Przejdź do zawartości

Boudeuse (1916)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boudeuse
Klasa

awizo / kanonierka

Typ

Ardent

Historia
Stocznia

Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée(inne języki), La Seyne-sur-Mer

Położenie stępki

1916

Wodowanie

1916

 Marine nationale
Wejście do służby

1916

Wycofanie ze służby

1920

Los okrętu

sprzedany Rumunii

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 310 ton
pełna: 410 ton

Długość

60,2 metra

Szerokość

7,2 metra

Zanurzenie

2,9 metra

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 1500–2200 KM
2 kotły, 2 śruby
Prędkość

14–17 węzłów

Zasięg

2000 Mm przy prędkości 10 węzłów

Uzbrojenie
2 działa kal. 100 mm L/45 (2 x I)
2 zrzutnie bg
Załoga

55

Boudeusefrancuskie awizo (kanonierka do zwalczania okrętów podwodnych) z okresu I wojny światowej i dwudziestolecia międzywojennego, jeden z 23 zbudowanych okrętów typu Ardent. Jednostka została zwodowana w 1916 roku w stoczni Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée(inne języki) w La Seyne-sur-Mer i w tym samym roku wcielono ją do służby w Marine nationale. Okręt został skreślony z listy floty w 1920 roku, po czym sprzedany Rumunii na części.

Projekt i budowa

[edytuj | edytuj kod]

Awiza typu Ardent (klasyfikowane też jako kanonierki do zwalczania okrętów podwodnych) zostały zamówione na podstawie wojennego programu rozbudowy floty francuskiej z 1916 i 1917 roku[1][2]. Okręty były w zasadzie identyczne z awizami typu Friponne, różniąc się głównie rodzajem siłowni: jednostki typu Ardent wyposażono w maszyny parowe (w wielu przypadkach zdemontowanych z wycofanych ze służby torpedowców), zaś na kanonierkach typu Friponne zastosowano silniki wysokoprężne[2][3]. Wszystkie miały kliprowe dzioby, różniąc się kształtem nadbudówek i wyposażeniem[1].

„Boudeuse” zbudowany został w stoczni Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée(inne języki)[1][4]. Stępkę okrętu położono w 1916 roku i w tym samym roku został zwodowany[5][4].

Dane taktyczno-techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Okręt był kanonierką przeznaczoną do zwalczania okrętów podwodnych (we Francji klasyfikowaną jako awizo 2. klasy)[1][4]. Długość całkowita kadłuba wynosiła 60,2 metra, szerokość 7,2 metra i zanurzenie 2,9 metra[1][5]. Wyporność normalna wynosiła 310 ton, zaś pełna 410 ton[1][4]. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy 1500–2200 KM, poruszające dwiema śrubami[1][5]. Parę dostarczały dwa opalane węglem kotły systemu du Temple(inne języki) lub Normand[1][4]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła od 14 do 17 węzłów[1][5]. Okręt zabierał 85 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 10 węzłów[1][4][a].

Uzbrojenie kanonierki składało się z dwóch pojedynczych dział kalibru 100 mm M1897 L/45 i dwóch zrzutni bomb głębinowych[1][4].

Załoga okrętu liczyła 55 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][5][b].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

„Boudeuse” został wcielony do służby w Marine nationale w 1916 roku[5][4]. Kanonierka służyła podczas wojny na Morzu Śródziemnym, operując w 1916 roku w Cieśninie Otranto, a w latach 1917–1918 na Morzu Egejskim[1][2]. 7 października 1916 roku okręt przeprowadził atak na U-Boota SM U-35[2]. Między 1918 a 1920 rokiem jednostkę przebudowano na trałowiec, dodając do wyposażenia trał mechaniczny[2][4]. Okręt został wycofany ze służby w 1920 roku, po czym sprzedany Rumunii na części dla zakupionych w tym czasie dla Forțele Navale Române kanonierek typu Friponne[1][2].

  1. Parkes 1933 ↓, s. 213 podaje, że zasięg okrętu wynosił 3000 Mm przy prędkości 10 węzłów i 1600 Mm przy prędkości maksymalnej.
  2. Parkes 1933 ↓, s. 213 podaje, że załoga okrętu liczyła 65 osób.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 215.
  2. a b c d e f Labayle-Couhat 1974 ↓, s. 184.
  3. Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 215-216.
  4. a b c d e f g h i Gogin 2022 ↓.
  5. a b c d e f Labayle-Couhat 1974 ↓, s. 180.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: ARDENT 2nd class avisos (ASW gunboats) (1916 - 1917). Navypedia. [dostęp 2022-10-20]. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1933. Oscar Parkes (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1933. (ang.).
  • Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).