Gnu brunatne
| Connochaetes gnou[1] | |
| (Zimmermann, 1780) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
gnu brunatne |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Gnu brunatne[3] (Connochaetes gnou) – gatunek kopytnego ssaka z rodziny wołowatych. Jest mniejsze i żyjące w mniej licznych stadach niż gnu pręgowane.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Występuje endemicznie na terenie RPA[4][2] na stepach[5]. Ich populacja liczy około 11 tysięcy osobników[6].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Osiąga wysokość w kłębie do 120 cm, a długość jego ciała wynosi od 175 do 240 cm. Ma także długi ogon mierzący 70-100cm. Osiąga wagę 110-157 kg. Ma ciemnobrunatną sierść, która latem staje się jaśniejsza. Na brodzie i podgardlu długie czarne włosy. Ma także biały biały ogon na końcówce. Długie zakrzywione rogi występują u obojga płci[5].
Dieta
[edytuj | edytuj kod]Są roślinożerne. Żywią się liśćmi krzewów oraz trawami[5]. Badania wykazały, że trawa stanowi 90% ich diety[7].
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]Ich sezon rozrodczy zaczyna się pod koniec pory deszczowej i trwa od lutego do kwietnia. Ciąża trwa około 8 miesięcy i zwykle rodzi się jedno młode. Jest ono w stanie samodzielnie stać kilka minut po porodzie. Młode często są porzucane kilka tygodni po urodzeniu. Osiągają dojrzałość płciową w wieku od 1,5 do 3 lat, zależnie od płci[5].
Styl życia
[edytuj | edytuj kod]Żyją w stadach, które zwykle liczą 14-32 osobników, jednak zaobserwowano również stada przekraczające 300 zwierząt. Hierarchia jest ustalona poprzez dominację, którą ustala się uderzając głowami[5].
Roczne samce, które nie zostały porzucone, są wypędzane ze stada. Obszar jednego stada to zwykle około 100 ha zależnie od dostępności pożywienia[5].
Osiągają wiek do 20 lat[8].
Ochrona
[edytuj | edytuj kod]Przez nadmierne polowania oraz zajmowanie uch siedlisk pod uprawy, gatunek ten znacząco zmniejszał swoją liczebność. Posiada status LC, jednak obecnie występuje on jedynie na zamkniętych obszarach łowisk oraz ogrodów zoologicznych[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Connochaetes gnou, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Connochaetes gnou, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Connochaetes gnou. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 15 czerwca 2010]
- ↑ a b c d e f g Barbara Lundrigan, Jennifer Bidlingmeyer, Connochaetes gnou (black wildebeest) [online], Animal Diversity Web [dostęp 2024-10-11] (ang.).
- ↑ Connochaetes gnou, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-10-11] (ang.).
- ↑ Connochaetes gnou (Zimmermann, 1780) [online], www.gbif.org [dostęp 2024-10-11] (ang.).
- ↑ White-tailed gnu, Black wildebeest [online], www.ultimateungulate.com [dostęp 2024-10-11].