Przejdź do zawartości

Dworzec dla dwojga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dworzec dla dwojga
Вокзал для двоих
Gatunek

komedia romantyczna

Data premiery

11 lutego 1983

Kraj produkcji

ZSRR

Język

rosyjski

Czas trwania

141 min

Reżyseria

Eldar Riazanow

Scenariusz

Emil Bragiński
Eldar Riazanow

Główne role

Ludmiła Gurczenko
Oleg Basiłaszwili

Muzyka

Andriej Pietrow

Zdjęcia

Wadim Alisow

Scenografia

Aleksandr Borisow

Kostiumy

Edith Priede

Montaż

Waleria Biełowa

Produkcja

Mosfilm

Dworzec dla dwojga (ros. Вокзал для двоих) – radziecki film fabularny z 1982 roku, w reżyserii Eldara Riazanowa.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Akcja filmu rozgrywa się w dwóch miejscach: w jednym z więzień na północy Rosji i na dworcu kolejowym w fikcyjnym Zastupinsku (jego rolę odegrał Dworzec Ryski w Moskwie), gdzie przez przypadek dochodzi do spotkania Płatona – pianisty z Moskwy – i Wiery – kelnerki dworcowej restauracji. Płaton pociągiem MoskwaAłmaty jedzie spotkać się ze swym ojcem przed procesem, na którym ma odpowiadać za spowodowanie wypadku. Spotkanie z Wierą zaczyna się od awantury, kiedy Płaton odmawia zapłaty za zupę, której nawet nie tknął. Zanim dojdzie do wyjaśnienia sprawy – pociąg, którym podróżował, odjeżdża. Przyjaciel Wiery przez roztargnienie zabiera dokumenty Płatona, a w dodatku śpiący na ławce dworcowej Płaton zostaje okradziony z pieniędzy. Wiera czuje się odpowiedzialna za zaistniałą sytuację i stara się mu pomóc, co okazuje się wyjątkowo trudne. Uczucie między Płatonem, a Wierą rozkwita, kiedy Płaton zaprasza Wierę do restauracji, w której pracuje, i tam zastępuje orkiestrę, grając na pianinie.

Trudne rozstanie z Wierą i historia kilku dni, które spędzili razem towarzyszy Płatonowi, kiedy jako więzień otrzymuje przepustkę, aby przejść 9 km do najbliższej wsi i odebrać akordeon. Ma też tam spotkać się z żoną, która pracuje w moskiewskiej telewizji i z którą od dawna niewiele go łączy. Kiedy dotrze na miejsce czeka go niespodzianka i poranny bieg z akordeonem do więzienia, aby zdążyć na poranny apel.

W 1983 film reprezentował kinematografię radziecką na Festiwalu Filmowym w Cannes.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]