Jan Schmid

Jan Schmid
Data i miejsce urodzenia	24 listopada 1983 ; Trondheim
Klub	Sjetne IL
Wzrost	179 cm
Debiut w PŚ	29.12 2001, Oberwiesenthal (32. miejsce – sprint)
Pierwsze punkty w PŚ	5.01 2002, Schonach; (18. miejsce – Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	20.12 2008, Ramsau; (3. miejsce – Gundersen)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Norwegia
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata
2. miejsce ;	2017/2018
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Jan Andreas Schmid (ur. 24 listopada 1983 w Trondheim) – norweski narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, wicemistrz olimpijski i siedmiokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

Jan Schmid urodził się w norweskim Trondheim, mimo to do sezonu 2005/2006 reprezentował barwy Szwajcarii, skąd pochodzą jego rodzice - Ruth i Rudolf^[1]. W związku ze zmianą obywatelstwa w październiku 2006 roku Szwajcarska Federacja Narciarska zażądała od niego odszkodowania w wysokości 120 000 koron norweskich (ok. 23 000 dolarów). Gdyby Schmid nie zapłacił nie mógłby startować w zawodach przez rok. Ponadto zmiana reprezentacji po ukończeniu 23 roku życia byłaby znacznie trudniejsza^[1]. Jego pięć lat młodszy brat Tommy Schmid także uprawia kombinację. Po sezonie 2010/2011 poszedł w ślady Jana i złożył wniosek o przyznanie norweskiego obywatelstwa^[2].

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Jan Schmid pojawił się 1 grudnia 2001 roku, kiedy wystartował w konkursie Pucharu Świata B. Zajął wtedy 24. miejsce w zawodach metodą Gundersena w Vuokatti. Jeszcze przed końcem 2001 roku, 29 grudnia w Oberwiesenthal zadebiutował w Pucharze Świata zajmując 32. miejsce w sprincie. W sezonie 2001/2002 wystartował jeszcze siedmiokrotnie, w tym 5 stycznia 2002 roku w Schonach zdobył pierwsze pucharowe punkty, zajmując 18. pozycję w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej zajął 37. miejsce. W lutym 2002 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City zajmując siódme miejsce w konkursie drużynowym. Zajął także czwarte miejsce w Gundersenie na mistrzostwach świata juniorów w Schonach.

W sezonach 2002/2003 – 2006/2007 nie osiągał większych sukcesów w zmaganiach pucharowych. Najlepsze wyniki osiągnął 2 stycznia 2004 roku w Reit im Winkl i 21 stycznia 2006 roku w Harrachovie, gdzie zajmował szóste miejsce w sprincie. W tym czasie wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Sollefteå, gdzie siódmy w Gundersenie i dziesiąty w sprincie. Kilkanaście dni później wystąpił także na mistrzostwach świata w Val di Fiemme. Nie wystartował w drużynie, a indywidualnie był trzydziesty w sprincie, a w Gundersenie zajął 27. lokatę. Podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie w 2005 roku jego najlepszym indywidualnym wynikiem było 29. miejsce w Gundersenie. Wraz z kolegami z reprezentacji Szwajcarii zajął szóste miejsce w sztafecie. Jego ostatnim startem na dużej imprezie w barwach Szwajcarii były igrzyska olimpijskie w Turynie w 2006 roku, gdzie w konkursie drużynowym Szwajcarzy ze Schmidem w składzie zajęli czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Finami.

Sezon 2006/2007 był pierwszym, w którym reprezentował kraj swego urodzenia. Podobnie jak w kolejnym sezonie nie odniósł żadnych sukcesów. Dwukrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów: 3 lutego 2007 roku w Zakopanem był dziewiąty w starcie masowym, a 6 stycznia 2008 roku w Schonach był ósmy w Gundersenie. Przełom nastąpił w sezonie 2008/2009. W swoim piątym starcie cyklu, 20 grudnia 2008 roku w Ramsau po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Świata, zajmując trzecie miejsce w Gundersenie. Na tym jednak nie poprzestał i 10 stycznia w Val di Fiemme był trzeci w starcie masowym, a 7 lutego w Seefeld oraz 14 lutego w Klingenthal był ponownie trzeci w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej zajął siódme miejsce. Podczas mistrzostw świata w Libercu wspólnie z Mikko Kokslienem, Petterem Tande i Magnusem Moanem wywalczył brązowy medal w konkursie drużynowym. Ponadto w konkursie indywidualnym metodą Gundersena na normalnej skoczni zdobył srebrny medal, ulegając tylko Toddowi Lodwickowi ze Stanów Zjednoczonych. Schmid był drugi już po skokach i do biegu przystąpił ze stratą tylko dwóch sekund do Lodwicka. Amerykanina nie wyprzedził, ale zdołał obronić drugie miejsce przed atakami innego zawodnika z USA – Billa Demonga.

