Przejdź do zawartości

Centrum Lotów Kosmicznych imienia George’a C. Marshalla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanowisko testowe w Centrum Lotów Kosmicznych im. Marshalla

Centrum Lotów Kosmicznych imienia George’a C. Marshalla (ang. Marshall Space Flight Center, MSFC) – jeden z ośrodków badawczych NASA, zajmujący się głównie napędem rakietowym. W ośrodku tym powstały najważniejsze amerykańskie wojskowe rakiety balistyczne i rakiety amerykańskiego programu kosmicznego.

Ośrodek zlokalizowany jest w Arsenale Redstone w Huntsville w Alabamie, a nazwany został na cześć generała George’a Marshalla. Jest wiodącym ośrodkiem NASA opracowującym rakietowe systemy napędowe, układy napędowe promów kosmicznych, zewnętrzne zbiorniki paliwa, urządzenia wynoszone na orbitę, projekty i konstrukcje dotyczące Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, również w zakresie komputerów, sieci i zarządzania informacją.

Centrum operacyjne HOSC

[edytuj | edytuj kod]

W strukturze ośrodka znajduje się także centrum operacyjne misji promów kosmicznych (Centrum Wsparcia Operacji w Huntsville – Huntsville Operations Support Center, HOSC), skąd kontrolowane są niektóre misje i operacje je poprzedzające.

Centrum Wsparcia Operacji w Huntsville (HOSC) wspomagało czynności startowe promów kosmicznych, startujących z Centrum Kosmicznego Johna F. Kennedy’ego. HOSC monitoruje także starty rakiet dokonywane ze stacji sił powietrznych na przylądku Canaveral, kiedy wynoszone są ładunki przygotowywane w Ośrodku Marshalla.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ośrodek Marshalla powstał na bazie Wojskowej Agencji Pocisków Balistycznych (ang. Army Ballistic Missile Agency, ABMA) i Centrum Dowodzenia Pociskami Artylerii (ang. Army Ordnance Missile Command, AOMC) znajdujących się na obszarze Arsenału Redstone. Przeniesienie eksploracji kosmosu z obszaru wojskowego do cywilnego zostało dokonane przez prezydenta Dwighta D. Eisenhowera, kiedy ogłosił on utworzenie Narodowej Agencji Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (ang. National Aeronautics and Space Administration) 1 lipca 1960 roku. W tym czasie ośrodek otrzymał od prezydenta imię gen. Marshalla, jak również jego popiersie z brązu. Centrum Marshalla stało się cywilną bazą doktora Wernhera von Brauna, jego grupy niemieckich specjalistów od rakiet oraz dużej liczby wojskowych i cywilnych podwykonawców.

Do projektów historycznych, które były opracowywane w Centrum Marshalla, należą między innymi Hermes, amerykańska adaptacja niemieckiej rakiety V2, rakieta Jupiter C, która wyniosła satelitę Explorer 1, rakieta Redstone, przejściowa rakieta opracowana przez ABMA/AOMC, używana przez NASA w programie pocisków balistycznych i programie Merkury, Juno, Atlas używane przez wojska lotnicze w programach balistycznych, a także w programach Merkury i Gemini, seria rakiet Saturn (Saturn I do Saturn V), używanych w programach Apollo i Skylab. Do współczesnych rakiet opracowywanych w Centrum należą silniki promu kosmicznego na paliwo ciekłe i stałe oraz seria rakiet Delta, wykorzystywanych do wynoszenia satelitów oraz pojazdów marsjańskich.

Wiele pozostałości po wczesnych programach badawczych wciąż jest widocznych wokół centrum, na przykład stanowiska testowe.

Dyrektorzy

[edytuj | edytuj kod]


Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]