Xavier Bertrand

Xavier Bertrand
Data i miejsce urodzenia	21 marca 1965 ; Châlons-en-Champagne
	Sekretarz generalny UMP
Okres	od 2008; do 2010
Przynależność polityczna	UMP
Poprzednik	Patrick Devedjian
Następca	Jean-François Copé
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Xavier Bertrand (ur. 21 marca 1965 w Châlons-en-Champagne w Marnie) – francuski polityk, kilkakrotnie minister w resortach społecznych, od 2016 prezydent regionu Hauts-de-France.

Życiorys

Ukończył studia z zakresu prawa publicznego w Reims, specjalizując się w kwestiach administracji lokalnej. Jest masonem, członkiem Wielkiego Wschodu Francji^[1].

W wieku 16 wstąpił do gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki. Był asystentem senatora Jacques’a Braconniera. W 1995 został zastępcą mera Saint-Quentin. W 2010 objął urząd mera tej miejscowości, utrzymał to stanowisko w 2014^[2].

W 2002 uzyskał mandat deputowanego do francuskiego Zgromadzenia Narodowego w Aisne, rok później stanął na czele regionalnych struktur Unii na rzecz Ruchu Ludowego. W 2004 mianowano go sekretarzem stanu w ministerstwie zdrowia i solidarności.

W 2005 w rządzie Dominique’a de Villepin objął stanowisko ministra tego resortu. Zrezygnował z tej funkcji w marcu 2007 w związku z zaangażowaniem w prezydencką kampanię wyborczą Nicolasa Sarkozy’ego. W maju 2007 powołano go na urząd ministra nowego resortu pracy, stosunków społecznych i solidarności. Miesiąc później ponownie zdobył mandat poselski, zachowując następnie dotychczasowe stanowisko w drugim gabinecie François Fillona.

Ze stanowiska tego odszedł w styczniu 2009, kiedy to został sekretarzem generalnym (i faktycznym liderem) Unii na rzecz Ruchu Ludowego. W listopadzie 2010 powrócił do trzeciego rządu tego samego premiera jako minister pracy, zatrudnienia i zdrowia^[3]. Funkcję tę pełnił do maja 2012. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku ponownie wybrany do Zgromadzenia Narodowego^[4].

W grudniu 2015 jako kandydat centroprawicy, w tym powstałych na bazie UMP Republikanów, zwyciężył w drugiej turze wyborów na prezydenta nowego regionu Nord-Pas-de-Calais-Pikardia (z kadencją od stycznia 2016), pokonując w niej liderkę Frontu Narodowego Marine Le Pen^[5]. W grudniu 2017 ogłosił swoje odejście z Republikanów^[6]. W czerwcu 2021 wybrany na prezydenta Hauts-de-France na kolejną kadencję^[7].

W tym samym roku przywrócił swoje członkostwo w Republikanach^[8]. W grudniu 2021 bez powodzenia ubiegał się o nominację prezydencką w partyjnych prawyborach, przegrywając w pierwszej turze, po której wsparł kandydaturę Valérie Pécresse^[9].

Przypisy

↑ Wawrzyniec Smoczyński. Pod fartuszkiem. „Polityka”, s. 50–53, 17 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-30].
↑ Wauquiez, Bompard, Copé, Bertrand: ces maires élus dès le premier tour. lexpress.fr, 23 marca 2014. [dostęp 2014-03-30]. (fr.).
↑ Communiqué de la Présidence de la République. elysee.fr, 14 listopada 2010. [dostęp 2011-08-30]. (fr.).
↑ Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-18]. (fr.).
↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2015. interieur.gouv.fr. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).
↑ Alors que Laurent Wauquiez est au 20h de TF1, Xavier Bertrand annonce sur France 2 qu'il quitte Les Républicains. europe1.fr, 11 grudnia 2017. [dostęp 2018-01-05]. (fr.).
↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021. interieur.gouv.fr. [dostęp 2021-06-28]. (fr.).
↑ John Timsit et Marion Mourgue: Présidentielle 2022: comme Valérie Pécresse, Xavier Bertrand va aussi reprendre sa carte à LR. lefigaro.fr, 15 października 2021. [dostęp 2021-12-05]. (fr.).
↑ Salomé Robles: Congrès LR: Barnier, Bertrand et Juvin appellent à voter Pécresse au second tour. bfmtv.com, 2 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-05]. (fr.).

Bibliografia

Xavier Bertrand na stronie Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji. [dostęp 2011-08-30]. (fr.).

[1] Wawrzyniec Smoczyński. Pod fartuszkiem. „Polityka”, s. 50–53, 17 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-30].

[2] Wauquiez, Bompard, Copé, Bertrand: ces maires élus dès le premier tour. lexpress.fr, 23 marca 2014. [dostęp 2014-03-30]. (fr.).

[3] Communiqué de la Présidence de la République. elysee.fr, 14 listopada 2010. [dostęp 2011-08-30]. (fr.).

[4] Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-18]. (fr.).

[5] Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2015. interieur.gouv.fr. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).

[6] Alors que Laurent Wauquiez est au 20h de TF1, Xavier Bertrand annonce sur France 2 qu'il quitte Les Républicains. europe1.fr, 11 grudnia 2017. [dostęp 2018-01-05]. (fr.).

[7] Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021. interieur.gouv.fr. [dostęp 2021-06-28]. (fr.).

[8] John Timsit et Marion Mourgue: Présidentielle 2022: comme Valérie Pécresse, Xavier Bertrand va aussi reprendre sa carte à LR. lefigaro.fr, 15 października 2021. [dostęp 2021-12-05]. (fr.).

[9] Salomé Robles: Congrès LR: Barnier, Bertrand et Juvin appellent à voter Pécresse au second tour. bfmtv.com, 2 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-05]. (fr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

W dniu powstania	Dominique de Villepin Michèle Alliot-Marie François Baroin Xavier Bertrand Jean-Louis Borloo Thierry Breton Dominique Bussereau Pascal Clément Renaud Donnedieu de Vabres Philippe Douste-Blazy Renaud Dutreil Christian Jacob Jean-François Lamour Nelly Olin Dominique Perben Gilles de Robien Nicolas Sarkozy
Późniejsi członkowie rządu	Philippe Bas Hervé Mariton

W dniu powstania	François Fillon Christine Albanel Michèle Alliot-Marie Roselyne Bachelot Michel Barnier Xavier Bertrand Jean-Louis Borloo Christine Boutin Xavier Darcos Rachida Dati Brice Hortefeux Bernard Kouchner Christine Lagarde Hervé Morin Valérie Pécresse Éric Woerth
Późniejsi członkowie rządu	François Baroin Éric Besson Luc Chatel Marc-Philippe Daubresse Patrick Devedjian Bruno Le Maire Frédéric Mitterrand Michel Mercier

W dniu powstania	François Fillon Michèle Alliot-Marie Roselyne Bachelot François Baroin Xavier Bertrand Luc Chatel Brice Hortefeux Chantal Jouanno Alain Juppé Nathalie Kosciusko-Morizet Christine Lagarde Maurice Leroy Bruno Le Maire Michel Mercier Frédéric Mitterrand Valérie Pécresse
Późniejsi członkowie rządu	David Douillet Claude Guéant Gérard Longuet François Sauvadet Laurent Wauquiez