Filippo Acciaioli
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 marca 1700 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 lipca 1766 |
| Nuncjusz apostolski w Szwajcarii | |
| Okres sprawowania |
1744–1754 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
8 grudnia 1743 |
| Sakra biskupia |
21 grudnia 1743 |
| Kreacja kardynalska |
24 września 1759 |
| Kościół tytularny |
Santa Maria degli Angeli |
| Data konsekracji |
21 grudnia 1743 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Filippo Acciaioli (ur. 30 marca 1700 w Rzymie, zm. 24 lipca 1766 w Ankonie) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 30 marca 1700 roku w Rzymie, jako syn Ottaviana Acciaoiliego i Mariany Torriglioni[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i relatorem Świętej Konsulty[1]. 2 grudnia 1743 roku został tytularnym arcybiskupem Petry, a sześć dni później przyjął święcenia kapłańskie[2]. Sakrę przyjął 21 grudnia[2]. W latach 1744–1754 był nuncjuszem w Szwajcarii, a w okresie 1754–1760 – w Portugalii[2]. 24 września 1759 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria degli Angeli[2]. Ponieważ popierał zakon jezuitów i sprzeciwiał się jego kasacie, z Portugalii został wydalony przez pierwszego ministra Sebastiãa Joségo de Carvalho e Melo[1]. W 1763 roku został arcybiskupem ad personam Ankony. Zmarł tamże 24 lipca 1766 roku[1].