Przejdź do zawartości

Encefalopatia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Encefalopatia (gr. enkephalikos – mózgowy; gr. pathos choroba, cierpienie, odczuwanie) – ogólne określenie uszkodzenia mózgowia przez czynniki różnego pochodzenia. Uszkodzenia mózgowia człowieka prowadzą do różnego rodzaju zaburzeń zachowania, zwanych charakteropatiami.

Przyczynami encefalopatii mogą być toksyny obecne w organizmie przy niewydolności wątroby lub nerek, trucizny, takie jak metale ciężkie (ołów, rtęć), alkohol etylowy i wiele innych. Opisywane są też encefalopatie zakaźne (wywoływane przez priony), czyli pasażowalne encefalopatie gąbczaste (TSE).

Niektórzy rozpoznają encefalopatię w przypadku rozlanych zmian w zapisie EEG.

Generalnie termin encefalopatia charakteryzuje się następującymi cechami:

Nieformalny podział encefalopatii:

Chorzy z encefalopatią powinni unikać czynników mogących nasilać objawy patologicznego zapisu EEG – np. intensywnych błysków świetlnych, hiperwentylacji.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Simone C. Tauber i inni, Septic encephalopathy and septic encephalitis‬‬, „Expert Review of Anti-Infective Therapy”, 15 (2), 2017, s. 121–132, DOI10.1080/14787210.2017.1265448, ISSN 1744-8336, PMID27885885 [dostęp 2018-04-29].
  2. D.K. Dastur, The pathology and pathogenesis of tuberculous encephalopathy and myeloradiculopathy: a comparison with allergic encephalomyelitis, „Child's Nervous System: ChNS: Official Journal of the International Society for Pediatric Neurosurgery”, 2 (1), 1986, s. 13–19, DOI10.1007/BF00274027, PMID3731158.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]