Łazarz (Szweć)
| Rostysław Szweć Ростислав Швець | |
| Metropolita symferopolski i krymski | |
,_2015.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 kwietnia 1939 |
| Metropolita symferopolski i krymski | |
| Okres sprawowania |
1992-2023 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1 kwietnia 1980 |
| Diakonat |
5 marca 1972 |
| Prezbiterat |
12 marca 1972 |
| Chirotonia biskupia |
18 kwietnia 1980 |
| Odznaczenia | |
  
| |
| Data konsekracji |
18 kwietnia 1980 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Łazarz, imię świeckie Rostysław Szweć (ur. 22 kwietnia 1939 w Komarynie) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, wcześniej w latach 1992–2022 Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił jako posłusznik do skitu Świętego Ducha podległego ławrze Poczajowskiej, następnie przeniósł się do monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowiczach. W 1957 rozpoczął naukę w seminarium duchownym w Mińsku, którą przerwał na okres 1958–1961 w celu odbycia zasadniczej służby wojskowej. W 1964 ukończył seminarium duchowne w Odessie, zaś cztery lata później – wyższe studia teologiczne w Leningradzkiej Akademii Duchownej[1].
5 marca 1972 został wyświęcony na diakona, zaś tydzień później – na kapłana. Służył w soborze św. Włodzimierza w Kijowie oraz w żeńskim monasterze Opieki Matki Bożej w tym samym mieście do 1978, gdy został skierowany do eparchii argentyńskiej i południowoamerykańskiej. Otrzymał wówczas godność protoprezbitera[1].
1 kwietnia 1980 złożył wieczyste śluby zakonne, 7 kwietnia tego samego roku otrzymał godność archimandryty. 18 kwietnia 1980 miała miejsce jego chirotonia na biskupa argentyńskiego i południowoamerykańskiego, w czasie której otrzymał również godność egzarchy Ameryki Środkowej i Południowej[1].
W 1985 otrzymał godność arcybiskupa i został przeniesiony do eparchii iwano-frankiwskiej. Jednak jeszcze w tym samym roku ponownie skierowano go do eparchii argentyńskiej, gdzie pozostawał przez kolejne cztery lata. W 1989 mianowany biskupem tarnopolskim i krzemienieckim, w 1991 odeskim i izmaelskim, w 1992 – symferopolskim i krymskim[1]. Na początku lat 90. XX wieku popierał dążenia metropolity kijowskiego Filareta do autokefalizacji Kościoła prawosławnego na Ukrainie, co stało się przyczyną jego usunięcia z eparchii odeskiej, której duchowieństwo masowo opowiadało się przeciwko tej koncepcji[2].
Od 2002 nosi tytuł metropolity. W 2012 mianowany stałym członkiem Świętego Synodu Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego[3].
W czasie kryzysu krymskiego wzywał mieszkańców Krymu do spokoju i zachowania jedności[4].
30 lipca 2017 podczas uroczystości z okazji święta floty Federacji Rosyjskiej błogosławił na Krymie rosyjską Flotę Czarnomorską[5]. Dzień wcześniej jego podwładni duchowni udzielili błogosławieństwa także pracownikom jednego z utworzonych na Krymie oddziałów Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej (FSB)[5].
W 2022 r. na wniosek metropolity Łazarza, a także biskupów teodozyjskiego Platona i dżankojskiego Aleksego Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wyłączył kierowane przez nich eparchie – wszystkie na terytorium Krymu – z jurysdykcji autonomicznego Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego i podporządkował bezpośrednio patriarsze moskiewskiemu i całej Rusi[6].
W 2023 r. Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go w stan spoczynku[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Митрополит Сімферопольський і Кримський Лазар (Ростислав Пилипович Швець)
- ↑ Plokhy S., Sysyn F.: Religion and Nation in Modern Ukraine. Toronto and Edmonton: Canadian Institute of Ukrainian Studies Press, 2003, s. 132. ISBN 1-895571-36-7.
- ↑ Журнали засідання Священного Синоду УПЦ від 8 травня 2012 року
- ↑ Митрополит Симферопольский Лазарь призвал жителей Крыма к миру и единству
- ↑ a b Як тернополянин благословив Чорноморський флот Аксьонова і новобранців ФСБ ukr.
- ↑ ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 7 июня 2022 года [online], Патриархия.ru [dostęp 2022-06-07] (ros.).
- ↑ ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 11 октября 2023 года / Официальные документы / Патриархия.ru [online], Патриархия.ru [dostęp 2023-10-11] (ros.).