W sezonach 2009/2010 i 2010/2011 nie stawał na podium, często jednak plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów, między innymi kilkakrotnie zajmując czwarte miejsce. W klasyfikacji generalnej zajmował odpowiednio siedemnaste i ósme miejsce. W 2010 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie indywidualnie zajął 23. miejsce w Gundersenie na normalnej skoczni, a w konkursie drużynowym był piąty. Rok później, na mistrzostwach świata w Oslo w konkursach drużynowych na obu skoczniach Norwegowie w składzie: Jan Schmid, Magnus Moan, Mikko Kokslien i Håvard Klemetsen zdobyli brązowe medale. Indywidualnie Schmid wypadł przeciętnie, zajmując czternaste miejsce w Gundersenie na dużej i 24. miejsce na normalnej skoczni. W lecie 2010 roku wziął udział w trzynastej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. Cykl zakończył na szóstej pozycji, przy czym ani razu nie stanął na podium. W czternastej edycji LGP wywalczył jedno podium - 28 sierpnia 2011 roku w Oberwiesenthal był drugi w zawodach Penalty Race. W klasyfikacji końcowej był trzynasty.

Pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata Schmid odniósł na początku sezonu 2011/2012. Miało to miejsce 10 grudnia 2011 roku, kiedy zwyciężył w zawodach metodą Gundersena, rozgrywanych w austriackim Ramsau. W pozostałej części sezonu jeszcze dziesięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, na podium stając raz - 3 marca 2012 roku w Lahti, gdzie ponownie był najlepszy w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej był ostatecznie dziewiąty. W kolejnym sezonie nie stawał na podium zawodów pucharowych, tylko trzykrotnie zajmując miejsce w czołowej dziesiątce. Nie wystąpił na mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 2013 roku oraz rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi. Sezon 2013/2014 ukończył na czternastej pozycji w klasyfikacji generalnej. Na podium stanął jeden raz - 26 stycznia 2014 roku w Oberstdorfie zajął drugie miejsce na dużej skoczni.

W dwóch kolejnych sezonach łącznie siedem razy stawał na podium: 16 stycznia 2015 roku w Seefeld, tydzień później w Sapporo, 30 stycznia 2015 roku w Val di Fiemme i 5 marca 2016 roku w Schonach był drugi, a 6 grudnia 2014 roku w Lillehammer, 4 stycznia 2015 roku w Schonach i 19 lutego w Lahti zajmował trzecie miejsce w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej był kolejno siódmy i ósmy. Wystąpił w obu konkurencjach indywidualnych podczas mistrzostw świata w Falun w lutym 2015 roku, jednak plasował się w czwartej dziesiątce. Słabsze występy w sezonie 2016/2017 (23. miejsce w klasyfikacji generalnej) sprawiły, że nie wziął udziału w mistrzostwach świata w Lahti.

Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2017/2018, kiedy siedem razy plasował się w najlepszej trójce zawodów PŚ, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 14 stycznia w Val di Fiemme, 20 stycznia w Chaux-Neuve i 4 lutego 2018 roku w Hakubie był najlepszy w Gundersenie na dużej skoczni. W lutym 2018 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu wspólnie z Espenem Andersenem, Jarlem Magnusem Riiberem i Jørgenem Gråbakiem wywalczył srebrny medal w sztafecie. Był też jedenasty na dużej skoczni, a na normalnej zajął 25. miejsce.

Po sezonie 2018/2019 zawodnik zakończył sportową karierę^[3].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
7.	14 lutego	2002	Salt Lake City	Sztafeta K-90/4x5 km^[4]	48:42,2	+3:25,7	Finlandia
4.	15 lutego	2006	Pragelato	Sztafeta HS134/4x5 km^[5]	49:52,6	+1:22,3	Austria
23.	14 lutego	2010	Vancouver	Gundersen HS106/10 km	25:47,1	+1:22,5	Jason Lamy Chappuis
5.	23 lutego	2010	Vancouver	Sztafeta HS140/4x5 km^[6]	49:31,6	+54,3	Austria
25.	14 lutego	2018	Pjongczang	Gundersen HS109/10 km	24:51,4	+2:43,4	Eric Frenzel
11.	20 lutego	2018	Pjongczang	Gundersen HS140/10 km	23:52,5	+1:27,2	Johannes Rydzek
2.	22 lutego	2018	Pjongczang	Sztafeta HS140/4x5 km^[7]	46:09,8	+31,7	Niemcy

