Mewa tybetańska

Mewa tybetańska
	Chroicocephalus brunnicephalus
	(Jerdon, 1840)
	; Szata godowa
	; Szata spoczynkowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	mewowce
Parvordo	Larida
Nadrodzina	Laroidea
Rodzina	mewowate
Podrodzina	mewy
Rodzaj	Chroicocephalus
Gatunek	mewa tybetańska
Synonimy
	Larus brunnicephalus Jerdon, 1840;
	Larus brunnicephalus Jerdon, 1840;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Mewa tybetańska^[3] (Chroicocephalus brunnicephalus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny mewowatych (Laridae). Wędrowny; gniazdują w górach południowo-centralnej Azji, zimują na jej południowych i południowo-wschodnich wybrzeżach. Nie są zagrożone wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Thomas Caverhill Jerdon w 1840 na podstawie holotypu z zachodniego wybrzeża Półwyspu Indyjskiego. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Larus brunnicephalus^[4]. Obecnie (2020) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza mewę tybetańską w rodzaju Chroicocephalus. Uznaje gatunek za monotypowy^[5]. Niektórzy autorzy podtrzymują nazwę Larus brunnicephalus. Populacja z Pamiru zdaje się mieć cechy pośrednie między mewą tybetańską a śmieszką (Chroicocephalus ridibundus), stąd też część autorów uznaje ją za reprezentującą osobny podgatunek śmieszki^[4].

Morfologia

Długość ciała 41–45 cm, masa ciała 450–714 g^[4]. Wyglądem mewy tybetańskie przypominają śmieszki. W odróżnieniu do niej mają jednak jasną tęczówkę i masywniejszy dziób. Ponadto na czarnych końcach lotek I rzędu występuje biała plama. W szacie godowej brązowy obszar na głowie jest jaśniejszy niż u śmieszki, a jego czarna krawędź jest lepiej widoczna. W szacie spoczynkowej wzór na głowie identyczny jak u śmieszki^[6].

Zasięg występowania

Mewy tybetańskie są wędrowne. Gnieżdżą się w górach południowo-centralnej Azji, między 3000 a 4500 m n.p.m.: w Turkiestanie i zachodnich Chinach (zachodnia część regionu autonomicznego Sinciang), dalej na południe do Pamiru (po jezioro Kara-kul), Ladakh i Tybetu. Zimują na obszarze od południowo-wschodniej Azji przez wybrzeża Indii i północnej Sri Lanki po Półwysep Arabski^[4].

Ekologia i zachowanie

Mewy tybetańskie gniazdują na wyspach dużych, wysoko położonych jezior o różnym zasoleniu lub na przyległych do nich bagnach. Sezon lęgowy zaczyna się w maju. Gniazdują kolonijnie, kolonie liczą od 50 do kilku tysięcy par. Zimują na wybrzeżach i na rzekach. W sezonie lęgowym dieta urozmaicona; zjadają gryzonie, odpadki, larwy, pozbawione skorup ślimaki i dżdżownicowate; zimą żywią się między innymi rybami, krewetkami^[7].

Status

IUCN uznaje mewę tybetańską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988. W 2018 organizacja Wetlands International szacowała liczebność światowej populacji na 100–200 tysięcy osobników. Ze względu na brak istotnych zagrożeń czy dowodów na spadki liczebności BirdLife International ocenia trend populacji jako stabilny^[2]^[7].

Przypisy

↑ Chroicocephalus brunnicephalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b BirdLife International, Larus brunnicephalus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-09-16] (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 – mewy (wersja: 2021-07-07). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-16].
↑ ^a ^b ^c ^d Burger, J., Gochfeld, M. & Garcia, E.F.J.: Brown-headed Gull (Larus brunnicephalus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2017. [dostęp 2017-03-15].
↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-11]. (ang.).
↑ Richard Porter, Simon Aspinall: Birds of the Middle East. Bloomsbury Publishing, 2016, s. 148. ISBN 978-1-4729-4600-3.
↑ ^a ^b Brown-headed Gull Larus brunnicephalus. BirdLife International. [dostęp 2021-09-16].

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Chroicocephalus brunnicephalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] BirdLife International, Larus brunnicephalus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-09-16] (ang.).

[mk-3] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 – mewy (wersja: 2021-07-07). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-16].

[hbwa-4] Burger, J., Gochfeld, M. & Garcia, E.F.J.: Brown-headed Gull (Larus brunnicephalus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2017. [dostęp 2017-03-15].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-11]. (ang.).

[bome-6] Richard Porter, Simon Aspinall: Birds of the Middle East. Bloomsbury Publishing, 2016, s. 148. ISBN 978-1-4729-4600-3.

[birdlife-7] Brown-headed Gull Larus brunnicephalus. BirdLife International. [dostęp 2021-09-16].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]