Andriej Czikatiło

Andriej Czikatiło

Андре́й Рома́нович Чикати́ло

Rzeźnik z Rostowa

Data i miejsce urodzenia	16 października 1936 Jabłuczne (obwód sumski)
Data i miejsce śmierci	14 lutego 1994 Nowoczerkask
Przyczyna śmierci	egzekucja
Zawód, zajęcie	nauczyciel, urzędnik

Andriej Romanowicz Czikatiło (ros. Андре́й Рома́нович Чикати́ло; ur. 16 października 1936 w Jabłucznem, obwód sumski, Ukraińska SRR; zm. 14 lutego 1994 w Nowoczerkasku, Rosja) – radziecki seryjny morderca, znany też jako Rzeźnik z Rostowa, oskarżony o 53 zabójstwa w latach 1978–1990.

Dzieciństwo i młodość

Urodził się w wiosce Jabłuczne. Jego dzieciństwo było traumatyczne, ponieważ przypadło na kilka lat po klęsce głodu na Ukrainie spowodowanym kolektywizacją, a także na okres II wojny światowej. Czikatiło słyszał opowieści rodzinne o swoim starszym bracie, który zmarł z głodu i został zjedzony przez sąsiadów. Nie wiadomo, czy historia ta jest prawdziwa, ale faktem jest, że zdarzały się wówczas przypadki kanibalizmu. W czasie II wojny światowej Czikatiło był świadkiem zbrodni popełnianych przez Wehrmacht. Wtedy śniło mu się, że zabiera niemieckich żołnierzy do lasu i tam ich morduje.

W czasie wojny, gdy jego ojciec przebywał na froncie, Andriej sypiał w jednym łóżku z matką. Często moczył się w nocy, za co matka go biła i upokarzała. Jego ojciec, który dostał się do niewoli niemieckiej, wrócił jako wyrzutek społeczny. W tamtych czasach jeńców wojennych, którzy przeżyli wojnę, uważano w ZSRR za tchórzy.

Czikatiło ukończył szkołę, ale nie dostał się na Uniwersytet Moskiewski. Po odbyciu służby wojskowej w 1960 pracował jako telefonista w miejscowości Rodionowo Nieswietajewski. W 1963 jego siostra, nie mogąc znieść faktu, że jej brat nie ma narzeczonej, zaaranżowała małżeństwo ze swoją przyjaciółką. Mimo że cierpiał na impotencję, spłodził syna i córkę. W 1971 ukończył studia korespondencyjne literatury rosyjskiej i spróbował swoich sił jako nauczyciel. Nie sprawdził się w tym zawodzie, nie umiejąc zdobyć szacunku wśród uczniów, oskarżano go także o molestowanie dzieci. Ostatecznie podjął pracę jako urzędnik w fabryce.

Działalność przestępcza

Swoje pierwsze morderstwo popełnił w 1978 w Szachtach, usiłując zgwałcić dziewięcioletnią dziewczynkę. Kiedy dziecko usiłowało uciec, pchnął je kilkakrotnie nożem. W trakcie dokonywania czynu pojawiła się u niego erekcja. W ten sposób odkrył, że tylko tak może osiągnąć podniecenie seksualne. Mimo dowodów łączących Czikatiłę z zabójstwem skazano i stracono Aleksandra Krawczenkę, recydywistę skazanego już wcześniej za gwałt i morderstwo. W międzyczasie Czikatiło stracił pracę nauczyciela i został sprzedawcą w miejscowej firmie.

Czikatiło zaczął ponownie mordować w 1982. Swoje przyszłe ofiary znajdował na dworcach kolejowych i autobusowych, często wybierając młodocianych uciekinierów z domu i bezdomne dzieci. Kobiety kusił obietnicą pieniędzy lub alkoholu. Dzieci ujmował przyjacielskim zachowaniem i obietnicą zabawki lub słodyczy. Swoje ofiary zabierał do lasu i tam mordował. Najczęściej usiłował odbyć z ofiarą stosunek seksualny, co często się nie udawało z racji tego, że był impotentem. Wtedy wpadał w szał i dźgał swoje ofiary, osiągając seksualne spełnienie. Później Czikatiło przyznał się również do zjadania niektórych fragmentów ciał ofiar.

