Danny Hodge
 Danny Hodge zgniatający jedną ręką jabłko w Izbie Reprezentantów Oklahomy (2013) | ||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Daniel Allen Hodge | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
25 grudnia 2020 | |||||||||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
185 cm | |||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | ||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Danny Hodge, właśc. Daniel Allen Hodge (ur. 13 maja 1932 w Perry[1], zm. 25 grudnia 2020 tamże[2]) – amerykański zapaśnik walczący w stylu wolnym i bokser. Dwukrotny olimpijczyk[3]. Zdobył srebrny medal w Melbourne 1956 i był dziewiąty w Helsinkach 1952. Walczył w kategorii do 79 kg.
Uczestnik zawodowych walk NWA we wrestlingu, a także amatorski i zawodowy bokser[4].
Zawodnik Perry High School i University of Oklahoma. Trzy razy All-American w NCAA Division I (1955–1957). Pierwszy w 1955, 1956 i 1957. Zdobył też tytuł „Outstanding Wrestler” w 1956 i 1957[5].
| Konkurencja | Rundy eliminacyjne | Klas. końcowa | ||
|---|---|---|---|---|
| Przeciwnik I | Przeciwnik II | Przeciwnik III | Miejsce | |
| 79 kg styl wolny[6] |  Mohamed Hussain (EGY)Z |
 Dawid Cimakuridze (URS)P |
 Bengt Lindblad (SWE)P |
9. |
| Konkurencja | Rundy eliminacyjne | Klas. końcowa | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przeciwnik I | Przeciwnik II | Przeciwnik III | Przeciwnik IV | Przeciwnik V | Przeciwnik VI | Miejsce | |
| 79 kg styl wolny[7] |  George Farquhar (GBR)Z |
 Viljo Punkari (FIN)Z |
 William Davies (AUS)Z |
 Abbas Zandi (IRI)Z |
 Nikoła Stanczew (BUL)P |
 Georgij Szirtladze (URS)Z |
2. |
Boks i wrestling
[edytuj | edytuj kod].jpg)
W październiku 1959 debiutował we wrestlingu. Jego trenerami byli Leroy McGuirk i Ed „Strangler” Lewis. W czasie kariery zawodowego zapaśnika Hodge zdobył kilka tytułów mistrzowskich federacji National Wrestling Alliance (NWA). W 2007 został wprowadzony do Professional Wrestling Hall of Fame and Museum. W 2005 i 2012 pojawiał się okazyjnie podczas odcinków WWE Raw nagrywanych w Oklahomie (u boku komentatora Jima Rossa[8]). Bret Hart określił Hodge’a jednym z największych zapaśników we wrestlingu i zapasach amatorskich jaki kiedykolwiek istniał[9].
Hodge był również pięściarzem – stoczył 17 walk amatorskich (12 wygrał przez nokaut, nie przegrał ani razu). Walczył również zawodowo. Jego rekord w boksie zawodowym wynosi 10 walk (8 zwycięstw oraz 2 porażki), przy czym potwierdzonych zwycięstw zawodowych zaliczono mu siedem[10]. Jest również zwycięzcą turnieju U.S. Golden Gloves z 1958[8]. Zawodową karierę bokserską zakończył w lipcu 1959.
W 2005 otrzymał tytuł Oklahoma Sports Hero przyznawany przez władze stanu Oklahoma za zasługi dla sportu w tym stanie. Był przewodniczącym Komisji Boksu Zawodowego Oklahomy (Oklahoma Professional Boxing Commission), która reguluje sporty zawodowe takie jak boks zawodowy, wrestling oraz mieszane sztuki walki (MMA) na terenie stanu Oklahoma.
Tytuły i mistrzostwa
[edytuj | edytuj kod]- Cauliflower Alley Club
- Lou Thesz Award (2007)
- George Tragos/Lou Thesz Professional Wrestling Hall of Fame (wprowadzony w 2000)
- Japan Wrestling Association
- NWA International Tag Team Championship – z Wilburem Snyderem
- NWA Mid-America
- NWA United States Tag Team Championship (wersja Mid-America) (1 raz) – z Lesterem Welchem
- NWA Tri-State
- NWA North American Heavyweight Championship (wersja Tri-State) (3 razy)
- NWA United States Tag Team Championship (wersja Tri-State) (5 razy) – ze Skandorem Akbarem (2 razy), Lorenzo Parente (1 raz), Lukiem Brownem (1 raz) i Jayem Claytonem (1 raz)
- NWA World Junior Heavyweight Championship (7 razy)
- Pro Wrestling Illustrated
- PWI Stanley Weston Award (1996)
- Professional Wrestling Hall of Fame and Museum
- Professional Wrestling Hall of Fame and Museum (wprowadzony w 2007)
- Wrestling Observer Newsletter
- Wrestling Observer Newsletter Hall of Fame (wprowadzony w 1996)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dan Hodge Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2019-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-23] (ang.).
- ↑ Pro Wrestling Legend Danny Hodge Passes Away.
- ↑ Athletes [online], Olympic.org [dostęp 2019-12-31] (ang.).
- ↑ Danny Hodge Wrestling History [online], Legacyofwrestling.com [dostęp 2019-12-31] (ang.).
- ↑ Wrestler: Dan Hodge [online], Nwhof.org [dostęp 2019-12-31] (ang.).
- ↑ Wrestling at the 1952 Helsinki Summer Games:Men’s Middleweight, Freestyle [online], Sports-reference.com [dostęp 2019-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-06] (ang.).
- ↑ Wrestling at the 1956 Melbourne Summer Games:Men’s Middleweight, Freestyle [online], Sports-reference.com [dostęp 2019-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-23] (ang.).
- ↑ a b Ranking the 20 Toughest Pro Wrestlers of All Time, bleacherreport.com, [dostęp: 2020-0104].
- ↑ Transcript of Bret Hart’s Hall of Fame speech, baltimoresun.com, [dostęp 2020-01-04].
- ↑ Dan Hodge, boxrec.com, [dostęp 2020-01-04].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- HODGE, DAN ALLEN (1932–) , okhistory.org, [dostęp 2020-01-04].