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
27.	21 lutego	2003	Val di Fiemme	Gundersen K-95/15 km	37:54,2	+5:24,6	Ronny Ackermann
30.	28 lutego	2003	Val di Fiemme	Sprint K-120/7,5 km	18:47,8	+2:01,9	Johnny Spillane
29.	18 lutego	2005	Oberstdorf	Gundersen HS100/15 km	38:56,2	+3:41,1	Ronny Ackermann
6.	23 lutego	2005	Oberstdorf	Sztafeta HS137/4x5 km^[8]	49:45,5	+2:44,0	Norwegia
32.	27 lutego	2005	Oberstdorf	Sprint HS137/7,5 km	20:15,6	+3:16,4	Ronny Ackermann
13.	20 lutego	2009	Liberec	Start masowy HS100/10 km	24:49,7	+7,9	Todd Lodwick
2.	22 lutego	2009	Liberec	Gundersen HS100/10 km	24:22,3	+13,0	Todd Lodwick
3.	26 lutego	2009	Liberec	Sztafeta HS134/4x5 km^[9]	48:32,3	+3,6	Japonia
12.	28 lutego	2009	Liberec	Gundersen HS134/10 km	23:36,6	+1:28,1	Bill Demong
24.	26 lutego	2011	Oslo	Gundersen HS106/10 km	25:19,2	+2:07,9	Eric Frenzel
3.	28 lutego	2011	Oslo	Sztafeta HS106/4x5 km^[10]	48:07,8	+40,6	Austria
14.	2 marca	2011	Oslo	Gundersen HS134/10 km	25:31,6	+1:18,0	Jason Lamy Chappuis
3.	4 marca	2011	Oslo	Sztafeta HS134/4x5 km^[11]	48:07,8	+40,6	Austria
31.	20 lutego	2015	Falun	Gundersen HS100/10 km	26:38,9	+2:31,4	Johannes Rydzek
31.	26 lutego	2015	Falun	Gundersen HS134/10 km	22:45,8	+2:25,3	Bernhard Gruber
2.	22 lutego	2019	Seefeld in Tirol	Gundersen HS130/10 km	23:43,0	+4,3	Eric Frenzel
2.	24 lutego	2019	Seefeld in Tirol	Sprint drużynowy HS130/2x7,5 km^[12]	28:29,5	+8,2	Niemcy
21.	28 lutego	2019	Seefeld in Tirol	Gundersen HS109/10 km	25:01,3	+1:50,6	Jarl Magnus Riiber
1.	2 marca	2019	Seefeld in Tirol	Sztafeta HS109/4x5 km^[13]	50:15,5	-	-

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
4.	23 stycznia	2002	Schonach	Gundersen K90/10 km	30:54,2	+2:22,4	Björn Kircheisen
7.	5 lutego	2003	Sollefteå	Gundersen K107/10 km	?	+2:36,7	Björn Kircheisen
10.	9 lutego	2003	Sollefteå	Sprint K107/5 km	14.02,6	+1:42,7	Björn Kircheisen