W 1984 został zatrzymany, po tym jak zaczął zachowywać się podejrzanie. Wobec braku dowodów popełnienia morderstw został skazany za inne przestępstwa na rok więzienia. Wyszedł po trzech miesiącach. W 1985 dokonał dwóch zabójstw w Nowoczerkasku. Następnych zabójstw dokonał w Rewdzie, Zaporożu, Nowoszachtyńsku i Krasnym Sulinie w latach 1985–1990.

Reakcja władz

W Związku Radzieckim informacje o gwałtach na dzieciach czy o seryjnych mordercach były tuszowane przez władze, które uważały, że takie zbrodnie mogły się zdarzać w państwach „zgniłego kapitalistycznego Zachodu”, natomiast Związek Radziecki powinien być od nich wolny. W konsekwencji rodzice nie ostrzegali swoich dzieci o niebezpieczeństwie. Kiedy informacje o przestępstwach wyciekły do publicznej wiadomości, a władze nie chciały udzielać informacji, powstawały najróżniejsze plotki, często zupełnie absurdalne, głoszące, iż winnymi mordów są sabotażyści mordujący sowieckich mężczyzn przed inwazją na ZSRR, a nawet wilkołaki.

Milicja skoncentrowała śledztwo na chorych psychicznie i przestępcach seksualnych. Wielu z podejrzanych przyznało się do winy, często po długich i brutalnych przesłuchaniach. Kiedy większość ofiar zaczęli stanowić chłopcy, milicja zaczęła szukać sprawców wśród homoseksualistów; jeden z podejrzanych, nieletni homoseksualista, popełnił samobójstwo w areszcie.

Aresztowanie i proces

Czikatiło został aresztowany w 1990, kiedy zauważono jego podejrzane zachowanie. Podczas przesłuchania przyznał się do popełnienia 56 zabójstw. Zaszokował tym milicjantów, którzy zanotowali „tylko” 36 morderstw. Trzech ofiar nie odnaleziono, więc oskarżono go o 53 morderstwa.

Mimo jego dziwnego zachowania uznano, że jest w stanie stanąć przed sądem. W trakcie procesu Czikatiło oskarżał reżim, niektórych przywódców i swoją impotencję. Przedstawiał się jako ofiara ciężkich przeżyć z dzieciństwa. W 1992 został skazany na śmierć. Przed egzekucją powiedział: „Teraz mój mózg powinien zostać zabrany i zbadany, kawałek po kawałku, aby już nigdy nie było nikogo takiego”. Wyrok wykonano 14 lutego 1994, strzałem w tył głowy za prawym uchem.

Andriej Czikatiło w kulturze masowej

Historia śledztwa zmierzającego do wykrycia Czikatiły została pokazana w filmach:

• Obywatel X z 1995 roku (opis na filmweb.pl)
• Morderca ze wschodu z 2004 roku (opis na filmweb.pl)
• nawiązanie System (Child 44) z 2015 roku (opis na filmweb.pl)

Ponadto utwór Psychopathy Red thrashmetalowego zespołu Slayer z albumu World Painted Blood (2009). Utwór „W każdom iz nas żywiot Czikatiło” punkowego zespołu Brigaden Choj (1994). Książka Ofiara 44 Toma Roba Smitha (2008) została zainspirowana zbrodniami Czikatiły.

