Przejdź do zawartości

Arkadij Wajspapir

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arkadij Wajspapir
Аркадий Моисеевич Вайспапир
czerwonoarmista czerwonoarmista
Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1921
Bobrowyj Kut

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 2018
Kijów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” II klasy (ZSRR) Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”

Arkadij Moisiejewicz Wajspapir (ros. Аркадий Моисеевич Вайспапир; ur. 23 grudnia 1921 w Bobrowym Kucie, zm. 11 stycznia 2018 w Kijowie[1]) – radziecki żołnierz i partyzant pochodzenia żydowskiego, uczestnik powstania i masowej ucieczki więźniów z obozu zagłady w Sobiborze[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Związek Radziecki, lata 70. Spotkanie byłych jeńców – więźniów Sobiboru. Od lewej do prawej Jefim Litwinowski, Arkadij Wajspapir, Aleksandr Pieczerski, Aleksy Wajcen, Naum Płotnicki, Siemion Rozenfeld

Urodził się w 1921 we wsi Bobrowyj Kut, w regionie Chersoń. Po agresji III Rzeszy na ZSRR w 1941 r. został zmobilizowany do Armii Czerwonej i brał udział w obronie Kijowa, podczas której został ciężko ranny. Następnie został uznany przez Niemców za Żyda i wraz z grupą żydowskich czerwonoarmistów deportowany do obozu zagłady w Sobiborze na terenie okupowanej Polski[1]. Był członkiem ośmioosobowej grupy czerwonoarmistów skupionej wokół Aleksandra Pieczerskiego, który wraz z Leonem Feldhendlerem był współorganizatorem powstania i masowej ucieczki więźniów Sobiboru[1]. W czasie buntu z 14 października 1943, Wajspapir zabił siekierą SS-Oberscharführera Siegfrieda Graetschusa[2]. Po ucieczce z obozu przystąpił do partyzantki[1].

Po wojnie ukończył Zaporoski Instytut Przemysłowy i pracował w Ługańsku, Artemiwsku i Doniecku. W 1994 osiadł wraz z rodziną w Kijowie. W czasie wojny zginęli wszyscy jego najbliżsi krewni; starszy brat zginął na froncie, zaś matka, pięcioletnia siostra i wszyscy krewni z rodzinnej wsi zostali rozstrzelani przez Niemców w Bobrowym Kucie. Po wojnie założył rodzinę, miał dwóch synów; Michaiła i Wadima[2].

W 2016 został laureatem przyznawanej przez Federację Wspólnot Żydowskich Rosji, Nagrody „Skrzypka na dachu” w kategorii „Człowiek-legenda”.

W momencie poprzedzającym śmierć był ostatnim żyjącym z kręgu organizatorów powstania i ucieczki z obozu w Sobiborze[3][1].

W filmie Sobibór z 2018 roku w postać Wajspapira wcielił się Sergiej Godin[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f В Киеве умер последний участник восстания в концлагере Собибор Аркадий Вайспапир. gordonua.com. [dostęp 2018-01-13]. (ros.).
  2. a b c В Киеве скончался последний участник кровавого восстания в концлагере „Собибор”. unian.net. [dostęp 2018-01-13]. (ros.).
  3. W Kijowie zmarł Arkadiy Vayspapir. radiozagranica.pl. [dostęp 2018-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-14)]. (pol.).
  4. Sobibór. imdb.com, 2022-10-02. [dostęp 2022-10-05]. (pol.).