Bartłomiej Nowotarski
| Data i miejsce urodzenia |
8 lipca 1958 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
prawnik, politolog, nauczyciel akademicki |
| Tytuł naukowy |
doktor habilitowany nauk społecznych |
| Uczelnia | |
| Stanowisko |
adiunkt |
| Partia |
Bartłomiej Antoni Nowotarski (ur. 8 lipca 1958 we Wrocławiu[1]) – polski prawnik konstytucjonalista, politolog, doktor habilitowany nauk społecznych, adiunkt Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, były wiceprezydent Wrocławia.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego (1983)[1]. Działał w „Solidarności” i Niezależnym Zrzeszeniu Studentów[2]. W 1981 był uczestnikiem strajków studenckich we Wrocławiu. Więziony w okresie stanu wojennego. W 1989 obronił pracę doktorską[1]. Po 1989 był zaangażowany w prace legislacyjne Sejmu. Był jednym z współautorów tzw. Małej Konstytucji z 1992[3].
Był wśród założycieli ROAD, z którym przystąpił do Unii Demokratycznej, w której pełnił funkcję przewodniczącego Rady Politycznej[4]. Następnie działał w Unii Wolności i Partii Demokratycznej (był przewodniczącym jej dolnośląskich struktur), z której w październiku 2009 przeszedł do Stronnictwa Demokratycznego[5].
W roku 1994 stypendysta Fulbrighta na Yale University[6]. W latach 1994–1998 był wiceprezydentem miasta Wrocławia. Od 1994[1] pełnił mandat radnego Rady Miasta Wrocławia[4] (do 2006, następnie nie kandydował ponownie). Bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego z listy UW w 2004 oraz do Sejmu z listy PD w 2005 i z listy LiD w 2007.
Jest nauczycielem akademickim w Katedrze Filozofii i Komunikacji Społecznej Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. W 2013 uzyskał w Instytucie Politologii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. Jak budować a jak burzyć demokracje. Studia nad konsolidacją nowych demokracji w XX i XXI wieku stopień doktora habilitowanego nauk społecznych w zakresie nauk o polityce, specjalność: systemy polityczne[7].
Pełnił funkcję prezesa klubu piłkarskiego Śląsk Wrocław[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Kto jest kim we Wrocławiu. Informator biograficzny. Wrocław: Fox, 1999, s. 348.
- ↑ Konferencja „Wspomaganie sprawiedliwości w czasie transformacji w Tunezji”. msz.gov.pl, 2011-12-10. [dostęp 2016-12-16].
- ↑ Wybory: wiarygodność i sprawność. batory.org.pl. [dostęp 2015-07-10].
- ↑ a b c dr hab. Barłomiej Nowotarski. ue.wroc.pl. [dostęp 2015-07-10].
- ↑ Michał Kokot: Herbatniki kontra Piskorski, czyli wojna w SD. wyborcza.pl, 2009-11-04. [dostęp 2016-12-16].
- ↑ A U T O R E F E R A T - PDF Free Download [online], docplayer.pl [dostęp 2023-04-20].
- ↑ Dr hab. Bartłomiej Nowotarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-07-10].
- Absolwenci Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego
- Członkowie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)
- Działacze Niezależnego Zrzeszenia Studentów
- Ofiary represji w stanie wojennym w Polsce 1981–1983
- Politycy Partii Demokratycznej – demokraci.pl
- Politycy ROAD
- Politycy Stronnictwa Demokratycznego (III Rzeczpospolita)
- Politycy Unii Demokratycznej
- Politycy Unii Wolności
- Polscy politolodzy
- Polscy prawnicy
- Prezesi polskich klubów piłkarskich
- Radni Rady Miejskiej Wrocławia
- Urodzeni w 1958
- Wiceprezydenci Wrocławia
- Wykładowcy Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
- Ludzie urodzeni we Wrocławiu
- Polscy stypendyści Fulbrighta