Przejdź do zawartości

Al Unser Jr.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfred Unser Jr.
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1962
Albuquerque

Sukcesy

1982: Can-Am (mistrz)
1990, 1994: CART (mistrz)
1992, 1994: Indianapolis 500 (zwycięzca)

Strona internetowa
Al Unser Jr podczas treningu przed Indianapolis 500 2007

Al Unser Jr., właści Alfred Unser Jr. (ur. 19 kwietnia 1962 w Albuquerque) – amerykański kierowca wyścigowy.

Pochodzi z rodziny o tradycjach wyścigowych, związanej głównie z serią IndyCar. Syn Ala Seniora, bratanek Bobby’ego Unsera. Jego dziadek, dwaj kuzyni oraz syn Al III również startowali lub nadal startują w wyścigach samochodowych.

W 1981 roku został mistrzem Formuły SuperVee, rok później zdobył tytuł w serii Can-Am, po czym przeniósł się do IndyCar, gdzie odnosił największe sukcesy.

Dwukrotnie został mistrzem CART (1990, 1994), również dwa razy triumfował w Indianapolis 500 (1992, 1994).

Łącznie w latach 1983–1999 wziął udział w 273 wyścigach CART. Wygrał 31, natomiast 7 razy startował z pole position.

Reprezentował barwy zespołów Forsythe Racing (1982), Galles Racing (1983–1984 oraz 1988–1993), Doug Shierson Racing (1985–1987) oraz Penske Racing (1994–1999).

Wygrywając Michigan 500 w 1990 roku ustanowił ówczesny rekord średniej prędkości wyścigu IndyCar (305 271 km/h). Do dnia dzisiejszego jest to najszybszy wyścig na dystansie 500 mil w historii sportu amerykańskiego (rekord bezwzględny od 2003 roku należy do Sama Hornisha Jr., 333 368 km/h w 400-milowym wyścigu na torze w Fontana).

Ponadto Unser Jr. dzierży rekord najmniejszej, zwycięskiej, przewagi na mecie Indianapolis 500. W 1992 roku pokonał Scotta Goodyeara o zaledwie 0.043 sekundy.

Indy Racing League

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery w CART, przeniósł się do konkurencyjnej serii Indy Racing League. Tamże w latach 2000–2007 startował w 56 wyścigach, odniósł trzy zwycięstwa. Ostatnim pełnym sezonem w jego wykonaniu był 2004, potem jeszcze dwa razy wziął udział w Indianapolis 500.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotnie żonaty, z Shelley (1982–2001, dwie córki: Cody, Shannon, syn Al III) oraz Giną Soto (od 2004).

Od połowy lat 90. walczył z uzależnieniem od alkoholu[1][2]. Do tego doszła przemoc wobec żony Shelley, która w 1998 roku złożyła pozew rozwodowy. Rozstanie odwlekło się w czasie wskutek poważnej choroby córki Cody, która od 1999 roku cierpi na poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego (obecnie porusza się na wózku inwalidzkim)[3][4].

W 1982 roku starsza siostra Ala Juniora, 21-letnia Debbie zginęła w wyścigu pojazdów buggy.

W 2007 roku publicznie przyznał się do alkoholizmu[5].

Starty w Indianapolis 500

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nadwozie Silnik Start Wynik Uwagi
1983 Eagle Cosworth 5 10 Brak paliwa
1984 March Cosworth 15 21 Pompa wodna
1985 Lola Cosworth 11 25 Ciśnienie oleju
1986 Lola Cosworth 9 5
1987 March Cosworth 22 4
1988 March Chevrolet 5 13
1989 Lola Chevrolet 8 2[6] Kolizja z Emersonem Fittipaldi
1990 Lola Chevrolet 7 4
1991 Lola Chevrolet 6 4
1992 Galmer Chevrolet 12 1
1993 Lola Chevrolet 5 8
1994 Penske Ilmor-Mercedes 1 1
1995 Lola Ilmor-Mercedes Nie zakwalifikował się
2000 G-Force Oldsmobile 18 29 Przegrzanie silnika
2001 G-Force Oldsmobile 19 30 Wypadek
2002 Dallara Chevrolet 12 12
2003 Dallara Toyota 17 9
2004 Dallara Chevrolet 17 17
2006 Dallara Honda 27 24 Wypadek
2007 Dallara Honda 25 26

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gordon Kirby.com – Parallel Careers: Al Unser Jr vs Michael Andretti.
  2. CNN – Unser Life.
  3. Strona Fundacji Cody Unser. [dostęp 2009-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-07)].
  4. DeepThrottle – Cody Unser.
  5. Newsweek.com.
  6. Walczący o zwycięstwo E.Fittipaldi i Unser Jr. mieli sześć okrążeń przewagi nad resztą stawki i mimo kolizji na przedostatnim okrążeniu, Unser Jr. został sklasyfikowany na drugim miejscu.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]