Andrzej Avellino
| prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1521 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 listopada 1608 |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja |
10 czerwca 1625 |
| Kanonizacja |
22 maja 1712 |
| Wspomnienie | |
| Atrybuty |
anioł, aniołowie, dwa wienice z róż, ołtarz |
Andrzej Avellino (ur. 1521 w Castronuovo, zm. 10 listopada 1608 w Neapolu) – włoski prawnik teatyn, ceniony spowiednik, kaznodzieja i pisarz, święty Kościoła katolickiego[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w średnio zamożnej, bardzo religijnej rodzinie. Jego rodzicami byli Jan i Małgorzata Appella. Pewnego dnia w Neapolu przeżył próbę zamachu na swoje życie. Został wyświęcony na kapłana w dniu 17 sierpnia 1537 roku, a w dniu 30 listopada 1556 roku rozpoczął nowicjat i otrzymał imię zakonne Andrzej. Posiadał dar proroctwa i czynienia cudów[1]. 10 listopada 1608 roku w czasie odprawiania mszy świętej zasłabł i zmarł tego samego dnia, wieczorem w opinii świętości.
Został beatyfikowany przez papieża Urbana VIII 10 czerwca 1625, a w dniu 22 maja 1712 roku papież Klemens XI dokonał jego kanonizacji. Wspomnienie liturgiczne przypada 10 listopada.
Ikonografia
[edytuj | edytuj kod]Przedstawiany jest w ornacie. Jego atrybuty to anioł lub aniołowie trzymający dwa wieńce z róż nad jego głową, co ma symbolizować dostąpienie przez świętego chwały i jego świętość, a także ołtarz nawiązujący do do jego śmierci[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Marecki i Rotter 2009 ↓, s. 69.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).