Architektura karolińska
Architektura karolińska – jeden z rodzajów architektury przedromańskiej, rozwijany w Europie w okresie renesansu karolińskiego, tj. na przełomie VIII i IX wieku, podczas dominacji Karolingów na kontynencie; mający nawiązywać do architektury klasycznej, czerpiący także silnie z rozwiązań wczesnochrześcijańskich i bizantyńskich oraz wprowadzający własne innowacje.
Zachowane najważniejsze zabytki architektury karolińskiej
[edytuj | edytuj kod]- kaplica pałacowa w Akwizgranie (792-805)
- brama klasztoru w Lorsch (ok. 800)
- rotunda i krypta kościoła św. Michała w Fuldzie (822)
- kościół św. Justyna we Frankfurcie-Höchst (830)
- opactwo Corvey (855)
- klasztor benedyktyński św. Jana w Müstair
- oratorium w Germigny-des-Prés
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Conant, K. J. (1978) Carolingian and Romanesque Architecture 800-1200.
- Pevsner, N. (1963) An Outline of European Architecture.