Przejdź do zawartości

Antonio Tarver

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonio Tarver
Ilustracja
Pseudonim

Magic Man

Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1968
Orlando

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

188 cm

Styl walki

leworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

39

Zwycięstwa

31

Przez nokauty

22

Porażki

6

Nieodbyte

2

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Atlanta 1996 boks
(waga półciężka)
Mistrzostwa świata
złoto Berlin 1995 waga półciężka
Igrzyska Panamerykańskie
złoto Mar del Plata 1995 waga półciężka
  1. Bilans walk aktualny na 14 sierpnia 2015.

Antonio Deon Tarver (ur. 21 listopada 1968 w Orlando) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBC, IBF i WBA w kategorii półciężkiej (do 175 funtów), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Atlancie w 1996.

Kariera amatorska

[edytuj | edytuj kod]

Jest dwukrotnym amatorskim mistrzem Stanów Zjednoczonych w kategorii półciężkiej (1993 i 1995). Zdobył złoty medal na Mistrzostwach Świata w 1995 w Berlinie. Rok później, na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, zdobył brązowy medal. W półfinale przegrał z późniejszym złotym medalistą, Wasilijem Żyrowem.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Na zawodowstwo przeszedł w lutym 1997. Pierwszej porażki doznał w swojej 17 walce, 23 czerwca 2000 z Erikiem Hardingiem, w pojedynku eliminacyjnym IBF[1].

25 stycznia 2002 pokonał byłego mistrza świata WBA w kategorii średniej i IBF w kategorii półciężkiej, Reggiego Johnsona[2]. Sześć miesięcy później wygrał przez techniczny nokaut w piątej rundzie w rewanżu z Erikiem Hardingiem[3].

26 kwietnia 2003 stoczył walkę o wakujące tytuły mistrza świata IBF i WBC. Jego rywalem był Montell Griffin, który już raz (w 1997) był mistrzem świata WBC. Tarver wygrał ten pojedynek jednogłośnie na punkty.

Tarver stracił swój mistrzowski pas już w następnej walce, 8 listopada 2003, przegrywając na punkty decyzją większości z Royem Jonesem Jr.[4]

15 maja 2004 doszło do walki rewanżowej obu pięściarzy. Tym razem lepszy okazał się Tarver, pokonując Jonesa Jr. przez techniczny nokaut już w drugiej rundzie[5]. Tym zwycięstwem Tarver zdobył pasy mistrzowskie WBC i WBA.

Pod koniec 2004 Tarver zrezygnował z pojedynku z oficjalnym pretendentem do tytułu i zdecydował się na walkę z Glenem Johnsonem, mistrzem IBF. W konsekwencji WBA i WBC odebrały mu tytuł mistrza świata. Tak samo w stosunku do Johnsona postąpiła IBF. Do pojedynku doszło 18 grudnia. Zwyciężył Johnson niejednogłośną decyzją na punkty[6]. Tarver zrewanżował się Jamajczykowi w czerwcu następnego roku, wygrywając w powtórzonej walce, także na punkty[7].

1 października 2005 doszło do trzeciej walki z Jonesem Jr. Po raz drugi lepszy okazał się Tarver (wygrał zdecydowanie na punkty)[8]. W 2006 stoczył tylko jeden pojedynek – przegrał na punkty z Bernardem Hopkinsem, byłym mistrzem świata wszystkich czterech największych organizacji bokserskich w kategorii średniej[9].

9 czerwca 2007 pokonał decyzją większości na punkty boksera z Kosowa, Elvira Muriqi[10]. W drugiej walce w 2007 pokonał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Amerykanina Danny’ego Santiago[11]. 12 kwietnia 2008 pokonał Clintona Woodsa i ponownie zdobył tytuł mistrza świata organizacji IBF[12]. Tytuł stracił 11 października, przegrywając zdecydowanie na punkty pojedynek z Chadem Dawsonem, dodatkowo Tarver w ostatniej, dwunastej rundzie był liczony[13]. 9 maja 2009 stoczył rewanżową walkę z Dawsonem, lecz ponownie przegrał jednogłośnie na punkty[14]. Po blisko półtora roku powrócił na ring. 15 października 2010 zmierzył się w swoim debiucie w wadze ciężkiej z Nagy Aguilera, Tarver wygrał jednogłośnie na punkty[15]. 20 lipca 2011 przeszedł do wagi junior ciężkiej oraz zmierzył się z Dannym Greenem pokonując go przez poddanie w dziewiątej rundzie zdobywając pas IBO[16].

2 czerwca 2012 roku Tarver w swojej pierwszej obronie tytułu federacji IBO, zremisował z Lateefem Kayode po dwunastu rundach pojedynku[17].

14 sierpnia 2015 na gali w Newark w pojedynku w wadze ciężkiej zremisowali 115:113, 113:115 i 114:114 z rodakiem Steve’em Cunninghamem (28-7-1, 13 KO)[18].

Rocky Balboa

[edytuj | edytuj kod]

Wystąpił w filmie Rocky Balboa, gdzie zagrał Masona Dixona, przeciwnika Rocky’ego Balboa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Steve Gregg: Harding Trounces Tarver In Twelve. The Boxing Times, 2000-06-23. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  2. Steve Gregg: Tarver And Tackie Triumph In IBF Eliminators. The Boxing Times, 2002-01-25. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  3. John Gregg: Tarver TKO’s Harding in Five. The Boxing Times, 2002-07-20. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  4. John Gregg: Jones Scores Majority Win Over Tarver. The Boxing Times, 2003-11-08. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  5. John Gregg: Tarver Shocks Jones Crushes Boxing’s Best In Two. The Boxing Times, 2004-05-15. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  6. John Gregg: Johnson Edges Tarver In Light Heavy Showdown. The Boxing Times, 2004-12-18. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  7. Luis Escobar: Tarver Tames Johnson Over Distance. The Boxing Times, 2005-06-18. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  8. Luis Escobar: Tarver Easily Outpoints Gun Shy Jones. The Boxing Times, 2005-10-01. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  9. Graham Houston: Bernard Hopkins W12 Antonio Tarver. Fightwriter.com. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  10. Graham Houston: Antonio Tarver W12 (maj) Elvir Muriqi. Fightwriter.com. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  11. Bill Calogero: Tarver Stops Santiago In Four. EastSideBoxing.com, 2007-12-02. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  12. Graham Houston: Antonio Tarver W12 Clinton Woods. Fightwriter.com. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  13. Frank Gonzalez Jr.: Dawson Beats Tarver by a Mile. EastSideBoxing.com, 2008-10-12. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  14. Chris Cozzone, Natasha Chornesky: Dawson outpoints Tarver again!. Fightnews.com, 2009-05-09. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
  15. Mateusz Falasa: Udany debiut Tarvera w wadze ciężkiej!. boxingnews.pl, 2010-10-16. (pol.).
  16. Green musiał uznać wyższość Tarvera. ringpolska.pl. (pol.).
  17. Tarver zremisował z Kayode. bokser.org. [dostęp 2010-06-03]. (pol.).
  18. Tarver nie chce rewanżu, liczy na walkę z Kliczką. bokser.org, 15 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]