Przejdź do zawartości

Akcjonariat pracowniczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Akcjonariat pracowniczy (ESOP, ang. employee stock ownership plan) lub akcjonariat pracy[1] – jedna z metod prywatyzacji, szczególnie popularna w Stanach Zjednoczonych. Również jedna z form udziału pracowników w zarządzaniu i zyskach przedsiębiorstwa (oprócz własności).

To forma dochodzenia przez pracowników do współwłasności przedsiębiorstwa, w którym pracują. ESOP polega na sprzedawaniu przedsiębiorstwa osobom będącym jego pracownikami[2], a operacja ta jest często finansowana z kredytu bankowego. Bank zajmuje się kontrolą działalności przedsiębiorstwa do chwili, gdy pracownicy spłacą zaciągnięty, zwykle długoletni, kredyt.

Przekształcenia takiego rodzaju są oceniane pozytywnie – skutkują one korzystnymi rozwiązaniami społecznymi przy jednoczesnej wysokiej efektywności ekonomicznej.

Polska jest krajem, który w zakresie prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nie wykorzystuje często klasycznej formy ESOP[3]. Głównymi przeszkodami są:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Akcjonariat pracy – Słownik Katolickiej Nauki Społecznej – www.kns.gower.pl/slownik. kns.gower.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-13)]..
  2. Łukasz Kulicki, ESOP – program opcji na udziały dla pracowników - Umowy w IT [online], 12 listopada 2020 [dostęp 2021-07-30] (pol.).
  3. admin, Czym jest akcjonariat pracowniczy? [online], Okiem Prawnika, 10 maja 2020 [dostęp 2021-04-30] (pol.).

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Polityka gospodarcza, pod red. Bolesława Winiarskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999.