Przejdź do zawartości

Alfred Wysocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfred Wysocki
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Alfred Tadeusz Kazimierz Wysocki h. Odrowąż

Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1873
Łańcut, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

3 września 1959
Kraków, Polska

Chargé d’affaires RP w Niemczech
Okres

od 14 października 1920
do 1 sierpnia 1921

Poprzednik

Ignacy Szebeko

Następca

Jerzy Madeyski

Poseł RP w Szwecji
Okres

od 18 stycznia 1924
do 30 kwietnia 1928

Poprzednik

Zygmunt Michałowski

Następca

Konstanty Rozwadowski

Wiceminister spraw zagranicznych
Okres

od 1 lipca 1928
do 4 grudnia 1930

Poprzednik

Roman Knoll

Następca

Józef Beck

Poseł RP w Niemczech
Okres

od 10 stycznia 1931
do 2 lipca 1933

Poprzednik

Roman Knoll

Następca

Józef Lipski

Ambasador RP we Włoszech
Okres

od 3 sierpnia 1933
do 1 czerwca 1938

Poprzednik

Tadeusz Romer (Chargé d’affaires ad interim)[1]

Następca

Bolesław Wieniawa-Długoszowski

Senator V kadencji (II RP)
Okres

od 13 listopada 1938
do 2 października 1939

Odznaczenia
Wstęga Wielka Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii Krzyż Wielki Orderu Świętego Sawy (Serbia) Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Wielki Krzyż Orderu Korony (Belgia) Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Chile) Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja) Order Lwa Białego I klasy (Czechosłowacja) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Odznaka Honorowa Austriackiego Czerwonego Krzyża

Alfred Wysocki (ur. 26 sierpnia 1873 w Łańcucie, zm. 3 września 1959 w Krakowie) – polski prawnik i dyplomata, senator V kadencji w II RP.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Alfreda Wysockiego h. Odrowąż (1848–1904), inżyniera, właściciela majątku Polna k. Grybowa w Małopolsce, i Rozalii z Miłkowskich h. Prus (1847–1903). Maturę zdał w Nowym Sączu. W 1898, po studiach na Wydziale Prawniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i dwu semestrach prawa międzynarodowego w Berlinie, uzyskał stopień doktorski. Na przełomie stuleci dziennikarz Gazety Lwowskiej i członek młodopolskiej bohemy lwowskiej[2].

Pracę rozpoczął w Namiestnictwie we Lwowie. W 1900 wstąpił do służby dyplomatycznej Austro-Węgier. W 1910 został referentem prasy polskiej w Prezydium Rady Ministrów w Wiedniu (zastąpił na stanowisku Adama Bieńkowskiego)[3]. Po odzyskaniu niepodległości – od 1919 w MSZ RP. W latach 1919–1920 radca poselstwa i chargé d’affaires w Pradze, następnie w Berlinie. W latach 1922–1923 generalny inspektor urzędów konsularnych w Paryżu. W latach 1923–1924 w centrali MSZ. W latach 1924–1928 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Sztokholmie. W 1924 odebrał (w imieniu chorego Władysława Reymonta) Nagrodę Nobla, którą następnie przekazał autorowi Chłopów.

W latach 1928–1930 wiceminister spraw zagranicznych RP (podsekretarz stanu). W latach 1931–1933 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Berlinie, w latach 1933–1938 ambasador w Rzymie (przy Kwirynale)[4]. Z dniem 15 maja 1938 przeniesiony w stan spoczynku[5]. W latach 1938–1939 senator Rzeczypospolitej z nominacji Prezydenta RP.

W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie, po 1945 osiadł w Krakowie. Pisywał wówczas do Tygodnika Powszechnego, Życia Literackiego i Twórczości. Pozostawił pamiętniki, częściowo tylko opublikowane:

Zmarł w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera XIIIA-płd-po prawej Rudnickich)[6].

Był mężem Marii z Lange'ów (1877–1958).

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. po śmierci ambasadora Stefana Przezdzieckiego 26 września 1932
  2. Alfred Wysocki, przyszły dyplomata, pracował wówczas w „Gazecie Lwowskiej” i jako młody odporny, zwykł być tak odprowadzać do domu z winiarni George’a Jana Kasprowicza, zawołanego zabawowicza o słabej głowie, i robił to tak, żeby Kasprowicz był przekonany, że to on Wysockiego odprowadza. Palestra 11-12/2006.
  3. Nowy referent prasy polskiej. „Nowości Illustrowane”. Nr 11, s. 13, 12 marca 1910. 
  4. Gen. Wieniawa-Długoszowski ambasadorem R. P. przy Kwirynale. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 101 z 6 maja 1938. 
  5. Alfred Wysocki. „Wschód”. Nr 84, s. 5, 20 maja 1938. 
  6. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-01-12].
  7. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za wybitne zasługi w służbie państwowej”.
  8. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za wybitne zasługi w służbie państwowej”.
  9. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 300, 1936. 
  10. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za zasługi, położone na polu dyplomatycznem” - jako dr. Alfred Odrowąż-Wysocki.
  11. a b c d e f g h i j k l m n o Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 824–825.
  12. M.P. z 1928 r. nr 145, poz. 262 „za wybitne zasługi na polu ekspansji gospodarczej Polski zagranicą”.
  13. Twórcy i badacze kultury zmarli w 1959 roku. Alfred Wysocki 1873–1959. „Znak”, s. 549–550, 1961. 
  14. CIDADÃOS ESTRANGEIROS AGRACIADOS COM ORDENS PORTUGUESAS. presidencia.pt. [dostęp 2011-05-02]. (port.).
  15. a b c d e f g h i j k l Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 19, s. 262, 1932. 
  16. a b c Alfred Wysocki – ambasador Polski we Włoszech. nac.gov.pl. [dostęp 2015-09-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]