Przejdź do zawartości

Carathea

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carathea
Moran, 1986
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

Araneomorphae

Rodzina

Malkaridae

Rodzaj

Carathea

Typ nomenklatoryczny

Carathea parawea Moran, 1986

Carathearodzaj pająków z infrarzędu Araneomorphae i rodziny Malkaridae. Zalicza się do niego dwa opisane gatunki, będące endemitami australijskiej Tasmanii. Zasiedlają liściastą ściółkę.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Pająki o ciele długości około 2–3 mm, zesklerotyzowanym, u okazów żywych brązowym, natomiast u przechowywanych w alkoholu czerwonym do pomarańczowego. Zarys karapaksu w widoku od góry jest dłuższy niż szeroki, niemal owalny. Część głowowa jest mocno wyniesiona i wystająca ku przodowi. Na przednim brzegu brak jest kolców. Część tułowiowa opada ku tyłowi, a tylna powierzchnia karapaksu tworzy szeroką listwę ponad łącznikiem. Jamki karapaksu zredukowane są do postaci ciemnych linii. Para owalnych bruzd występuje na karapaksie między biodrami nogogłaszczków i pierwszej pary odnóży krocznych. Pogrupowane na wzgórku oczy są białe, z wyjątkiem ciemnej pary przednio-środkowej. Oczy pary tylno-środkowej są płaskie, prawie owalne w zarysie. Oczy par środkowych rozmieszczone są na planie nieco szerszego niż dłuższego czworokąta. Nadustek jest wysoki, wklęśnięty, 4–5-krotnie szerszy niż średnica przednio-środkowych oczu. Szczękoczułki mają smukłe, zakrzywione pazury jadowe i pozbawione są listewek strydulacyjnych; na przedniej krawędzi mają jeden ząb, a na tylnej trzy. Warga dolna jest szeroka i trójkątna. Dłuższe niż szerokie sternum całkowicie zamyka biodra i styka się z karapaksem. Odnóża pozbawione są kolców. Na stopach brak trichobotrii, natomiast jedno zlokalizowane jest na każdym nadstopiu. Organy tarsalne są stosunkowo duże[1].

Opistosoma (odwłok) ma duży stożeczek i trzy pary kądziołków przędnych, z których środkowa jest skrócona, jednoczłonowa, zaś przednia największa, dwuczłonowa, stożkowata. U samców na grzbiecie opistosomy występuje owalne skutum, zakrywające ¾ jej przedniej części[1].

Nogogłaszczki samca cechują się hakowatym wyrostkiem paracymbium oraz długim, cienkim i faliście wygiętym odsiebnym odcinkiem embolusa. Nasada konduktora jest powiększona, obejmuje większość embolusa i zagina się na brzegu bulbusa. Dystalna część konduktora ma kolcowaty wierzchołek z licznymi listewkami. Wewnętrzne genitalia samicy są słabo zesklerotyzowane. Przewody łączące torebkę kopulacyjną ze zbiornikami nasiennymi są skręcone trzy lub cztery razy[1].

Występowanie i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Zwierzęta te są endemitami australijskiej Tasmanii. Wszystkie okazy pozyskiwano z próbek ściółki lasu liściastego przy użyciu aparatu Tullgrena[1].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj ten wprowadzony został w 1986 roku przez Russella J. Morana, który jego gatunkiem typowym ustanowił Carathea parawea[1][2]. Nazwa rodzajowa oznacza w języku Aborygenów „siostrę”, nawiązując do bliskiego pokrewieństwa z rodzajem Perissopmeros. Autor ten sklasyfikował oba rodzaje w nowej rodzinie Sternodidae (Sternodes to synonim Perissopmeros)[1]. Obecnie rodzina ta nie jest już wyróżniana, a Carathea klasyfikowana jest w Malkaridae[2].

Do rodzaju tego zalicza się dwa opisane gatunki[2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f R.J. Moran. The Sternodidae (Araneae: Araneomorpha), a new family of spiders from eastern Australia. „Bulletin of the British Arachnological Society”. 7, s. 87-96, 1986. 
  2. a b c Gen. Carathea Rix, 2006. [w:] World Spider Catalogue [on-line]. World Spider Catalog Association, 2018. [dostęp 2020-11-20].