Gródek (gmina Przysucha)
uroczysko-dawna miejscowość | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (1943) |
156 |
SIMC |
nie nadano |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu przysuskiego | |
Położenie na mapie gminy Przysucha | |
51°20′21″N 20°36′01″E/51,339167 20,600278 |
Gródek – uroczysko-dawna miejscowość[1], nieistniejąca wieś w województwie mazowieckim w powiecie przysuskim w gminie Przysucha[2]. Położona jest w gąszczu lasu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Gródek powstał w VII wieku i pełnił funkcję kultową. Był świątynią solarną pogańskich Słowian, którzy oddawali hołd bóstwom przyrody, najprawdopodobniej byli to Sandomierzanie[3].
W latach 1867–1954 należał do gminy Przysucha w powiecie opoczyńskim, początkowo w guberni kieleckiej, a od 1919 w woj. kieleckim[4]. Tam 4 listopada 1933 wszedł w skład gromady o nazwie Gródek w gminie Przysucha, składającej się z samej wsi Gródek[5]. 1 kwietnia 1939 wraz z resztą powiatu opoczyńskiego został włączony do woj. łódzkiego[6].
Podczas II wojny światowej Gródek włączono do Generalnego Gubernatorstwa (dystrykt radomski, powiat tomaszowski), nadal jako gromada w gminie Przysucha, licząca w 1943 roku 156 mieszkańców[7]. Po wojnie początkowo w województwie łódzkim, a od 6 lipca 1950 ponownie w województwa kieleckim[8], jako jedna z 11 gromad gminy Przysucha w reaktywowanym powiecie opoczyńskim[9]. W związku z reformą znoszącą gminy jesienią 1954 roku, już wysiedlony Gródek włączono do nowo utworzonej gromady Przysucha[10]. 1 stycznia 1956 gromada weszła w skład nowo utworzonego powiatu przysuskiego w tymże województwie[11]. 1 stycznia 1958 gromadę zniesiono w związku z przekształceniem jej obszaru w miasto Przysucha, przez co Gródek stał się formalnie obszarem miejskim[12]. Odtąd wyłączony z obszaru miasta.
Likwidacja Gródka wiąże się z istniejącym w okolicy od końca XIX wieku poligonu wojskowego Barycz. Na początku lat 1950. został on rozbudowany i wówczas z tych terenów wysiedlono mieszkańców wsi: Budki, Eugeniów, Gąsiorów, Gródek, Huta, Januchta, Józefów, Kacprów, Ludwinów, Stefanów, Wola Nosowa i Zapniów. Jednak już na przełomie lat 50. i 60. poligon zlikwidowano, a już 1 stycznia 1959 utworzono na tym terenie Nadleśnictwo Barycz[13], którego głównym celem było zalesienie ponad 4000 ha gruntów rolnych byłego poligonu[14].
Dzisiaj na terenie lasu w miejscu dawnych zabudowań znajduje się system wałów wzniesionych na szczycie wzgórza o nazwie Grodzka Góra, w obrębie których ułożono tajemnicze kamienie i znaki[3]. W miejscowości Brzeźnica wzniesiono krzyż i pamiątkowe tablice z 2005 roku. Tablica po lewej stronie poświęcona jest leśnikom i robotnikom leśnym pracującym tutaj w latach 1960–1975, natomiast tablica po prawej stronie mieszkańcom wsi, którzy mieszkali na tych terenach przed wysiedleniem[14].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gródek na mapach WIG z 1938 roku
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024
- ↑ a b Gródek koło Przysuchy - Słowiańska świątynia solarna
- ↑ M.P. z 1926 r. nr 19, poz. 55
- ↑ Kielecki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 29, poz. 184
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 27, poz. 240
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
- ↑ Dz.U. z 1950 r. nr 28, poz. 255
- ↑ Wykaz gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: według stanu na z dnia 1 VII 1952 r.
- ↑ Uchwała Nr 13g/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu opoczyńskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 31 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 104)
- ↑ Dz.U. z 1955 r. nr 44, poz. 288
- ↑ Dz.U. z 1957 r. nr 57, poz. 282
- ↑ Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego Nr 365 z dn. 10 listopada 1958 r.
- ↑ a b Historia nadleśnictwa Barycz.