Przejdź do zawartości

Ford S-Max

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ford S-Maxsamochód osobowy typu minivan klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 2006–2023.

Pierwsza generacja

[edytuj | edytuj kod]
Ford S-Max I
Ilustracja
Ford S-Max I przed faceliftingiem
Producent

Ford

Projektant

David Hilton

Zaprezentowany

Wrzesień 2006

Okres produkcji

2006 – 2014

Miejsce produkcji

Belgia Genk
Chongqing
Rosja Jełabuga

Następca

Ford S-Max II

Dane techniczne
Segment

minivan segmentu D

Typy nadwozia

5-drzwiowy minivan

Skrzynia biegów

5- i 6-biegowa manualna
6-biegowa automatyczna
6-biegowa automatyczna Power Shift

Napęd

przedni

Długość

4770 mm

Szerokość

1885 mm

Wysokość

1660 mm

Rozstaw osi

2850 mm

Masa własna

1600-1743 kg

Zbiornik paliwa

70 l

Liczba miejsc

5-7

Test Euro NCAP

5 gwiazdek

Bagażnik

285-854-2100 l

Dane dodatkowe
Pokrewne

Ford Galaxy
Ford Mondeo

Ford S-Max I - tył
Ford S-Max I po liftingu
Ford S-Max I - tył po liftingu

Ford S-Max I został po raz pierwszy zaprezentowany podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu w 2006 roku. Auto zostało zbudowane na bazie czwartej generacji Forda Mondeo.

Samochód został zaprojektowany zgodnie z nową filozofią marki – Kinetic Design[1]. Wnętrze jest bliźniaczo podobne do wnętrza, które można spotkać w czwartej generacji Mondeo (różnicą są wloty powietrza, których w S-Maksie są 3, a w Mondeo 2 i inny tunel środkowy).

W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 2007 model zajął 1. pozycję[2].

Jesienią 2008 do sprzedaży trafił 175-konny silnik wysokoprężny 2.2 Duratorq TDCi. Motor powstał przy współpracy Forda z koncernem PSA. Dostępny jest wyłącznie w wersji wyposażenia TitaniumS, którą podobnie jak w Mondeo, wyróżniają 18-calowe felgi ze stopów lekkich, zmienione zderzaki (przedni z większym wlotem powietrza, tylny z dyfuzorem i podwójnym wydechem). Wewnątrz zmiana dosięgnęła głównie obić foteli, które są częściowo wykończone skórą przeszyte czerwoną nicią.

Lifting

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2010 zaprezentowano wersję po face liftingu, która zaowocowała zmienionym, nowocześniejszym tyłem z lampami diodowymi i przemodelowanym przednim zderzakiem, który otrzymał diodowe światła do jazdy dziennej. Ford dodał również chromowane zewnętrzne listwy okienne oraz dużą chromowaną listwę na klapie bagażnika. Dodatkowo w środku Ford postarał się o lepsze materiały wykończeniowe. Dach panoramiczny nie jest już dzielony, a podświetlenie podsufitki jest wykonane w technice diodowej[3]. W wersji na rok modelowy 2011 zmianie uległo wykończenie tunelu środkowego, zrezygnowano ze srebrnego wykończenia na rzecz czarnego. Wraz z liftingiem wprowadzono takie systemy jak: radarowy system kontroli martwego pola w lusterkach (BLIS) oraz system kontroli pasa ruchu (LDW).

Wersje wyposażeniowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Ambiente
  • Trend
  • Titanium
  • Titanium S
  • Titanium X

Silniki

[edytuj | edytuj kod]

Benzynowe:

  • 2.0 Duratec: 107 kW/145 KM
  • 2.3 Duratec: 118 kW/161 KM – dostępny jedynie automatyczną 6-stopniową skrzynią biegów Durashift EST
  • 2.5 Duratec: 162 kW/220 KM – dostępny z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów.

