Przejdź do zawartości

Eugeniusz Paukszta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Paukszta
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1916
Wilno

Data i miejsce śmierci

20 maja 1979
Inowrocław

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Złoty Krzyż Zasługi Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Odznaka Honorowa Miasta Poznania
Odznaka honorowa „Zasłużony Pracownik Morza” (stara) Złota Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur” Odznaka honorowa „Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego”
Grób pisarza na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu (aleja zasłużonych)

Eugeniusz Paukszta (ur. 9 sierpnia 1916 w Wilnie, zm. 20 maja 1979 w Inowrocławiu) – polski powieściopisarz i publicysta[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Edgara i Zofii z d. Budźko. W 1939 ukończył Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie[2]

Zadebiutował w roku 1938 w Wilnie. Studiował prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, filologię polską i historię w Lublinie na KUL[3].

Brał udział w wojnie obronnej Polski 1939, potem w działalności konspiracyjnej w oddziałach ZWZ i AK. W 1942 aresztowany przez Gestapo, więziony w obozie w Kownie. Według niektórych źródeł w 1943 zbiegł z obozu i dołączył do oddziału leśnego wchodzącego w skład 1 pułku im. B. Chrobrego AK[a], a następnie został dowódcą oddziału partyzanckiego[1]. Tymczasem, wg wspomnień jego syna, od lutego 1943 do wiosny 1944 Eugeniusz Paukszta przebywał w obozie Prawianiszki pod Kownem, stamtąd uciekł, ale jesienią 1944 został znów aresztowany, tym razem przez sowieckie NKWD, a następnie został zesłany do Zagłębia Donieckiego. Do Polski powrócił w listopadzie 1945[4].

Autor powieści współczesnych i historycznych, opowiadań, powieści dla młodzieży. Po wojnie mieszkał najpierw w Gliwicach, potem w Poznaniu. Laureat nagród literackich. Poruszał problematykę Ziem Północnych i Zachodnich – integracja powojenna, polskość, młode pokolenie. Członek Polskiego Związku Zachodniego.

W latach 1953–1955 prezes poznańskiego oddziału Związku Literatów Polskich[1].

Z miejsca zgonu ciało przewieziono do Poznania, wystawiając trumnę 24 maja w holu auli UAM. Spoczął w Alei Zasłużonych cmentarza junikowskiego[1].

  1. W rzeczywistości takiej jednostki w strukturach ZWZ-AK nie było.

Publikacje[1]

[edytuj | edytuj kod]
  • Zagadnienia kulturalne ziem zachodnich – publicystyka (1947)
  • Trud ziemi nowej – powieść (1948)
  • Trzecia zmiana – powieść (1949)
  • Opowieść o zwycięskiej starości – powieść (1953)
  • Srebrna ławica – powieść (1953, 1954, 1974)
  • Kartki z Ziemi Lubuskiej – opowiadania (1954)
  • Lasy płoną o świcie (Lody pękają) – powieść (1955, 1974)
  • Noc jak dzień – powieść (1955)
  • Znaki ogniste – powieść (1956, 1965)
  • Śpiewająca ziemia – powieść (druk w odcinkach w „Ekspresie Poznańskim”) (1957)
  • Czarownica z Zielonej Góry – opowiadania (1957, 1959)
  • Opowieści niecodzienne – opowiadania (1957)
  • Straceńcy – powieść (1957, 1968, 1978)
  • Zatoka Żarłocznego Szczupaka – powieść (1957, 1963, 1970, 1973)
  • Gdzie diabeł mówi dobranoc – powieść (1959, 1961, 1968)
  • Pogranicze – powieść (1961, 1963, 1966, 1972, 1976)
  • Wszystkie barwy codzienności – powieść (1961, 1964, 1973)
  • Znak żółwia – powieść (1961)
  • Warmia i Mazury – monografia literacka (1962, 1970)
  • Wiatrołomy – powieść (1962, 1973)
  • Buntownicy – powieść (1963, 1968)
  • Odzyskane gniazda – antologia prozy i poezji (1963)
  • Spowiedź Lucjana Skobiela – powieść (1963, 1965, 1968)
  • Wrastanie – powieść (1964, 1966, 1976)
  • Spod szczęśliwej gwiazdy – opowiadania (1965)
  • Po burzy jest pogoda – powieść (1966)
  • Ich trzech i dziewczyna – powieść (1967, 1969, 1972, 1974)
  • Przejaśnia się niebo – powieść (1966, 1970, 1972, 1974)
  • Złote korony księcia Dardanów – powieść (1967, 1972, 1975)
  • Wichry wśród kolumn – impresje greckie (1969)
  • Minarety bez czarczafów – impresje tureckie (1970)
  • Młodość i gwiazdy – powieść (1972, 1973, 1975)
  • W cieniu hetyckiego Sfinksa – powieść (1972, 1975)
  • Zawsze z tej ziemi – powieść (1976, 1979)

Odznaczenia i wyróżnienia[1]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Mańkowski Jerzy: Eugeniusz Paukszta (1916-1979). Z żałobnej karty. Aneksy: Bibliografia ważniejszych utworów Eugeniusza Paukszty ogłoszonych drukiem; Przekłady na języki obce. w: Kronika Miasta Poznania nr 4/1979 s. 113–118.
  2. Lietuvos Valstybinis archyvas Ap.178.
  3. Nowy słownik literatury dla dzieci i młodzieży. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1979, s. 416. ISBN 83-214-0018-3.
  4. Dominik Paukszta: Środowisko życiowe i przestrzeń twórczości pisarskiej mojego Ojca. stowarzyszenie.koczala.pl, 2007. s. 4–5. [dostęp 2022-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  5. Wojskowy Przegląd Historyczny, nr 3, 1967, s. 390.
  6. Dziennik Polski, rok XXIV, nr 172 (7599), s. 6.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]