Nektarynka białooka
Psitteuteles versicolor[1] | |||
(Lear, 1831) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
Psitteuteles | ||
Gatunek |
nektarynka białooka | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Nektarynka białooka[4], lorysa białooka[5] (Psitteuteles versicolor) – gatunek małego ptaka z podrodziny dam (Loriinae) w obrębie rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Zamieszkuje tereny północnego wybrzeża Australii.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Nektarynka białooka po raz pierwszy otrzymała nazwę binominalną w 1831 roku – angielski artysta Edward Lear zilustrował ją w swym dziele Illustrations of the Family of Psittacidae, or Parrots i nazwał ją Trichoglossus versicolor[2][6]. Autor nie wskazał miejsca typowego; Mathews przyjął, że był to półwysep Jork w stanie Queensland[2][7]. Obecnie gatunek ten umieszczany jest w monotypowym rodzaju Psitteuteles[4][8]. Nie wyróżnia się podgatunków[8]; podgatunki mellori i whitei opisane w 1912 roku przez Mathewsa[7] nie są uznawane[8][9].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Czoło do połowy korony czerwone; nagi pierścień oczodołowy biały; pokrywy uszu żółte; reszta głowy niebieskozielona z wąskimi żółtymi smugami, które rozciągają się na miękką różową pierś i bladozieloną resztę upierzenia. Dziób pomarańczowoczerwony[10]. Samice mają bardziej matową i mniej rozległą czerwień na koronie[9].
Dorosłe osobniki osiągają 19 cm długości ciała i ważą 51–62 g[9].
Pożywienie
[edytuj | edytuj kod]Głównie pyłek i nektar z kwiatów eukaliptusa[10].
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]Okres lęgowy: najczęściej kwiecień – sierpień.
Gniazdo: w wydrążonym pniu lub zagłębieniu wysoko na drzewie.
Jaja: zazwyczaj 2–5.
Wysiadywanie: około 40 dni[10].
Status zagrożenia i ochrona
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje nektarynkę białooką za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Gatunek pospolity, szeroko rozprzestrzeniony w swoim obszarze występowania. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako stabilny[3]. Gatunek ten jest ujęty w II załączniku konwencji waszyngtońskiej (CITES)[11].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Ilustracja wykonana przez Edwarda Leara
-
Nektarynka białooka w trakcie żerowania
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Psitteuteles versicolor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d D. Lepage: Varied Lorikeet Psitteuteles versicolor. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-11-18]. (ang.).
- ↑ a b Psitteuteles versicolor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Loriini Selby, 1836 (wersja: 2022-09-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-11-15].
- ↑ P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40, zeszyt specjalny, 1999.
- ↑ E. Lear , Illustrations of the family of Psittacidœ, or parrots, pl. 36, Londyn [1832] (ang.).
- ↑ a b G.M. Mathews. A Reference-List to the Birds of Australia. „Novitates Zoologicae : a journal of zoology in connection with the Tring Museum”. 18 (3), s. 259–260, 1912. (ang.).
- ↑ a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-11-18]. (ang.).
- ↑ a b c N. Collar & P.F.D. Boesman: Varied Lorikeet (Psitteuteles versicolor), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2022-11-18]. (ang.).
- ↑ a b c HBW 1997 ↓, s. 348.
- ↑ Psitteuteles versicolor. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2022-11-18]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Josep del Hoyo, Andrew Elliot, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Volume IV Sandgrouse to Cuckoos. Barcelona: Lynx Edicions, 1997. ISBN 84-87334-22-9.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).