Przejdź do zawartości

Eduard Erdmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eduard Erdmann
Imię i nazwisko

Eduard Paul Ernst Erdmann

Data i miejsce urodzenia

5 marca 1896
Wenden (ob. Cēsis)

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 1958
Hamburg

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, kompozytor

Eduard Paul Ernst Erdmann[1] (ur. 5 marca 1896 w Wenden, zm. 21 czerwca 1958 w Hamburgu[1][2]) – niemiecki pianista i kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na terenie dzisiejszej Łotwy[1][2]. Studiował w Rydze, gdzie jego nauczycielami byli Bror Möllersten i Jean du Chastain (fortepian) oraz Harald Creutzburg (teoria)[2]. W latach 1914–1918 uczył się w Berlinie u Conrada Ansorgego (fortepian) i Heinza Tiessena (kompozycja)[1][2]. Jako pianista debiutował w 1919 roku[1][2]. Od 1925 do 1935 roku uczył gry na fortepianie w Hochschule für Musik w Kolonii[1][2]. W następnych latach skupił się na koncertowaniu[1][2]. Od 1950 roku był wykładowcą Musikhochschule w Hamburgu[2].

Skomponował m.in. 4 symfonie (I 1920, II 1924, III 1951, IV 1954 ), Koncert fortepianowy (1930), Konzertstück na fortepian i orkiestrę (1946), ponadto utwory fortepianowe i skrzypcowe oraz pieśni[2]. Jako pianista wykonywał utwory m.in. Bacha, Schuberta, Beethovena i Chopina[1], ceniony był też jako interpretator utworów współczesnych[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Deutsche biographische Enzyklopädie (DBE). T. Band 3 Einstein – Görner. München: K.G. Saur, 2006, s. 109. ISBN 978-3-598-25033-0.
  2. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 42. ISBN 83-224-0344-5.