Wysokoprężne:

  • 1.8 TDCi: 92 kW/125 KM – dostępny z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów.
  • 2.0 TDCi: 82 kW/115 KM – dostępny z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów.
  • 2.0 TDCi: 96 kW/130 KM – dostępny w Polsce tylko ze skrzynią automatyczną A6.
  • 2.0 TDCi: 103 kW/140 KM – dostępny z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów oraz skrzynią automatyczną A6.
  • 2.2 TDCi: 129 kW/175 KM – dostępny z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów.

Silniki (FL)

[edytuj | edytuj kod]

Benzynowe:

  • 1.6 EcoBoost SCTi 118 kW/160 KM – dostępny z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów.
  • 2.0 Duratec 107 kW/145 KM – dostępny również jako Flexifuel (wielopaliwowy: benzyna, mieszanka E85), dostępny z 5-biegową manualną skrzynią biegów.
  • 2.0 EcoBoost SCTi 149 kW/203 KM – dostępny zarówno z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów jak i dwusprzęgłową automatyczną skrzynią biegów PowerShift.
  • 2.0 EcoBoost SCTi 176 kW/240 KM – dostępny zarówno z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów jak i dwusprzęgłową automatyczną skrzynią biegów PowerShift.

Wysokoprężne:

  • 1.6 TDCi 85 kW/115 KM, dostępny z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów.
  • 2.0 TDCi 103 kW/140 KM, dostępny zarówno z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów jak i dwusprzęgłową automatyczną skrzynią biegów PowerShift (do 2010-09 dostępny także bez filtra DPF – norma Euro IV).
  • 2.0 TDCi 120 kW/163 KM, dostępny zarówno z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów jak i dwusprzęgłową automatyczną skrzynią biegów PowerShift.
  • 2.2 TDCi 129 kW/175 KM dostępny z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów (niedostępny od 2010-09).
  • 2.2 TDCi 147 kW/200 KM dostępny z 6-stopniową, manualną skrzynią biegów oraz skrzynią automatyczną A6.


Druga generacja

[edytuj | edytuj kod]
Ford S-Max II
Ilustracja
Ford S-Max II przed liftingiem
Producent

Ford

Zaprezentowany

Wrzesień 2014

Okres produkcji

2014 – 2023

Miejsce produkcji

Hiszpania Walencja

Poprzednik

Ford S-Max I

Dane techniczne
Segment

minivan segmentu D

Typy nadwozia

5-drzwiowy minivan

Skrzynia biegów

5 i 6-biegowa manualna
6-biegowa automatyczna Power Shift

Napęd

przedni
AWD

Długość

4796 mm

Szerokość

1916 mm

Wysokość

1658-1655 mm

Masa własna

1901-2148 kg

Zbiornik paliwa

66.2 l
68.1 l (ON FWD)
64.4 l (ON AWD)

Liczba miejsc

5/7

Test Euro NCAP

5 gwiazdek

Bagażnik

285-965-2020 l

Dane dodatkowe
Pokrewne

Ford Mondeo
Ford Galaxy

Konkurencja

Renault Espace

Ford S-Max II – tył
Ford S-Max II po liftingu
Ford S-Max II - tył po liftingu

Ford S-Max II został zaprezentowany po raz pierwszy w październiku 2014.

Druga generacja pojazdu łączy cechy odświeżonych modeli Focus III i Fiesta VII. Charakterystycznym elementem pojazdu jest masywny grill oraz reflektory przednie[4]. Samochód dzieli płytę podłogową z 5. generacją Mondeo. Auto poprzedził zaprezentowany w kwietniu 2014 roku prototyp pod nazwą Ford Vignale. W samochodzie został zastosowany napęd na wszystkie koła (AWD)[5].

