst we wkładce – Aymeric Leroy
  • Czas nagrania – 77:46
  • Firma nagraniowa – Cuneiform USA
  • Numer katalogowy – Rune 230/231
  • Data wydania – 2006[5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. THE SOFT MACHINE Grides reviews [online], progarchives.com [dostęp 2021-04-09] (ang.).
  2. Aymeric Leroy. Tekst we wkładce. Str. 2
  3. Ibid. Str. 2
  4. Był do 65 program z ogólnej liczby 86, które ukazały się w TV pomiędzy wrześniem 1965 a grudniem 1972. Obok Soft Machine przedstawiono występ Curved Air i Skid Row
  5. THE SOFT MACHINE - Grides (2006) [online], Progarchives.com [dostęp 2023-06-26] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Graham Bennett, Soft Machine. Out-Bloody-Rageous, London: SAF, 2005, ISBN 0-946719-84-5, OCLC 60668224.
  • Michael King, Wrong Movements. A Robert Wyatt History, Allen Huotari, Wembley: SAF, 1994, ISBN 0-946719-10-1, OCLC 30736497.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]