Centralizm demokratyczny
Centralizm demokratyczny – zasada struktury organizacyjnej, działalności, kierownictwa partii marksistowsko-leninowskich, państwa socjalistycznego, zarządzania gospodarką socjalistyczną[1][2] .
Centralizm demokratyczny w systemie rządzenia
[edytuj | edytuj kod]Według ideologów radzieckich państwowy aparat władzy ludowej zbudowany był na zasadzie centralizmu demokratycznego[3]. Centralizm demokratyczny oznacza kierowanie ogólnopaństwowymi sprawami z jednego ośrodka i podporządkowanie terenu władzy centralnej; towarzyszą temu wybieralność i obowiązek składania sprawozdań narodowi przez wszystkie organy władzy, szerokie przyciąganie mas ludowych do udziału w rządzeniu oraz pozostawianie samodzielności terenowi[3].
Artykuł 3
Organizacja i działalność państwa radzieckiego jest zgodna z zasadą centralizmu demokratycznego: wybieralność wszystkich organów władzy państwowej od najniższych do najwyższych, ich odpowiedzialność przed narodem, mocy wiążącej decyzji organów nadrzędnych dla organów niższego szczebla. Centralizm demokratyczny łączy jednolite kierownictwo z inicjatywą twórczą, z odpowiedzialnością każdego organu państwowego i każdej osoby urzędowej za powierzoną sprawę.
Propaganda w ZSRR oświadczała, że centralizm demokratyczny zapewnia zharmonizowanie w interesie całego społeczeństwa centralnego kierowania państwem z rozwojem inicjatywy lokalnej, ze stałym wciąganiem ludzi pracy do rozwiązywania zagadnień ogólnych i lokalnych[4]. Dlatego centralizm demokratyczny jest nie do pogodzenia z anarchizmem, negującym konieczność scentralizowanego kierowania państwem ani z centralnym biurokratyzmem , odsuwającym masy ludowe od kierowania państwem, dławiącym inicjatywę lokalną[4].
Centralizm demokratyczny w strukturze partii
[edytuj | edytuj kod]Interesy, które wyraża partia komunistyczna, nie są zwykłą sumą prywatnych interesów poszczególnych robotników lub ich grup[5]. Zjednoczyć wszystkie siły, kierować je do jednego celu, łączyć rozproszone działania jednostek i grup robotników może tylko scentralizowane kierownictwo[6].
Bezwzględna centralizacja i najsurowsza karność w szeregach proletariatu - to jeden z podstawowych warunków zwycięstwa nad burżuazją.
Centralizm demokratyczny oznaczał[6]:
- wybieralność wszystkich kierowniczych organów partii od dołu do góry;
- okresową sprawozdawczość partyjnych władz wobec organizacji partyjnych oraz wobec nadrzędnych instancji;
- ścisłą dyscyplinę partyjną i podporządkowanie się mniejszości większości;
- bezwzględnie obowiązujący charakter uchwał wyższych władz partyjnych dla władz niższych.
obowiązujące w KPZR zasady:
- decyzje władz wyższych są bezwzględnie obowiązujące dla wszystkich władz niższych i dla członków,
- wszystkie uchwały zapadają wprawdzie kolektywnie w gremiach wybieralnych, jednakże pomiędzy zebraniami owych gremiów małe grupy przywódcze (wybrane ścisłe władze) rządzą absolutnie.
Oznacza to, że raz wybrane władze partyjne mogą w praktyce mieć całkowitą kontrolę nad wyborami - przygotowania do nich trwają właśnie w czasie, w którym nie odbywają się żadne obrady plenarne. W partii obowiązuje absolutny zakaz frakcyjności; oznacza to, że wykluczone jest powstanie jakiejkolwiek grupy (frakcji), reprezentującej zdanie odrębne od zdania kierownictwa. Centralizm demokratyczny to całkowity prymat władzy wykonawczej, w szczególności zaś stojących na jej czele jednostek.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ракитский ↓.
- ↑ Rakitskii ↓.
- ↑ a b Bielakow i in. 1964 ↓, s. 714.
- ↑ a b Afanasjew i in. 1978 ↓, s. 174.
- ↑ Bielakow i in. 1964 ↓, s. 453.
- ↑ a b Bielakow i in. 1964 ↓, s. 454.
- ↑ Lenin Włodzimierz: Rozdział II JEDEN Z ZASADNICZYCH WARUNKÓW POWODZENIA BOLSZEWIKÓW. W: Włodzimierz Lenin: Dziecięca choroba „lewicowości” w komunizmie. 1920.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiktor Afanasjew, Karen Brutenc, Fiodor Burłackij, Grigorij Glezerman, Jurij Krasin, i in.: Naukowy komunizm. Pod redakcją Piotra Fiedosiejewa, tł. Mirosław Skwiecińskii. Wyd. II. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978.
- Aleksiej Bielakow, Fiodor Burłacki, Jurij Melwil, Abram Milejkowski, Sołomon Wygodzki, i in.: Podstawy marksizmu-leninizmu : podręcznik (Tyt. oryg.: Osnovy marksizma-leninizma). Pod redakcją Otto Kuusinena, tłumacz Regina Hekker i in.. Wyd. IV na podstawie II wydania rosyjskiego. Warszawa: Książka i Wiedza, 1964. (pol.).
- Б. В. Ракитский: Демократический централизм. Wielka Encyklopedia Radziecka. [dostęp 2021-05-15]. (ros.).
- B. V. Rakitskii: Democratic Centralism. Wielka Encyklopedia Radziecka. [dostęp 2021-05-15]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- CENTRALIZM DEMOKRATYCZNY. [w:] Nauki społeczne i humanistyka [on-line]. Encyklopedia w INTERIA.PL. [dostęp 2021-05-17]. (pol.).