Edward Korwin-Kossakowski
 podpułkownik piechoty
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Edward Józef Korwin-Kossakowski |
|---|---|
| Data urodzenia |
15 stycznia 1891 |
| Data śmierci |
po 14 września 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Edward Józef Korwin-Kossakowski (ur. 15 stycznia 1891, zm. po 14 września 1940) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 15 stycznia 1891 w ówczesnym powiecie lucyńskim guberni witebskiej, w rodzinie Michała i Teofilii z Jurkiewiczów[1][2][3]. Był młodszym bratem Eugeniusza Michała (1883–1944), urzędnika[4].
17 sierpnia 1920 jako dowódca II batalionu 55 pułku piechoty wyróżnił się w walce o Kołbiel oraz w dwudniowym boju (16–17 września) w rejonie wsi Laskowo. Został wymieniony w komunikacie Sztabu Generalnego z 18 września o treści: „walecznością odznaczył się II batalion 55-go poznańskiego pułku piechoty, którego dowódca, kapitan Korwin-Kossakowski został ciężko ranny”[5]. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Wojska Polskiego w Poznaniu[6].
W 1921 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Generalnego „Poznań”, a jego oddziałem macierzystym pozostawał 55 pułk piechoty[7]. Następnie do wiosny 1926 pełnił służbę w 55 pułku piechoty. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 473. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. 22 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[9]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy batalionu sztabowego[10]. W 1924 był kwatermistrzem pułku[11], a w czerwcu 1925 został przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu[12]. 19 kwietnia 1926 został przeniesiony do 1 batalionu ciężkich karabinów maszynowych w Biedrusku na stanowisko dowódcy batalionu[13][14]. 23 stycznia 1928 został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 44. lokatą w korpusie oficerów piechoty[15]. 12 marca 1929 został przeniesiony do 76 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[16]. W styczniu 1931 został przeniesiony do 3 pułku piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[17][18]. 7 czerwca 1934 ogłoszono jego przeniesienie do 85 pułku piechoty w Nowej Wilejce na stanowisko dowódcy pułku[19]. 31 sierpnia 1935 ogłoszono jego przeniesienie do Komendy Placu Modlin na stanowisko komendanta[20]. Na tym stanowisku pełnił służbę przez cztery kolejne lata[21]. 14 września 1940 został zwolniony ze Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie do domu[22].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[23][24]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[25][26][27]
- Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi – 13 lipca 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[28]
- Złoty Krzyż Zasługi po raz pierwszy – 16 marca 1934 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”[29]
- Medal Niepodległości – 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[30][1][31][32][33]
- Medal Zwycięstwa[34]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Eugeniusz Michał Korwin-Kossakowski urodził się 3 września 1883 w Adamowie, w ówczesnym powiecie siebieskim guberni witebskiej. Eugeniusz Michał Korwin-Kossakowski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Jasionek 1928 ↓, s. 17, 20-22.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920, s. 783.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 173, 704.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 35.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 550.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 281, 403.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 257, 347.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 67 z 24 czerwca 1925, s. 342.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 kwietnia 1926 roku, s. 117.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 110, 168.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928, s. 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929, s. 90.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 13.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 21, 533.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 153.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 109.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 11, 842.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Jasionek 1928 ↓, s. 27.
- ↑ Jednodniówka 1934 ↓, s. 44.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 164, poz. 297.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 110.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Stefan Jasionek: Zarys historji wojennej 55-go poznańskiego pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- 55 Poznański Pułk Piechoty 1919–1934. Jednodniówka. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-09-25].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Dowódcy 85 Pułku Strzelców Wileńskich
- Dowódcy batalionów 55 Poznańskiego Pułku Piechoty
- Kossakowscy herbu Korwin
- Kwatermistrzowie 55 Poznańskiego Pułku Piechoty
- Odznaczeni dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1891
- Zastępcy dowódcy 3 Pułku Piechoty Legionów
- Zastępcy dowódcy 76 Lidzkiego Pułku Piechoty
- Zmarli w XX wieku