Charu Majumdar
Data i miejsce urodzenia |
1918 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 lipca 1972 |
Zawód, zajęcie |
polityk |
Stanowisko |
sekretarz generalny Komunistycznej Partii Indii (Marksistowsko-Leninowskiej) |
Charu Majumdar (beng. চারু মজুমদার; ur. 1918 w Siliguri, zm. 28 lipca 1972[1] w Kalkucie[2]) – indyjski polityk, znany z aktywności w ruchu naksalickim.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Siliguri[3] w rodzinie drobnych[4] posiadaczy ziemskich[5]. Jego ojciec związany był z ruchem niepodległościowym[6]. Majumdar wcześnie rozpoczął aktywność polityczną, dla niej porzucając studia w 1938. Początkowo działacz Indyjskiego Kongresu Narodowego[7], wstąpił następnie w szeregi ówcześnie nielegalnej Komunistycznej Partii Indii. Wkrótce potem zszedł do podziemia, pracował w afiliowanej przy partii organizacji chłopskiej. W 1942 włączony do komitetu KPI w dystrykcie Jalpaiguri, stał za udanymi akcjami przejęcia zboża podczas wielkiego głodu w Bengalu (1943). Zaangażowany następnie w ruch na rzecz redystrybucji płodów rolnych, również w Bengalu (1946–1947). Pracował także wśród robotników plantacji herbacianych w Dardżylingu[8].
Po ponownej delegalizacji KPI w 1948 aresztowany, spędził w więzieniu trzy lata[9]. W 1952 poślubił Lilę Mazumdar Senguptę, działaczkę partyjną z Jalpaiguri. Para przeniosła się następnie do Siliguri[10]. Majumdar kontynuował swą aktywność polityczną, na krótko został ponownie aresztowany w 1962. Po rozłamie w indyjskim ruchu komunistycznym (1964) związał się z nowo powstałą Komunistyczną Partią Indii (Marksistowską) (KPI (M)) i jej lewym skrzydłem[11]. Był sekretarzem tej formacji w dystrykcie Siliguri.
Czołowa postać indyjskiego maoizmu[12], nazywany ojcem ruchu naksalickiego[13] oraz indyjskim Mao Zedongiem[14]. Jego Osiem dokumentów (1965-1967)[15][16] uznaje się za ideologiczną podstawę powstania chłopskiego w Naxalbari (1967) oraz inspirowanego tym powstaniem ruchu[17]. Majumdar argumentował w nich, że indyjska rewolucja winna podążać ścieżką walki zbrojnej, na podobieństwo rewolucji chińskiej, wzywał również do anihilacji wrogów klasowych[18].
W 1967 wystąpił z KPI (M), współtworzył Ogólnoindyjski Komitet Koordynacyjny Rewolucjonistów Komunistycznych. W 1969 stał się on podstawą Komunistycznej Partii Indii (Marksistowsko-Leninowskiej) (KPI (M-L)) z Majumdarem jako sekretarzem generalnym[19]. Majumdar pozostawał w podziemiu, 16 lipca 1972 został schwytany przez policję[20]. Torturowany, dwanaście dni później zmarł w Kalkucie w wyniku zawału mięśnia sercowego[21][22].
Rocznica jego śmierci rozpoczyna Tydzień Męczenników obchodzony przez zdelegalizowaną Komunistyczną Partię Indii (Maoistowską)[23]. Jego syn, Abhijeet, również zaangażował się w działalność na lewicy indyjskiego spektrum politycznego, dochodząc do stanowiska członka Komitetu Centralnego[24] Komunistycznej Partii Indii (Marksistowsko-Leninowskiej) Wyzwolenia (KPI (M-L) W)[25].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ United News of Bangladesh: Charu Majumder’s 47th death anniv observed. [w:] New Age Bangladesh [on-line]. newagebd.net, 2018-07-29. [dostęp 2021-01-14]. (ang.).
- ↑ Gupta 2007 ↓, s. 174.
- ↑ Rachit Garg: Technology and police in naxalite zones. [w:] Ipleaders [on-line]. blog.ipleaders.in, 2020-12-01. [dostęp 2021-01-15]. (ang.).
- ↑ Gupta 2007 ↓, s. 167.
- ↑ Rabi Banerjee: The man India loves to forget. [w:] The Week [on-line]. theweek.in, 2016-07-03. [dostęp 2021-01-14]. (ang.).
- ↑ Om Gupta: Encyclopaedia of India, Pakistan and Bangladesh (in 9 Volumes) Volume 3. Isha Books, 2006, s. 488. ISBN 81-8205-392-7.
