F-IV-H
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ pojazdu |
pływający czołg rozpoznawczy |
Trakcja |
gąsienicowa |
Załoga |
3 |
Historia | |
Prototypy |
1939 |
Produkcja |
1939-1941 |
Egzemplarze |
2 |
Dane techniczne | |
Silnik |
1 silnik benzynowy Praga F4, 4-cylindrowy o mocy 120 KM (73,9 kW) przy 2200 obr./mn. |
Pancerz |
6 – 14 mm |
Długość |
4,85 m |
Szerokość |
2,50 m |
Wysokość |
2,08 m |
Masa |
6 500 kg |
Nacisk jedn. |
0,50 kg/cm2 |
Osiągi | |
Prędkość |
45 km/h (na drodze) |
Zasięg pojazdu |
200 km |
Pokonywanie przeszkód | |
Rowy (szer.) |
220 cm |
Ściany (wys.) |
80 cm |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 karabin maszynowy ZB vz. 37 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 3000 sztuk) | |
Użytkownicy | |
Czechosłowacja, Niemcy |
F-IV-H – czechosłowacki pływający czołg rozpoznawczy z okresu II wojny światowej.
Historia konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]W październiku 1936 roku w armii czechosłowackiej pojawiła się koncepcja budowy pływającego czołgu rozpoznawczego. Odpowiedziały na to zapotrzebowanie dwie czechosłowackiej firmy zbrojeniowe: Škoda w Pilźnie i Českomoravská Kolben Daněk w Pradze. Firma ČKD oparła swój projekt na podwoziu czołgu lekkiego LT vz. 38, w ten sposób powstał prototyp oznaczony jako F-IV-H, za który wojsko zapłaciła 718000 koron. Prototyp był gotowy jednak dopiero w 1939 roku, już po zajęciu Czechosłowacji przez Niemcy.
Próby tego czołgu rozpoczęły się w sierpniu 1939 roku, już przez Niemców. Po próbach, które trwały do 1940 roku, zgłoszono do prototypu szereg uwag i zlecono budowę kolejnego prototypu, w którym zamontowane większe pontony boczne, ponton z tyłu czołgu, poprawiono wieżyczkę oraz system wydechowy. Ten prototyp został zbudowany w 1941 roku i w 1942 roku poddano go próbom. Ostatecznie zrezygnowano z jego produkcji. Zbudowano tylko dwa prototypy.
Użycie
[edytuj | edytuj kod]Czołg rozpoznawczy F-IV-H był używany tylko do prób fabrycznych i poligonowych, nie został przyjęty na uzbrojenie.
Opis pojazdu
[edytuj | edytuj kod]Czołg F-IV-H został zbudowany na podwoziu czołgu lekkiego LT vz. 38, do którego po bokach zamiast osłon pancernych zamontowano pontony, które umożliwiały pływanie, w drugim prototypie dodatkowo zamontowano podobny ponton wypornościowy z tyłu. Załoga czołgu składała się z 3 członków, dowódcy/strzelca, kierowcy i radiotelegrafisty. Przedział bojowy znajdował się w przedniej części kadłuba, a w nim znajdowały się miejsca dla kierowcy i radiotelegrafisty, za nimi w obrotowej wieży znajdowało się stanowisko dowódcy. Czołg wyposażony był w czterocylindrowy silnik benzynowy, chłodzony wodą, przystosowany do stosowania mieszanki benzyny i etanolu, który umieszczony był w tylnej części kadłuba, oddzielonej grodzą ogniotrwała, od przedziału bojowego. Do pływania czołg posiadał dwie śruby. Uzbrojenie czołgu stanowił karabin maszynowy vz. 37 kal. 7,92 mm, umieszczony w kulistej lawecie w wieży czołgu i obsługiwany przez dowódcę czołgu. Pancerz czołgu był wykonany z płyt pancernych mocowany przy pomocy nitów do stalowych profili. Grubość pancerza wieżyczki, z przodu kadłuba wynosiła 14 mm, a góra i dół kadłuba 7 mm, pozostałe elementy zostały osłonięte blachami o grubości 6 mm.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Vladimír Francev, Charles K. Kliment: Československá obrněná vozidla 1918-1948. Praga: Vydavateľstvo Naše vojsko, 2004, s. 123, 338. ISBN 80-86158-40-3. (cz.).