Pleszka chińska
| Phoenicurus auroreus[1] | |||
| (Pallas, 1776) | |||
 Samiec | |||
 Samica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
pleszka chińska | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Pleszka chińska[4] (Phoenicurus auroreus) – gatunek małego ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Występuje we wschodniej Azji, zimuje na południe od zasięgu letniego[3]. Nie jest zagrożony wyginięciem[3].
Podgatunki i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Wyróżniono dwa podgatunki P. auroreus[2][5]:
- P. auroreus leucopterus – wschodnie Himalaje do środkowych i wschodnich Chin. Zimuje od wschodnich Himalajów na wschód po północne Indochiny[6].
- P. auroreus auroreus – południowo-środkowa Syberia i Mongolia do Korei i północno-wschodnich Chin. Zimuje w Japonii, na Tajwanie i w południowo-wschodnich Chinach[6].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 14–15 cm; masa ciała 11–20 g[2].
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Ptak ten najczęściej zamieszkuje rzadkie, otwarte lasy górskie i ich obrzeża, polany, obszary porośnięte zaroślami, zarośla nadrzeczne, sady, parki i ogrody. Można go również spotkać w pobliżu osiedli ludzkich[6].
Żywi się głównie owadami (zwłaszcza w sezonie lęgowym), zjada też jagody i nasiona[6].
Sezon lęgowy trwa od kwietnia do sierpnia, ze szczytem w maju i czerwcu. Gnieździ się w dołku w ziemi, na drzewie, w skale, ścianie lub klifie, a nawet w starych budynkach, ale zwykle poniżej 1,50 metra. Gniazdo w kształcie czarki zbudowane jest ze słomy, kory, mchu i korzonków; w środku wyłożone jest miękką trawą, włosiem i piórami. Samica składa 3–6 jaj; ich kolor może być różny: różowawy, białawy, jasnozielonkawy lub jasnoniebieski; jaja pokryte są brązowymi znaczeniami. Inkubacja trwa około 16–18 dni (w niewoli). Młode są w pełni opierzone po około dwóch tygodniach od wyklucia[6].
Status
[edytuj | edytuj kod]IUCN uznaje pleszkę chińską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity w większości swego zasięgu lęgowego, choć rzadki na północnej krawędzi zasięgu. Ze względu na brak istotnych zagrożeń i dowodów na spadki liczebności BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Phoenicurus auroreus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Collar, N.: Daurian Redstart (Phoenicurus auroreus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-10].
- ↑ a b c d Phoenicurus auroreus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Saxicolinae Vigors, 1825 - kląskawki (wersja: 2019-10-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-10].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Chats, Old World flycatchers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-10]. (ang.).
- ↑ a b c d e N. Bouglouan: Daurian Redstart. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-09-19]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).