Przejdź do zawartości

Daniel Daly

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dan Daly
Ilustracja
Sergeant Major Sergeant Major
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1873
Glen Cove, stan Nowy Jork

Data śmierci

28 kwietnia 1937

Przebieg służby
Lata służby

1899–1929

Siły zbrojne

 US Marine Corps

Główne wojny i bitwy

powstanie bokserów,
wojny bananowe,
I wojna światowa

Odznaczenia
Medal Honoru (Stany Zjednoczone) Medal Honoru (Stany Zjednoczone) Krzyż Marynarki Wojennej (Stany Zjednoczone) Krzyż Wybitnej Służby (Stany Zjednoczone) Medal za Dobre Zachowanie Piechoty Morskiej (USA) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Krzyż Wojenny 1914–1918 (Francja) Medal Wojskowy (Francja)

Daniel Joseph „Dan” Daly (ur. 11 listopada 1873 w Glen Cove w stanie Nowy Jork, zm. 28 kwietnia 1937) – żołnierz Korpusu Amerykańskiej Piechoty Morskiej w stopniu Sergeant Major (starszego sierżanta sztabowego). Jeden z 19 ludzi (z czego 7 żołnierzy piechoty), którzy zostali odznaczeni Medalem Honoru dwukrotnie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy Medal Honoru otrzymał za jego zasługi podczas powstania bokserów w Chinach. W 1900 roku, jako szeregowiec, został przydzielony do ochrony amerykańskiej ambasady w Pekinie. Podczas gdy reszta wojska postanowiła zaopatrzyć się w dodatkową broń i posiłki, aby odbudować uszkodzone fortyfikacje w ambasadzie, szer. Daly jako ochotnik został sam na posterunku do czasu powrotu towarzyszy. Właśnie wtedy ambasadę zaatakowali bokserzy. Daly sam obronił fortyfikację ambasady, zabijając ok. 200 żołnierzy wroga, uzbrojony jedynie w karabin powtarzalny i bagnet[1].

Drugi Medal Honoru zdobył już jako sierżant podczas amerykańskiej okupacji Haiti w 1915 roku. Jego oddział 35 osób wpadł w zasadzkę ok. 400 haitańskich powstańców. Amerykański oddział zdołał przyjąć pozycje obronne przy rzece, ale byli otoczeni przez wroga. Jedyny ciężki karabin maszynowy w oddziale wpadł do rzeki podczas zajmowania pozycji obronnych. Sierż. Daly na ochotnika postanowił wyłowić karabin z dna rzeki, co też mu się udało. Potem, jako dowodzący jednego z trzech pododdziałów, wyprowadził swoich żołnierzy z oblężenia i doprowadził bezpiecznie do amerykańskiej bazy[2].

Dan Daly jest znany ze swojego sławnego okrzyku podczas stoczonej w czerwcu 1918 r. w trakcie I wojny światowej bitwy pod Belleau Wood w okolicach Paryża: Come on, you sons of bitches, do you want to live forever? („No dalej, sukinsyny. Chcecie żyć wiecznie?”), kiedy podczas oblężenia poprowadził swój oddział do zwycięstwa przeciw liczebniejszemu i lepiej uzbrojonemu oddziałowi wroga.

Odszedł ze służby w piechocie morskiej 6 lutego 1929 roku.

Oprócz Medalu Honoru został również odznaczony m.in. Krzyżem za Wybitną Służbę oraz francuskim Krzyżem Wojennym[3]. Jego imię nosi amerykański niszczyciel USS „Daly”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Irish and the Medal of Honor. Dan Daly. The Irish Cultural Society of the Garden City Area. [dostęp 2010-02-23]. (ang.).
  2. Sergeant Major Daniel J. Daly, USMC. Marine Corps Legacy Museum. [dostęp 2010-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 września 2009)]. (ang.).
  3. SERGEANT MAJOR DANIEL „DAN” JOSEPH DALY, USMC. United States Marines Virtual Birthplace Memorial. [dostęp 2010-02-23]. (ang.).