Czepiec ścięgnisty
Czepiec ścięgnisty
Czepiec ścięgnisty, rozcięgno naczaszne (łac. galea aponeurotica, aponeurosis epicranialis) – w anatomii człowieka szeroka, płaska i cienka błona ścięgnista pokrywająca sklepienie czaszki, stanowiąca rozcięgno łączące oba mięśnie potyliczno-czołowe i skroniowo-ciemieniowe w jeden mięsień naczaszny[1]. Czepiec ścięgnisty zrośnięty jest ściśle tkanką łączną zwartą ze skórą głowy, natomiast z okostną łączy się za pośrednictwem tkanki łącznej luźnej, co pozwala na jego ruchomość względem kości. Między nim a okostną sklepienia czaszki łatwo szerzą się procesy ropne lub wylewy krwawe[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 757–758, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 91–92, ISBN 978-83-66548-16-9.
