Frank Emmelmann
 Frank Emmelmann w 1984 | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
15 września 1961 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
186 cm | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Frank Emmelmann (ur. 15 września 1961[1] w Schneidlingen) – niemiecki lekkoatleta sprinter reprezentujący NRD, mistrz Europy.
Kariera zawodnicza
[edytuj | edytuj kod]Pierwszym międzynarodowym sukcesem Emmelmanna było zwycięstwo w biegu na 200 metrów i 2. miejsce w biegu na 100 metrów podczas finału Pucharu Europy w 1981 w Zagrzebiu[2]. W tym samym roku w Pucharze Świata w Rzymie był drugi w sztafecie 4 × 100 metrów i trzeci na 100 metrów i na 200 metrów[3]. 9 lipca 1982 sztafeta 4 × 100 metrów w składzie Thomas Schröder, Detlef Kübeck, Olaf Prenzler i Emmelmann ustanowiła wynikiem 38,29 s rekord NRD, który do 2012 był rekordem Niemiec[4]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zdobył trzy medale: złoty w biegu na 100 metrów, srebrny w sztafecie 4 × 100 metrów (biegła w składzie: Kübeck, Prenzler, Thomas Munkelt i Emmelmann) oraz brązowy w biegu na 200 metrów[5].
Zwyciężył na 100 metrów w finale Pucharu Europy w 1983 w Londynie[2]. Na pierwszych mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach zajął 5. miejsce w finale biegu na 200 metrów, a na 100 metrów odpadł w półfinale. Wschodnioniemiecka sztafeta 4 × 100 metrówmetrów z Emmelmannem na ostatniej zmianie zajęła 4. miejsce[6].
Reprezentacja NRD zbojkotowała letnie igrzyska olimpijskie w 1984 w Los Angeles. Emmelmann nie wystąpił również w zawodach Przyjaźń-84. W finale „A” Pucharu Europy w 1985 w Moskwie zwyciężył na 200 metrów i zajął 3. miejsce na 100 metrów[2]. Ustanowił wówczas rekord NRD na 200 metrów wynikiem 20,23 s, który jako rekord Niemiec został poprawiony dopiero przez Tobiasa Ungera w 2005 (20,20 s)[7][8]. W Pucharze Świata w 1985 w Canberze zajął 2. miejsce na 200 metrów i 3. miejsce na 100 metrów[3]. 22 września 1985 ustanowił rekord NRD na 100 metrów wynikiem 10,06 s, który do lipca 2014 był rekordem Niemiec[8][9].
Na halowych mistrzostwach Europy w 1986 w Madrycie zajął 4. miejsce w biegu na 60 metrów[10]. Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Schröder, Steffen Bringmann, Prenzler i Emmelmann). Indywidualnie był ósmy w finale biegu na 200 metrów[11].
Emmelmann był mistrzem NRD na 100 metrów w 1981, 1982 i 1985, wicemistrzem w 1984 i 1987 oraz brązowym medalistą w 1988[12]. Na 200 metrów był mistrzem w 1981, 1984, 1985, 1987 i 1988, a także brązowym medalistą w 1989[13]. Zdobył również mistrzostwo NRD w sztafecie 4 × 100 metrówmetrów w 1981 i 1985[14]. W hali był mistrzem NRD na 60 metrów w 1981 i 1984, wicemistrzem w 1985 oraz brązowym medalistą w 1987[15], a także mistrzem na 100 jardów w 1985 i wicemistrzem w 1984 i 1986[16].
Mąż sprinterki olimpijski Kirsten Emmelmann.
Rekordy życiowe
[edytuj | edytuj kod]| Konkurencja | Data i miejsce | Wynik |
|---|---|---|
| bieg na 55 metrów (hala) | 3 lutego 1984, Albuquerque | 6,13 |
| bieg na 60 metrów (hala) | 15 lutego 1986, Senftenberg | 6,57 |
| bieg na 100 jardów (hala) | 22 stycznia 1984, Senftenberg | 9,51 |
| bieg na 100 metrów | 22 września 1985, Berlin | 10,06 |
| bieg na 100 metrów (hala) | 15 stycznia 1984, Berlin | 10,36 |
| bieg na 200 metrów | 18 sierpnia 1985, Moskwa | 20,23 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Athleten-E [online], leichtathletik-dgld.de [dostęp 2021-02-02] (niem.).
- ↑ a b c European Cup A Final and Super League (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2014-08-24] (ang.).
- ↑ a b IAAF World Cup in Athletics [online], GBRAthletics [dostęp 2014-08-24] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912–2012. Zamość: 2013, s. 189. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 561–562, 565–566 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 87–88, 97, 225–226 [dostęp 2021-02-02] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912–2012. Zamość: 2013, s. 22. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ a b Die Entwicklung der Deutschen Leichtathletik-Rekorde seit 1910 [online], leichtatletik.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912–2012. Zamość: 2013, s. 14. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 487 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 569, 573 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (100m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (200m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (4x100m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Hallen – Meisterschaften (50–55–60m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Hallen – Meisterschaften (100y–100m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Frank Emmelmann w bazie World Athletics (ang.).
- Frank Emmelmann, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2014-08-24] (ang.).