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	20 grudnia 2008	Ramsau	Gundersen HS98/10 km	25:59,4	3.	+37,3	Bill Demong
2.	10 stycznia 2009	Val di Fiemme	Start masowy HS134/10 km	26:20,3	3.	+54,4	Björn Kircheisen
3.	11 stycznia 2009	Val di Fiemme	Gundersen HS134/10 km	27:33,1	2.	+4,1	Magnus Moan
4.	7 lutego 2009	Seefeld	Gundersen HS100/10 km	25:29,0	3.	+4,9	Mario Stecher
5.	14 lutego 2009	Klingenthal	Gundersen HS140/10 km	27:16,7	3.	+1:04,1	Anssi Koivuranta
6.	10 grudnia 2011	Ramsau	Gundersen HS100/10 km	22:05,8	1.	-	-
7.	3 marca 2012	Lahti	Gundersen HS130/10 km	23:43,4	1.	-	-
8.	26 stycznia 2014	Oberstdorf	Gundersen HS137/10 km	27:32,2	2.	+0,5	Eric Frenzel
9.	6 grudnia 2014	Lillehammer	Gundersen HS138/10 km	25:01,9	3.	+12,3	Eric Frenzel
10.	4 stycznia 2015	Schonach	Gundersen HS106/10 km	24:38,2	3.	+2,3	Lukas Klapfer
11.	16 stycznia 2015	Seefeld	Gundersen HS109/5 km	12:05,0	2.	+2,3	Eric Frenzel
12.	23 stycznia 2015	Sapporo	Gundersen HS134/10 km	27:23,1	2.	+5,0	Eric Frenzel
13.	30 stycznia 2015	Val di Fiemme	Gundersen HS134/10 km	29:13,9	2.	+7,8	Bernhard Gruber
14.	19 lutego 2016	Lahti	Gundersen HS130/10 km	23:57,7	3.	+32,2	Eric Frenzel
15.	5 marca 2016	Schonach	Gundersen HS106/10 km	23:32,8	2.	+15,4	Eric Frenzel
14.	24 listopada 2017	Ruka	Gundersen HS142/5 km	12:58,0	2.	+7,7	Espen Andersen
15.	3 grudnia 2017	Lillehammer	Gundersen HS138/10 km	26:25,1	2.	+3,4	Espen Andersen
16.	16 grudnia 2017	Ramsau	Gundersen HS96/10 km	24:17,8	3.	+8,1	Eric Frenzel
17.	14 stycznia 2018	Val di Fiemme	Gundersen HS135/10 km	26:19,9	1.	-	-
18.	20 stycznia 2018	Chaux-Neuve	Gundersen HS118/10 km	23:59,7	1.	-	-
19.	3 lutego 2018	Hakuba	Gundersen HS131/10 km	24:14,6	2.	+1:12,6	Akito Watabe
20.	4 lutego 2018	Hakuba	Gundersen HS131/10 km	25:36,5	1.	-	-
21.	17 marca 2019	Schonach	Gundersen HS106/10 km	25:14,9	2.	+25,0	Jarl Magnus Riiber

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

sezon 2000/2001: 74.
sezon 2002/2003: 8.
sezon 2012/2013: 61.
sezon 2013/2014: nie brał udziału
sezon 2014/2015: nie brał udziału
sezon 2015/2016: nie brał udziału
sezon 2016/2017: 25.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	2 grudnia 2001	Vuokatti	Start masowy K-90/15 km	?	2.	+9,0	Mathieu Martinez
2.	9 grudnia 2001	Bardu	Sprint K-90/7,5 km	?	3.	+1,7	Nicolas Bal
3.	11 stycznia 2002	Baiersbronn	Start masowy K-90/10 km	?	1.	-	-
4.	14 stycznia 2002	Baiersbronn	Sprint K-90/7,5 km	?	1.	-	-
5.	11 marca 2003	Trondheim	Sprint K-120/7,5 km	?	2.	+3,0	Magnus Moan
6.	21 grudnia 2003	Ruhpolding	Gundersen K115/15 km	?	1.	-	-
7.	23 stycznia 2005	Baiersbronn	Sprint HS90/7,5 km	?	2.	+3,0	Kevin Arnould

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

2007: niesklasyfikowany
2008: 29.
2009: nie brał udziału
2010: 6.
2011: 13.
2012: nie brał udziału
2013: 4.
2014: 14.
2015: nie brał udziału
2016: 8.
2017: (12.)^[14]
2018: (30.)^[15]

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	28 sierpnia 2011	Oberwiesenthal	Penalty Race HS106/10 km	25:26,2	2.	+29,3	Johannes Rydzek
2.	28 sierpnia 2013	Villach	Gundersen HS98/10 km	23:13,7	3.	+1,5	Håvard Klemetsen
3.	30 sierpnia 2013	Oberstdorf	Gundersen HS137/10 km	26:07,5	2.	+8,7	Bernhard Gruber
4.	30 września 2017	Planica	Gundersen HS139/10 km	24:21,3	3.	+0,6	Magnus Moan