Standardowe wyposażenie pojazdu obejmować ma m.in. elektrycznie podnoszone i opuszczane tylne siedzenia, elektryczną regulację kolumny kierownicy, boczne poduszki powietrzne dla pasażerów drugiego rzędu, przednie fotele z funkcją wentylacji i masażu oraz klapę bagażnika otwieraną ruchem stopy pod zderzakiem[6].

Wnętrze samochodu posiada duże możliwości konfiguracji, producent podaje, że możliwe będą 32 kombinacje. W S-Max II po raz pierwszy Ford zastosuje opcjonalne innowacyjne światła Dynamic LED z systemem Glare-Free Highbeam. System ten sam wykrywa nadjeżdżające pojazdy i zasłania poszczególne diody, dzięki czemu eliminowana jest ryzyko oślepienia, a jednocześnie nie słabnie intensywność oświetlenia drogi[7].

S-Max Hybrid

[edytuj | edytuj kod]

W 2021 roku zadebiutowała hybrydowa odmiana Forda S-MAX, wyposażona w silnik benzynowy o pojemności 2,5 litra i mocy 190 KM. Pojazd oferowany jest tylko z bezstopniową skrzynią biegów e-CVT[8].

Lifting

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2019 roku Ford przedstawił S-Maxa II po modernizacji, w ramach której pojawił się zupełnie nowy wzór zderzaków, większa atrapa chodnicy w stylu odświeżonego kilka miesięcy wcześniej modelu Mondeo oraz zmiany w liście wyposażenia i jednostkach napędowych[9].

Pod tą postacią samochód pozostał w produkcji i sprzedaży przez kolejne 4 lata, po wycofaniu w kwietniu 2023 pokrewnego Galaxy[10] pozostając jedynym minivanem w niegdyś obszernej ofercie samochodów Forda z takim nadwoziem w Europie. Także i S-Max został jednak wycofany z produkcji w kwietniu tego samego roku, oznaczając tym samym całkowite wycofanie się firmy z produkcji tradycyjnych, dużych rodzinnych samochodów[11].

Silniki

[edytuj | edytuj kod]
  • R4 1.5l EcoBoost 160 KM
  • R4 2.0l EcoBoost 240 KM
  • R4 2.5l Hybrid 190 KM
  • R4 2.0l TDCi 120 KM
  • R4 2.0l TDCi 150 KM
  • R4 2.0l TDCi 180 KM
  • R4 2.0l TDCi 210 KM


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Artur Kuśmierzak: Ford S-Max [awarie i problemy]. autokult.pl, 2012-09-08. [dostęp 2013-12-25].
  2. Previous winners - Car of the Year 2007. caroftheyear.org. [dostęp 2013-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-27)]. (ang.).
  3. Tygodnik Auto Świat, nr 1, 28 grudnia 2009
  4. A. Ruciński: Nowy Ford S-Max oficjalnie. v10.pl, 2014-09-15. [dostęp 2014-09-15].
  5. FORD S-MAX. fordchorzow.autoboss.com.pl. [dostęp 2022-12-29].
  6. msob: Nowy Ford S-Max - informacje i zdjęcia. magazynauto.pl, 2014-09-15. [dostęp 2014-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-15)].
  7. Oto Ford S-Max drugiej generacji. [w:] chceauto.pl [on-line]. [dostęp 2014-09-18]. (pol.).
  8. Ford S-Max i Galaxy będą hybrydami. Debiut już w 2021 roku [online], Autokult.pl [dostęp 2020-08-19] (pol.).
  9. Ford odświeżył modele S-Max i Galaxy. Nowe silniki i ciekawszy wygląd. [dostęp 2020-02-09]. (pol.).
  10. El Ford Galaxy dirá adiós en 2022, un monovolumen de 7 plazas superviviente de los SUV. [dostęp 2022-10-26]. (hiszp.).
  11. Ford: Fiesta, S-Max i Galaxy znikną z oferty. Podzielą los Mondeo [online], www.auto-swiat.pl, 26 października 2022 [dostęp 2022-11-08] (pol.).