Przejdź do zawartości

Czerniachów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czerniachów
Черняхів
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 żytomierski

Rejon

czerniachowski

Wysokość

224 m n.p.m.

Populacja (2024)
• liczba ludności


8 848[1]

Nr kierunkowy

+380 4134

Kod pocztowy

12301

Położenie na mapie obwodu żytomierskiego
Mapa konturowa obwodu żytomierskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Czerniachów”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Czerniachów”
Ziemia50°27′18″N 28°39′55″E/50,455000 28,665278
Strona internetowa

Czerniachów (ukr. Черняхів, Czerniachiw) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, siedziba władz rejonu czerniachowskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Józef Iwanowicz Niemirycz (zm. 1598) herbu Klamry swojemu synowi Andrzejowi (zm. 1610), panu na Czerniachowie i Przyborsku zapisał zamek Czerniechów oraz stare i nowe miasto z przyległościami. Andrzej z wyznawcy obrządku wschodniego przeszedł na arianizm; ożenił się z Maruszą Chrebtowicziwną(inne języki), z którą miał syna Stefana(inne języki) (zm. 1630), podkomorzego kijowskiego[2]. Wnukiem Andrzeja był Stefan Niemirycz(inne języki) (zm. 1684), który stał się praktykującym katolikiem[3].

Około 1611 Niemiryczowie ufundowali szkołę ariańską w Czerniachowie, podniesioną do rangii akademii[4][5].

Pod rozbiorami siedziba gminy Czerniachów(inne języki) w powiecie żytomierskim guberni wołyńskiej.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w październiku 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 600 osób. W listopadzie 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni było Sonderkommando 4a, 2 batalion 10 pułku 1 Zmotoryzowanej Brygady SS[6].

W 1989 liczyła 10 378 mieszkańców[7].

W 2013 liczyła 9801 mieszkańców[8].

Urodzeni

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. СОЦІАЛЬНИЙ ПАСПОРТ Черняхівської селищної територіальної громади (станом на 01.01.2024 р.)
  2. Przyborsk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 196.
  3. Antoni Prochaska: O Antoninie Niemiryczowej. [dostęp 2024-10-30].
  4. Nauka Polska. Warszawa: Wydawnictwo Kasy imienia Mianowskiego, 1932, s. 29.
  5. Nauka Polska. [dostęp 2024-10-31].
  6. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1522.
  7. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  8. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]