Przejdź do zawartości

Botnik Południowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Botnik Południowy
Morze Botnickie
Ilustracja
Lód na Morzu Botnickim, marzec 2010
Państwo

 Finlandia
 Szwecja

Lokalizacja

Morze Bałtyckie

Powierzchnia

66 000 km²

Wymiary

350 × 80–240 km

Głębokość
• średnia
• maksymalna


68 m
Głębia Ulvö: 294 m

Zasolenie

4–6‰

Cieki wodne uchodzące

Ångermanälven, Dalälven, Indalsälven, Kokemäenjoki

Miejscowości nadbrzeżne

Rauma, Pori, Gävle, Sundsvall

Wyspy

Wyspy Alandzkie

Mapka zatoki
Położenie na mapie Szwecji
Mapa konturowa Szwecji, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Botnik Południowy”
Ziemia62°00′N 19°30′E/62,000000 19,500000

Botnik Południowy, Morze Botnickie (fiń. Selkämeri, szw. Bottenhavet)[1] – południowa część Zatoki Botnickiej na Bałtyku.

Od Bałtyku właściwego na południu oddzielają go Wyspy Alandzkie, Morze Alandzkie i Morze Archipelagowe. Od północy cieśnina Kvarken Północny oddziela go od Botnika Północnego, który razem z Botnikiem Południowym tworzy Zatokę Botnicką. Zatoka powstała wskutek działania sił tektonicznych, we wczesnym kenozoiku kształtowały ją procesy rzeczne, a dzisiejsze ukształtowanie jest efektem zlodowaceń epoki plejstocenu. Lądolód skandynawski miał największą miąższość w regionie Botnika Północnego i obecnie, po deglacjacji tego obszaru, Zatoka Botnicka nie jest izostatycznie zrównoważona. Dno Botnika Południowego podnosi się w tempie od 5 do 7,5 mm/rok, co powoduje przesuwanie się linii brzegowej i odsłanianie lądu[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych Świata. Maciej Zych (redaktor). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 131. ISBN 978-83-254-1988-2.
  2. The Baltic Sea – geology and geotourism highlights, Tuuling i inni, Tallinn: NGO Geoguide Baltoscandia, 2011, ISBN 978-9985-9973-8-3 [dostęp 2016-03-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-21].