Przypisy

↑ ^a ^b Aftenposten: Blir norsk - må betale 120 000 kr.. aftenposten.no. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (norw.)
↑ Kombinacjanorweska.dbv.pl: Znany kombinator chce zmienić obywatelstwo! (pol.)
↑ Tych kombinatorów norweskich już nie zobaczymy, czyli kto zakończył karierę. skipol.pl, 2019-03-22. [dostęp 2019-03-24]. (pol.).
↑ Skład drużyny: Andreas Hurschler, Jan Schmid, Ivan Rieder, Ronny Heer
↑ Skład drużyny: Jan Schmid, Andreas Hurschler, Ronny Heer, Ivan Rieder
↑ Skład drużyny: Magnus Moan, Petter Tande, Jan Schmid, Mikko Kokslien
↑ Skład drużyny: Jan Schmid, Espen Andersen, Jarl Magnus Riiber, Jørgen Gråbak
↑ Skład drużyny: Andreas Hurschler, Ronny Heer, Jan Schmid, Ivan Rieder
↑ Skład drużyny: Mikko Kokslien, Petter Tande, Jan Schmid, Magnus Moan
↑ Skład drużyny: Jan Schmid, Magnus Moan, Mikko Kokslien, Håvard Klemetsen
↑ Skład drużyny: Mikko Kokslien, Håvard Klemetsen, Jan Schmid, Magnus Moan
↑ Skład drużyny: Jan Schmid, Jarl Magnus Riiber
↑ Skład drużyny: Espen Bjørnstad, Jan Schmid, Jørgen Gråbak, Jarl Magnus Riiber
↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2017 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2018 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona zawodnika (ang.)
Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-19)]. (ang.).

[autonazwa1-1] Aftenposten: Blir norsk - må betale 120 000 kr.. aftenposten.no. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (norw.)

[2] Kombinacjanorweska.dbv.pl: Znany kombinator chce zmienić obywatelstwo! (pol.)

[3] Tych kombinatorów norweskich już nie zobaczymy, czyli kto zakończył karierę. skipol.pl, 2019-03-22. [dostęp 2019-03-24]. (pol.).

[4] Skład drużyny: Andreas Hurschler, Jan Schmid, Ivan Rieder, Ronny Heer

[5] Skład drużyny: Jan Schmid, Andreas Hurschler, Ronny Heer, Ivan Rieder

[6] Skład drużyny: Magnus Moan, Petter Tande, Jan Schmid, Mikko Kokslien

[7] Skład drużyny: Jan Schmid, Espen Andersen, Jarl Magnus Riiber, Jørgen Gråbak

[8] Skład drużyny: Andreas Hurschler, Ronny Heer, Jan Schmid, Ivan Rieder

[9] Skład drużyny: Mikko Kokslien, Petter Tande, Jan Schmid, Magnus Moan

[10] Skład drużyny: Jan Schmid, Magnus Moan, Mikko Kokslien, Håvard Klemetsen

[11] Skład drużyny: Mikko Kokslien, Håvard Klemetsen, Jan Schmid, Magnus Moan

[12] Skład drużyny: Jan Schmid, Jarl Magnus Riiber

[13] Skład drużyny: Espen Bjørnstad, Jan Schmid, Jørgen Gråbak, Jarl Magnus Riiber

[14] Zgodnie z regulaminem LGP 2017 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.

[15] Zgodnie z regulaminem LGP 2018 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Sztafeta 3 x 10 km/4 x 5 km (skocznia duża)	1982: Dotzauer Schmieder Winkler 1984: G. Andersen Bøgseth Sandberg 1985: Müller Schwarz Weinbuch 1987: Weinbuch Pohl Müller 1989: T. Elden Bredesen B. Elden 1991: Csar Ofner Sulzenbacher 1993: Kōno Abe Ogiwara 1995: Abe T. Ogiwara K. Ogiwara Kōno 1997: Skard Vik Apeland Lundberg 1999: Manninen Nurmela Mantila Lajunen 2001: Braaten Rotevatn Vik Hammer 2003: Gruber Denifl Bieler Gottwald 2005: Tande Klemetsen Moan Hammer 2007: Koivuranta Ryynänen Tallus Manninen 2009: Minato Katō Watabe Kobayashi 2011: Kreiner Gruber Gottwald Stecher
Sztafeta 4 x 5 km (skocznia normalna)	2011: (Kreiner, Gruber, Gottwald, Stecher) 2013: (Braud, Laheurte, Lacroix, Lamy Chappuis) 2015: (Edelmann, Frenzel, Rießle, Rydzek) 2017: (Kircheisen, Frenzel, Rießle, Rydzek) 2019: (Bjørnstad, Schmid, Graabak, Riiber) 2021: (Bjørnstad, Graabak, Oftebro, Riiber)
Sprint drużynowy (skocznia duża)	2013: (Lacroix, Lamy Chappuis) 2015: (Braud, Lamy Chappuis) 2017: (Frenzel, Rydzek) 2019: (Frenzel, Rießle) 2021: (Lamparter, Greiderer)