- ↑ Mike E: Remembering Charu Mazumdar: Still that spring thunder stirs us!. [w:] Revolution in South Asia An Internationalist Info Project [on-line]. southasiarev.wordpress.com, 2011-07-30. [dostęp 2021-01-18]. (ang.).
- ↑ MAZUMDAR, Charu (1918-72). [w:] Dictionary of Revolutionary Marxism [on-line]. massline.org. [dostęp 2021-01-15]. (ang.).
- ↑ Comrade Charu: 30 Years of Naxalbari. New Vistas Publications, 2003. ISBN 81-88293-14-8.
- ↑ M. Suchitra: Charu and Son: Revisiting the Legacy of a Revolutionary Father 50 Years After Naxalbari. [w:] The Wire [on-line]. thewire.in, 2017-07-14. [dostęp 2021-01-14]. (ang.).
- ↑ Encyclopedia of Marxism: Mazumdar (or Majumdar), Charu (1918-1972). [w:] Marxists Internet Archive [on-line]. marxists.org. [dostęp 2021-01-18]. (hiszp.).
- ↑ Archivo CHARU MAZUMDAR. [w:] Marxists Internet Archive [on-line]. marxists.org. [dostęp 2021-01-18]. (hiszp.).
- ↑ Nadeem Ahmed: Charu Majumdar -- The Father of Naxalism. [w:] Hindustan Times [on-line]. hindustantimes.com, 2005-12-05. [dostęp 2021-01-13]. (ang.).
- ↑ Sohail Jawaid: THE NAXALITE MOVEMENT IN INDIA Origin and Failure of the Maoist Revolutionary Strategy in West Bengal 1967 - 1971. Brock University, 1978, s. 68.
- ↑ 5. The Left, [w:] Vijay Prashad , No Free Left: The Futures of Indian Communism [e-book], New Delhi: LeftWord Books, 2020, s. 118, ISBN 93-80118-27-9 .
- ↑ Immanuel Ness, Zak Cope: The Palgrave Encyclopedia of Imperialism and Anti-Imperialism Volume 1. Palgrave Macmillan, 2016, s. 882. ISBN 978-3-319-91206-6.
- ↑ Prabhash K. Dutta: 50 years of Naxalbari movement: Classic case of fight for right cause with wrong means. [w:] India Today [on-line]. indiatoday.in, 2017-05-25. [dostęp 2021-01-14]. (ang.).
- ↑ Anusuya Som: Kanu Sanyal, the man who steered India’s Naxalite movement. [w:] The Print [on-line]. theprint.in, 2019-03-23. [dostęp 2021-01-15]. (ang.).
- ↑ Om Gupta: Encyclopaedia of India, Pakistan and Bangladesh (in 9 Volumes) Volume 3. Isha Books, 2006, s. 489. ISBN 81-8205-392-7.
- ↑ Amit Bhattacharyya: Storming the Gates of Heaven: The Maoist Movement in India—A Critical Study, 1972–2014. Kolkata: Setu Prakashani, 2016, s. 87. ISBN 978-93-80677-87-3.
- ↑ Prabhash K. Dutta: Urban Naxals: Know the original Naxals. [w:] India Today [on-line]. indiatoday.in, 2018-08-30. [dostęp 2021-01-15]. (ang.).
- ↑ Mukhopadhyay 2006 ↓, s. 3231.
- ↑ Sumit Bhattacharjee: Is Charu Majumdar’s ideology relevant today?. [w:] The Hindu [on-line]. thehindu.com, 2020-07-31. [dostęp 2021-01-13]. (ang.).
- ↑ Communist Party of India (Marxist–Leninist) Liberation: Organisation (10th All India Party Congress). [w:] Organisation [on-line]. cpiml.net. [dostęp 2021-01-18]. (ang.).
- ↑ Divya Kapoor: Ideological Decay, Lack of Trust: BJP Capitalises on Downfall of Brand Mamata in Bengal’s Naxalbari. [w:] News18 [on-line]. news18.com, 2019-04-15. [dostęp 2021-01-14]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dipak K. Gupta. The Naxalites and the Maoist Movement in India. „Democracy and Security”. 3 (2), s. 157-188, 2007. Taylor & Francis, Ltd.. ISSN 1555-5860.
- Ashoke Kumar Mukhopadhyay. Through the Eyes of the Police: Naxalites in Calcutta in the 1970s. „Economic and Political Weekly”. 41 (29), s. 3227-3233, 2006. Sameeksha Trust. ISSN 2349-8846.