Edward Kalinowski
tytularny major dyplomowany kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia |
3 grudnia 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 lipca 1938 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1926 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Edward Ksawery Kalinowski (ur. 3 grudnia 1891 w Warszawie, zm. 23 lipca 1938 w Siedlcach) – tytularny major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Uczył się w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie (klasy I–VII). Wziął czynny udział w strajku szkolnym. Klasę ósmą ukończył w Gimnazjum Mariana Rychłowskiego w Warszawie. Tam też złożył maturę w 1912 roku[1]. Był członkiem szkolnej organizacji młodzieżowej Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1912 roku wyjechał do Francji. Po ukończeniu jednego semestru na Uniwersytecie w Montpellier przeniósł się na wydział matematyczno-przyrodniczy paryskiej Sorbony. W czasie studiów został członkiem Związku Strzeleckiego działającego na terenie Paryża. 31 lipca 1914 roku w Berlinie, w czasie podróży do Krakowa, został aresztowany jako obywatel rosyjski i internowany w obozie w Szczecinie. Kilka dni później udało mu się zbiec z obozu, i przez Szwecję i Norwegię, dotrzeć do Warszawy. W ówczesnej stolicy Królestwa Polskiego ukrywał się przed władzami rosyjskimi z uwagi na to, że w 1913 roku nie zgłosił się do odbycia obowiązkowej służby wojskowej[2] .
W październiku 1914 roku wstąpił do Legionu Puławskiego. W marcu 1915 roku został skierowany na front, jako ułan 1 szwadronu (według oficjalnej nomenklatury rosyjskiej była to 104 sotnia pospolitego ruszenia). Następnie pełnił służbę w Brygadzie Strzelców Polskich, a później w Dywizji Strzelców Polskich i w końcu – I Korpusie Polskim w Rosji. Został oficerem. Pełnił różne funkcje dowódcze, między innymi dowódcy Szkoły Karabinów Maszynowych. Na przełomie 1917 i 1918 roku działał w Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie Mińska Litewskiego. Po demobilizacji I Korpusu wrócił do Warszawy[2] .
W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Departamentu Naukowo-Szkolnego Ministerstwa Spraw Wojskowego w Warszawie. W listopadzie 1919 roku wyjechał jako sekretarz Komisji dla zbadania Szkolnictwa Wojskowego we Francji i we Włoszech. Od czerwca do września 1920 roku walczył na wojnie z bolszewikami w składzie Korpusu Jazdy. Po zakończeniu służby frontowej został przydzielony do Oddziału III Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika referatu organizacyjno-personalnego[2] .
14 listopada 1921 roku został przydzielony do Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu normalnego 1921–1923. W czasie studiów pozostawał oficerem nadetatowym 4 pułku ułanów[3]. Z dniem 1 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do macierzystego pułku w Wilnie. Z dniem 31 stycznia 1925 roku został przeniesiony w stan nieczynny na sześć miesięcy z prawem do pełnego uposażenia[4]. Z dniem 1 lutego 1926 roku został przeniesiony w stan spoczynku. 19 czerwca 1926 roku został mianowany z dniem 1 lutego 1926 roku tytularnym majorem[5].
W maju 1928 roku został wicekonsulem honorowym w Nicei[6]. Od 1930 roku był konsulem honorowym w Księstwie Monako. We wrześniu 1933 roku powrócił do kraju[2] . W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[7].
1 maja 1935 roku został powołany na stanowisko pełniącego obowiązki dyrektora Ubezpieczalni Społecznej w Siedlcach. W 1936 roku został wybrany prezesem Związku Rezerwistów na powiat siedlecki. Zmarł 23 lipca 1938 roku w Siedlcach[2] . 26 lipca 1938 roku został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[8] .
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi[9]
- Medal Niepodległości – 16 marca 1937 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1912. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-09-02].
- ↑ a b c d e Wspomnienie ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 607, 681, 1501.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 8 lutego 1925 roku, s. 63.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 6 lipca 1926 roku, s. 204.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 903.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, 846.
- ↑ Pogrzeb ↓.
- ↑ Zgon mjr. dypl. E. Kalinowskiego. „Polska Zbrojna”. 202, s. 10, 1938-07-24. Warszawa.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Ś.p. mjr. dypl. Edward Kalinowski. „Głos Kaniowczyków i Żeligowczyków. Organ Związku Kaniowczyków i Żeligowczyków”. 7–8, s. 7–8, lipiec–sierpień 1938. Warszawa: Związek Kaniowczyków i Żeligowczyków.
- Pogrzeb ś.p. mjr. E. Kalinowskiego. „Głos Kaniowczyków i Żeligowczyków. Organ Związku Kaniowczyków i Żeligowczyków”. 7–8, s. 9–10, lipiec–sierpień 1938. Warszawa: Związek Kaniowczyków i Żeligowczyków.
- Absolwenci i uczniowie szkoły imienia Tadeusza Reytana w Warszawie
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Paryskiego
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Konsulowie honorowi II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Warszawie (Królestwo Kongresowe)
- Ludzie związani z Siedlcami
- Majorowie kawalerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Oficerowie I Korpusu Polskiego w Rosji
- Oficerowie 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich
- Uczestnicy strajków szkolnych w Królestwie Kongresowym (1905–1908)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Urzędnicy Ministerstwa Spraw Wojskowych
- Urodzeni w 1891
- Zmarli w 1938
- Żołnierze Legionu Puławskiego
- Żołnierze Brygady Strzelców Polskich
- Żołnierze Dywizji Strzelców Polskich