Przejdź do zawartości

Bruzdonosowate

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bruzdonosowate
Nycteridae
Van der Hoeven, 1855[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – bruzdonos egipski (N. thebaica)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

mroczkokształtne

Nadrodzina

Emballonuroidea

Rodzina

bruzdonosowate

Typ nomenklatoryczny

Nycteris É. Geoffroy Saint-Hilaire & G. Cuvier, 1795

Synonimy
Rodzaje

3 rodzaje (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Bruzdonosowate[8], bruzdonosy (Nycteridae) – rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych (Vespertilioniformes) w obrębie rzędu nietoperzy (Chiroptera).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina obejmuje gatunki zamieszkujące tropikalne i subtropikalne obszary Afryki, Półwyspu Arabskiego i południowo-wschodniej Azji[9], w tym obszary pustynne.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodziny należy jeden występujący współcześnie rodzaj[10][9][11][8]:

Opisano również dwa rodzaje wymarłe:

  • Chibanycteris Sigé, 1994[7] – jedynym przedstawicielem był Chibanycteris herberti Sigé, 1994
  • Khoufechia Ravel, 2016[12] – jedynym przedstawicielem był Khoufechia gunnelli Ravel, 2016
  1. Pisownia oryginalna.
  2. Typ nomenklatoryczny: Petalia J.E. Gray, 1838 (= Nycteris É. Geoffroy Saint-Hilaire & G. Cuvier, 1795)
  3. Niepoprawna późniejsza pisownia Nycteridae Dobson, 1875.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b J. van der Hoeven: Handboek der dierkunde. Wyd. Tweede deel. T. 2. Amsterdam: J.C.A. Sulpke, 1855, s. 1028. (niderl.).
  2. C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 54. (fr.).
  3. J.E. Gray. Synopsis of the Genera of Vespertilionidæ and Noctilionidæ. „The Annals and Magazine of Natural History”. Third Series. 17, s. 91, 1866. (ang.). 
  4. a b G.E. Dobson. Conspectus of the suborders, families, and genera of Chiroptera arranged according to their natural affinities. „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth series. 16 (95), s. 347, 1875. (ang.). 
  5. D. Scaramella, L.F. Russo & F.P. D’Errico. I mammiferi della Somalia (a livello detta sottospecie). „Bollettino della Società dei naturalisti in Napoli”. 82, s. 275, 1974. (wł.). 
  6. G.C. Steyskal. [Review of] Gotch, A.F. Mammals-their Latin names explained; a guide to animal classification. Blandfield Press, Poole, Dorset, England, 271 pp. 1979. Distributed in the U.S. by Sterling Publishing Co., New York. 1979. Price $13.95. „Journal of Mammalogy”. 61 (3), s. 582, 1980. DOI: 10.2307/1379866. (ang.). 
  7. a b B. Sigé, H. Thomas, Ş. Şen, E. Gheerbrant, J. Roger & Z. Al-Sulaimani. Les chiroptères de Taqah (Oligocène inférieur, Sultanat d'Oman). Premier inventaire systématique. „Münchner Geowissenschaftliche Abhandlungen”. (A). 26, s. 41, 1994. (fr.). 
  8. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 100. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  9. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 154–156. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  10. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-08]. (ang.).
  11. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Nycteris. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-28]. (ang.).
  12. A. Ravel, M. Adaci, M. Bensalah, A. Charruault, E.M. Essid, H.K. Ammar, W. Marzougui, M. Mahboubi, F. Mebrouk, G. Merzeraud, M. Vianey-Liaud, R. Tabuce & L. Marivaux. Origine et radiation initiale des chauves-souris modernes : nouvelles découvertes dans l’Éocène d’Afrique du Nord. „Geodiversitas”. 38 (3), s. 391, 2016. DOI: = en 10.5252/g2016n3a3}język = en.