Przejdź do zawartości

Charon (mitologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charon przepływający przez Styks

Charon (gr. Χάρων Chárōn, łac. Charon, etr. Charun) – w mitologii greckiej bóg umierających i konających, przewoźnik dusz zmarłych przez rzekę Acheron (lub Styks)[1]; w mitologii etruskiej „demon śmierci”.

W mitologii greckiej: duch świata podziemnego, syn Erebu i Nyks[2]. Był przewoźnikiem dusz zmarłych przez mityczną rzekę Styks (w innych wersjach mitu Styks nazywa się Acheron[1] i czasem jest jeziorem lub bagnem, co wynika z tego, że poszczególne państwa-miasta starożytnej Grecji różniły się nieco kulturą). Był to posępny starzec, bezwzględny i bezlitosny. Nikt żywy nie miał wstępu do jego łodzi; kilkukrotnie zdarzyło się odstępstwo od tej zasady, lecz pasażer zawsze ponosił za to karę - np. Herakles za przewiezienie musiał spędzić rok zakuty w łańcuchy. Podczas podróży dusze zmarłych musiały wiosłować, a Charon sterował łodzią, zaś za swe usługi pobierał opłatę – monetę o wartości jednego lub dwóch oboli[1], dlatego zgodnie ze zwyczajem obowiązkiem rodziny było umieszczanie monety w ustach zmarłego[2].

W sztuce przedstawia się Charona jako brodatego, siwego, szpetnego starca ubranego w strój niewolnika z jednym rękawem i okrągłym kapeluszem podróżnym[1]. Często stoi w łodzi z wiosłem.

Mitologia etruska

[edytuj | edytuj kod]

W mitologii etruskiej Charon to demon śmierci, który zabijał konającego człowieka i ciągnął go do Podziemia. Przedstawiany był z potężnym młotem w dłoni, z wężami zamiast włosów, często ze skrzydłami[2].

Boska komedia

[edytuj | edytuj kod]

W Boskiej komedii Dantego Alighieri, Charon przewozi potępieńców do piekła.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Charon, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-08-24].
  2. a b c „Charon | Myth & Symbols”. Encyclopædia Britannica. [online] dostęp 24 sierpnia 2024 (ang.)