Przejdź do zawartości

Dimitar Dimitrow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dimitar Dimitrow
Ilustracja
Dimitar Dimitrow (po lewej) wraz z prezydentem Rosji Władimirem Putinem (2000)
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1937
Tsakoni (Grecja)

minister edukacji
Okres

od 20 marca 1991
do 4 września 1992

Poprzednik

urząd utworzony

Następca

Dimitar Bajałdżiew

minister kultury
Okres

od 30 listopada 1998
do 28 grudnia 1999

Poprzednik

Slobodan Unkowski

Następca

Ljuben Paunowski

ambasador Republiki Macedonii w Rosji i na Białorusi
Okres

od 2000
do 2003

Dimitar Dimitrow (ur. 13 listopada 1937 w Tsakoni) – jugosłowiański i północnomacedoński pisarz, polityk, tłumacz, krytyk i dyplomata narodowości tureckiej[1]. Pełnił funkcję ministra edukacji (1991–1992), ministra kultury (1998–1999) oraz ambasadora Republiki Macedonii w Rosji i na Białorusi (2000–2003).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1961 roku ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Świętych Cyryla i Metodego w Skopju[2][1]. Odbył następnie studia magisterskie z zakresu socjologii i sztuki, które ukończył w 1975 roku na tejże uczelni, następnie doktoryzował się w dziedzinie filozofii na Uniwersytecie w Zagrzebiu[2]. Pracował jako profesor na Uniwersytecie Świętych Cyryla i Metodego w Skopju[1].

W 1970 roku dołączył do Stowarzyszenia Pisarzy Macedonii[1]. 20 marca 1991 roku stanął na czele nowo utworzonego Ministerstwa Edukacji, pełnił tę funkcję do 4 września 1992 roku[potrzebny przypis]. Od 30 listopada 1998 do 28 grudnia 1999 roku piastował urząd ministra kultury[3]. Od 2000 do 2003 roku pełnił funkcję ambasadora Republiki Macedonii w Rosji i na Białorusi[4].

Twórczość[5][1]

[edytuj | edytuj kod]
  • Животот и уметноста (1967)
  • Противставување (1971)
  • Македонски работи (1991)
  • Уметност и човекување (1992)
  • Меѓу тоталитаризам и демократија (1994)
  • Името и умот (1999)

Literatura dziecięca

[edytuj | edytuj kod]
  • Збогум детство (1960)
  • Овчарче (1960)
  • Кога сме деца (1962)

Poglądy

[edytuj | edytuj kod]

W Macedonii Północnej uważany jest za bułgarofila[4]. Przyznał jednak, że w XX wieku na terytorium swojego kraju miał miejsce proces debułgaryzacji[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Д. dpmk.org, 2009. [dostęp 2010-03-08]. (mac.).
  2. a b ДИМИТАР ДИМИТРОВ. sobranie.mk. [dostęp 2011-09-28]. (mac.).
  3. Milowan Stefanowski (Милован Стефановски): Писатели, министри и бугарофили. Проконзул на ридот на камилите. vmro.150m.com, 1999-06-26. [dostęp 2011-07-07]. (mac.).
  4. a b Jowan Pawłowski (Јован Павловски): Анахронизмите на гласноговорникот на необугарштината. star.dnevnik.com.mk, 2001. [dostęp 2016-03-04]. (mac.).
  5. Macedońska Encyklopedia 2009 ↓, s. 466.
  6. Dimitrow 1999 ↓, s. 225-243.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]