Ofiary

Pomnik upamiętniający Irinę Karabielnikową, siódmą ofiarę Czikatiły

Lp.	Ofiara	Wiek	Data morderstwa	Miejsce morderstwa
1.	Jelena Zakotnowa	9	22 grudnia 1978	Szachty
2.	Łarisa Tkaczenko	17	3 września 1981	Rostów nad Donem
3.	Lubow Biriuk	12	12 czerwca 1982	Rostów nad Donem
4.	Lubow Wołobujewa	14	25 lipca 1982	Krasnodar
5.	Oleg Pożydajew	9	13 sierpnia 1982	Enem
6.	Olga Kuprina	16	16 sierpnia 1982	Szachty
7.	Irina Karabielnikowa	18	8 września 1982	Szachty
8.	Siergiej Kuźmin	9	15 września 1982	Szachty
9.	Olga Stalmaczonok	10	11 grudnia 1982	Nowoszachtyńsk
10.	Laura Sarkisjan	18	18 czerwca 1983	Rostów nad Donem
11.	Irina Dunienkowa	9	Lipiec 1983	Rostów nad Donem
12.	Ludmiła Kuciuba	24	Lipiec 1983	Szachty
13.	Igor Gudkow	7	9 sierpnia 1983	Rostów nad Donem
14.	Niezidentyfikowana	ok. 25	Sierpień 1983	Nowoszachtyńsk
15.	Walentina Czuczulina	22	19 września 1983	Szachty
16.	Wiera Szewkun	19	27 października 1983	Szachty
17.	Siergiej Markow	14	27 grudnia 1983	Nowoczerkask
18.	Natalja Szałopinina	17	9 stycznia 1984	Rostów nad Donem
19.	Marta Riabienko	44	21 lutego 1984	Rostów nad Donem
20.	Dmitrij Ptasznikow	10	24 marca 1984	Nowoszachtyńsk
21.	Tatjana Petrosjan	29	25 maja 1984	Szachty
22.	Swietłana Petrosjan	10	25 maja 1984	Szachty
23.	Jelena Bakulina	21	22 czerwca 1984	rejon bagajewski
24.	Dmitrij Iłłarionow	13	10 lipca 1984	Rostów nad Donem
25.	Anna Lemieszewa	19	19 lipca 1984	Szachty
26.	Swietłana Cana	20	28 lipca 1984	Rostów nad Donem
27.	Natalja Gołosowska	16	2 sierpnia 1984	Rostów nad Donem
28.	Ludmiła Aleksiejewa	17	7 sierpnia 1984	Rostów nad Donem
29.	Niezidentyfikowana	ok. 25	11 sierpnia 1984	Taszkent
30.	Akmaral Sieidalijewa	10	13 sierpnia 1984	Taszkent
31.	Aleksandr Czepiel	11	28 sierpnia 1984	Rostów nad Donem
32.	Irina Łuczinska	24	6 września 1984	Rostów nad Donem
33.	Natalja Pochlistowa	18	1 sierpnia 1985	Domodiedowo
34.	Irina Gulajewa	18	27 sierpnia 1985	Szachty
35.	Oleg Makarenkow	12	16 maja 1987	Rewda
36.	Iwan Biłowiecki	12	29 lipca 1987	Zaporoże
37.	Jurij Tierieszonok	16	15 września 1987	Wsiewołożsk
38.	Niezidentyfikowana	ok. 30	1 kwietnia 1988	Krasnyj Sulin
39.	Aleksiej Worońko	9	15 maja 1988	Rostów nad Donem
40.	Jewgienij Muratow	15	14 lipca 1988	Krasnyj Sulin
41.	Tatjana Ryżkowa	16	8 marca 1989	Szachty
42.	Aleksandr Djakonow	9	11 maja 1989	Rostów nad Donem
43.	Aleksiej Moisiejew	10	20 czerwca 1989	Kolczugino
44.	Jelena Warga	19	19 sierpnia 1989	Rostów nad Donem
45.	Aleksiej Chobotow	10	28 sierpnia 1989	Szachty
46.	Andriej Krawczenko	11	14 stycznia 1990	Szachty
47.	Jarosław Makarow	10	7 marca 1990	Rostów nad Donem
48.	Lubow Zujewa	31	4 kwietnia 1990	Nowoczerkask
49.	Wiktor Pietrow	13	28 lipca 1990	Rostów nad Donem
50.	Iwan Fomin	11	14 sierpnia 1990	Nowoczerkask
51.	Wadim Gromow	17	17 października 1990	Taganrog
52.	Wiktor Tiszczenko	16	30 października 1990	Szachty
53.	Swietłana Korostik	22	6 listopada 1990	Szachty

Bibliografia

• Giannangelo, S.J., Psychopatologia seryjnego morderstwa., Jeżeli p to q Wydawnictwo, Poznań 2007 (pol.)
• Wiktor Gonczarow, Wampir z Rostowa, Gutenberg – Print, Warszawa 1997
• Richard Lourie, DRAPIEŻCA. Polowanie na diabła, Przekład: Robert P. Lipski, wydawnictwo UNIV-COMP, Warszawa 1995 (pol.)

Linki zewnętrzne

• Czikatiło Andrej – Dziewczynka w czerwonym palcie. killer.radom.net. [dostęp 2011-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-14)]. (pol.).
• Informacje na Crime Library. crimelibrary.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-03-10)]. (ang.).
• Ofiary Czikatiło (ros.)