Przejdź do zawartości

Aistulf

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aistulf
ilustracja
książę Friuli
Okres

od 744
do 749

król Longobardów
Okres

od 749
do 756

książę Spoleto
Okres

od 751
do 756

Dane biograficzne
Data śmierci

756

Ojciec

Pemmo

Żona

Gisaltruda

Aistulf lub Astolf[1] (ur. ? – zm. 756) – książę Friuli (744749), król Longobardów (749756) i książę Spoleto (751756). Jego ojcem był książę Pemmo.

Po tym jak jego brat Ratchis został królem, Aitsulf zastąpił go we Friuli. Później zastąpił go jako król, gdy Ratchis abdykował i wstąpił do klasztoru. Aitsulf kontynuował politykę ekspansji i wypadów przeciw papiestwu oraz bizantyjskiemu egzarchatowi Rawenny. W 751[1] zdobył Rawennę i zagroził Rzymowi, żądając podatku pogłównego.

Papież zwrócił się o pomoc do karolińskich majordomów Austrazji, faktycznych władców królestwa Franków. W 741 papież Grzegorz III poprosił Karola Młota o interwencję, lecz ten był zbyt zajęty gdzie indziej i odmówił. W 753 papież Stefan II odwiedził syna Karola Młota Pepina Krótkiego, który został ogłoszony królem Franków w 751 za zgodą papieża Zachariasza. W podziękowaniu za poparcie papieskie dla koronacji, Pepin przekroczył Alpy, pokonał w 756[2] roku Aistulfa i nadał papieżowi ziemie, które Aistulf wydarł ducatus Romanus i egzarchatowi (Emilia-Romania i Pentapolis).

Aistulf zmarł na polowaniu w 756. Jego następcą został Dezyderiusz jako król Longobardów i Alboin jako książę Spoleto. Księstwo Friuli przekazał swemu szwagrowi Anzelmowi, opatowi Nonantoli, którego siostrę Gisaltrudę poślubił, gdy w 749 został królem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Praca zbiorowa Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, Mediaset Group SA, 2007, s. 74, ISBN 978-84-9819-814-0.
  2. Józef Andrzej Gierowski: Historia Włoch. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. 41. ISBN 83-04-01943-4.