Przejdź do zawartości

Chroicocephalus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chroicocephalus[1]
Eyton, 1836[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – mewa czarnodzioba (C. bulleri)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

mewowce

Parvordo

Larida

Nadrodzina

Laroidea

Rodzina

mewowate

Podrodzina

mewy

Rodzaj

Chroicocephalus

Typ nomenklatoryczny

Larus capistratus Temminck, 1820 (= L. ridibundus Linnaeus, 1766)

Gatunki

zobacz opis w tekście

Chroicocephalusrodzaj ptaków z podrodziny mew (Larinae) w rodzinie mewowatych (Laridae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Afryce, Ameryce i Australazji[16].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 28–48 cm, rozpiętość skrzydeł 78–110 cm; masa ciała 170–714 g[16].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Hydropeleia: gr. ὑδρο- hudro- „wodny”, od ὑδωρ hudōr, ὑδατος hudatos „woda”; πελεια peleia „gołąb”[17]. Gatunek typowy: Larus hartlaubii Bruch, 1853.
  • Chroicocephalus (Kroicocephalus, Chroecocephalus, Kroikocephalus, Chroocephalus, Chroeocephalus): gr. χρωικος khrōikos „kolorowy”, od χρωζω khrōzō „kolorować, plamić”; -κεφαλος -kephalos „-głowy”, od κεφαλη kephalē „głowa”[17].
  • Gelastes: epitet gatunkowy Larus gelastes von Keyserling & Blasius, 1840[b]; gr. γελαστης gelastēs „kpiarz”, od γελαω gelaō „śmiać się”[17]. Gatunek typowy: Larus genei de Breme.
  • Melagavia: gr. μελας melas, μελαινα melaina „czarny”; rodzaj Gavia Kaup, 1829 (mewa)[17]. Gatunek typowy: Larus serranus von Tschudi, 1844.
  • Cirrhocephala: epitet gatunkowy Larus cirrocephalus Vieillot, 1818; nowołac. cirrus lub cirrhus „chmura”, od łac. cirrus, cirri „kółeczko”; gr. -κεφαλος -kephalos „-głowy”, od κεφαλη kephalē „głowa”[17]. Gatunek typowy: Larus cirrocephalus Vieillot, 1818.
  • Bruchigavia: Carl Friedrich Bruch (1789–1857), niemiecki zoolog; łac. gavia „nieznany ptak morski”, być może mewa[17]. Gatunek typowy: Larus novaehollandiae Stephens, 1826.
  • Lambruschinia: epitet gatunkowy Xema lambruschinii Bonaparte, 1840[b]; kardynał Luigi Lambruschini (1776–1854), włoski arcybiskup Genui, nuncjusz papieski we Francji, sekretarz stanu papieża Grzegorza XVI[17]. Gatunek typowy: Larus genei de Breme, 1839.
  • Melanolarus: gr. μελας melas, μελανος melanos „czarny” (tj. czarnogłowy); gr. λαρος laros „żarłoczny ptak morski”, być może mewa[17]. Nowa nazwa dla Melagavia Bonaparte, 1854 ze względu na puryzm.
  • Microlarus: gr. μικρος mikros „mały”; rodzaj Larus Linnaeus, 1758 (mewa)[17]. Gatunek typowy: Sterna philadelphia Ord, 1815.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[18]:

  1. a b c d e Późniejsza niepoprawna pisownia Chroicocephalus Eyton, 1836.
  2. a b Synonim Ch. genei.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Chroicocephalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. T.C. Eyton: A History of the Rarer British Birds: And a Catalogue of British Birds. London: Longman, Rees, Orne, Brown, Green and Longman, 1836, s. 53. (ang.).
  3. F. Boie: Briefe geschr. aus Ostinden. W: N.N. Falck: Neues staatsbürgerliches Magazin mit besonderer Rücksicht auf die Herzogthümer Schleswig, Holstein und Lauenburg. Schleswig: 1832, s. 209. (niem.).
  4. R. Jameson. Report on the Museum of the Asiatic Society. „Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 8, s. 243, 1839. (ang.). 
  5. L. Agassiz: Nomenclatoris zoologici, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassman, 1846, s. 17. (łac.).
  6. Ch.-L. Bonaparte. Classification der Vögel, Conspectus Larinarum, und neue Arten. „Journal für Ornithologie”. 1, s. 47, 1853. (niem.). 
  7. Bonaparte 1854 ↓, s. 212, 217.
  8. Bonaparte 1854 ↓, s. 213.
  9. Ch.-L. Bonaparte: Conspectus Generum Avium. T. 2. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1857, s. 228. (łac.).
  10. T.C. Jerdon: The birds of India, being a natural history of all the birds known to inhabit continental India, with descriptions of the species, genera, families, tribes, and orders, and a brief notice of such families as are not found in India, making it a manual of ornithology specially adapted for India. Cz. 3. Calcutta: Printed for the Author by the Military Orphan Press, 1864, s. 831. (ang.).
  11. T. Salvadori. Catalogo degli uccelli di sardegna con note e osservazioni. „Atti della Società italiana di scienze naturali”. 6, s. 47, 487, 1854. (wł.). 
  12. P.L. Sclater & O. Salvin. A Revised List of the Neotropical Laridde. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1871 (2), s. 576, 1871. (ang.). 
  13. Heine i Reichenow 1882–1890 ↓, s. 358.
  14. Heine i Reichenow 1882–1890 ↓, s. 359.
  15. H.Ch. Oberholser: Bird Life of Texas. Austin: University of Texas Press, 1975, s. 982. ISBN 0-292-70711-8. (ang.).
  16. a b J. Burger & M. Gochfeld: Family Laridae (Gulls). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 3: Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions, 1996, s. 613–617. ISBN 84-87334-20-2. (ang.).
  17. a b c d e f g h i Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  18. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 – mewy (wersja: 2020-01-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-04].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]