Carlo Domenico del Carretto
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1454 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 sierpnia 1514 |
| Arcybiskup Tours | |
| Okres sprawowania |
1509–1514 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
1 grudnia 1505 |
| Kościół tytularny |
Ss. Vito e Modesto (17 grudnia 1505) |
Carlo Domenico del Carretto (ur. w 1454 w Finale Ligure, zm. 15 sierpnia 1514 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 1454 roku w Finale Ligure, jako syn Giovanniego Lazzariny i Viscontiny Adorny[1]. W młodości wstąpił na służbę do Kurii Rzymskiej i został protonotariuszem apostolskim[1]. 24 kwietnia 1489 roku został wybrany arcybiskupem Cosenzy[2]. W latach 1491–1499 był administratorem apostolskim Angers, a w 1499 został tytularnym arcybiskupem Teb[2]. W 1503 roku został mianowany nuncjuszem apostolskim we Francji, a rok później był jednym z sygnatariuszy traktatu z Blois[1]. 1 grudnia 1505 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Santi Vito e Modesto[2]. 5 listopada 1509 roku został podniesiony do rangi kardynała prezbitera i otrzymał kościół tytularny San Nicola inter Imagines[3]. Jednocześnie został mianowany arcybiskupem Reims, a dwa lata później przeniesiono go do archidiecezji Tours[2]. Będąc legatem we Francji, otrzymał liczne beneficja od Ludwika XII, jednak gdy dowiedział się o poparciu króla dla soboru w Pizie, ostro zaprotestował, gdyż był gorącym sojusznikiem Juliusza II[1]. Brał udział w obradach V soboru laterańskiego[1]. W lipcu 1514 roku został biskupem Cahors, jednak już po miesiącu zrezygnował na rzecz swojego brata, Louisa[1]. Zmarł 15 sierpnia 1514 roku w Rzymie[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Carlo Domenico del Carretto. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
- ↑ a b c d e Carlo Domenico del Carretto. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
- ↑ Jean Maan: Sancta et metropolitana Ecclesia Turonensis sacrorum pontificum morum ornata vistutibus et sanctinionis conciliorum institutes. Tours: 1667, s. 184.