Adriano Castello

Adriano Castello
	Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	ok. 1458 ; Corneto
Data i miejsce śmierci	grudzień 1521 lub styczeń 1522 ; Wenecja
	Biskup Hereford
Okres sprawowania	1502-1518
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	1502
Kreacja kardynalska	31 maja 1503; Aleksander VI
Kościół tytularny	San Crisogono
Utrata godności kardynalskiej	5 lipca 1518

Adriano Castello (także Adriano di Castello lub Adriano Castellesi^[1]; ur. ok. 1458 w Corneto^[2], zm. w grudniu 1521 lub styczniu 1522 w Wenecji) – włoski kardynał^[1].

Życiorys

Był protonotariuszem apostolskim^[1]. Około 1490, został wysłany przez Innocentego VIII do Anglii, by odnowić pokój ze Szkocją^[1]. Po powrocie do Rzymu był urzędnikiem w Kamerze Apostolskiej, a następnie sekretarzem Aleksandra VI^[1]. Był ambasadorem Stolicy Apostolskiej w Anglii, a po rekomendacji króla Henryka VIII, został biskupem^[1]. 14 lutego 1502 roku został mianowany biskupem Hereford^[2].

Na konsystorzu 31 maja 1503 roku został kreowany kardynałem^[2]. 12 czerwca został kardynałem prezbiterem San Crisogono^[2]. Według teorii niektórych historyków miał zostać otruty przez Aleksandra VI i jego syna Cezara^[3]. Jednak papież i Cezar omyłkowo wypili zatrute wino, w wyniku czego Aleksander VI zmarł^[3]. Teoria ta jest jednak mało prawdopodobna i jest odrzucana przez badaczy historii papiestwa^[3].

Brał udział w dwóch konklawe: we wrześniu 1503 i październiku 1503^[1]. 2 sierpnia 1504 został administratorem diecezji Bath i Wells^[2]. Z funkcji tej zrezygnował 5 lipca 1518^[2]. Podczas podróży do Bolonii wraz z papieżem Juliuszem II napisał poemat pt. "Ite Julii Pont. Ro"^[1]. Wkrótce potem, popadł w konflikt z papieżem i opuścił Rzym, 1 września 1507^[1]. Po śmierci Juliusza II, Castello powrócił do Rzymu i wziął udział w konklawe 1513^[1]. Wraz z kardynałami Bandinello Saulim i Alfonso Petruccim, uczestniczył w spisku przeciw Leonowi X; został schwytany, poprosił o przebaczenie i uiścił opłatę 12500 dukatów^[1]. Obawiając się śmierci, Castello uciekł z Rzymu do Wenecji i pomimo wezwania papieża nie powrócił do Wiecznego Miasta^[1]. 12 kwietnia 1518 został osądzony za niepodporządkowanie się papieżowi: został pozbawiony godności kardynalskiej i biskupstwa, a ponadto musiał sprzedać swoje posesje^[1]. Po śmierci Leona X usiłował wziąć udział w konklawe 1521–1522^[1].

Został najprawdopodobniej zamordowany przez swojego służącego^[1].

Twórczość

Był znanym latynistą i znawcą greki, a ponadto humanistą i pisarzem^[1]. Do ważniejszych z jego dzieł należą^[1]:

Venatio (1505)
De vera philosophia ex quatuor doctoribus ecclesiae (1507)
De Sermone Latino et modo Latine loquendi (1513)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Castello, Adriano di. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-04-19]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Adriano Cardinal di Castello. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-04-19]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Ferdinand Gregorovius: History of the City of Rome in the Middle Ages. T. VII. Londyn: George Bell & Sons, 1900, s. 516-521. (ang.).

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Castello, Adriano di. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-04-19]. (ang.).

[hierarchy-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Adriano Cardinal di Castello. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-04-19]. (ang.).

[Gregorovius-3] Ferdinand Gregorovius: History of the City of Rome in the Middle Ages. T. VII. Londyn: George Bell & Sons, 1900, s. 516-521. (ang.).

[1]

[2]

[3]