Jerzy Mikołajewicz Zenowicz

Jerzy Mikołajewicz Zienowicz
	; Zenowicz (Deszpot)
Rodzina	Zenowiczowie herbu Deszpot
Data urodzenia	ok. 1510
Data śmierci	1583
Ojciec	Mikołaj Zenowicz
Żona	Zofia Hlebowicz; Anna Słucka
Dzieci	Krzysztof Zenowicz; Halszka (Zofia), ż. Michała Wiśniowieckiego

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Jerzy Mikołajewicz Zenowicz (Jurij Mikołajewicz Zianowiewicz, Jerzy Zienowicz, ok. 1510–1583) – starosta (tenutariusz) czeczerski i propojski (1547–70), lepelski od 1570 i dziśnieński 1577, kasztelan połocki (1566–1570) i smoleński (1579). Był uczestnikiem wojen inflanckich (1558–1583). W okresie postępów reformacji w Rzeczypospolitej przyszedł na kalwinizm.

W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski^[2].

Działalność wojskowa

W czasie wojen o dominium Maris Baltici w 1559 r. na polecenie Zygmunta II Augusta udał się wraz z Janem Chodkiewiczem do Inflant w celu ochrony granic. Z oddziałem 500 żołnierzy ochraniał Rzeżycę. Brał udział w bitwie pod Czaśnikami (1564), gdzie został ranny w głowę, gdy jego oddziały wraz z oddziałami kniazia Bohdana Iwanowicza Sołomareckiego i wojewody nowogródzkiego Mikołaja Sapiehy zadały pierwszy cios wojskom rosyjskim.

W 1568 roku obronił Leplę, za co został starostą (dzierżawcą) lepelskim.

Działalność religijna i gospodarcza

Był właścicielem dóbr ziemskich na Żmudzi, w powiatach oszmiańskim, mińskim, orszańskim i rzeczyckim. Jako pierwszy z prawosławnej dotąd rodziny Zenowiczów przeszedł na kalwinizm i w rodzinnych Smorgoniach ufundował zbór kalwiński, gdzie został pochowany.

Rodzina

Pochodził z rodziny Zenowiczów herbu własnego. Z małżeństwa z Anną Słucką^{[potrzebny przypis]}^[3] miał dwoje dzieci:

Halszkę (Zofię) – żonę Michała Wiśniowieckiego, prababkę króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego,
Krzysztofa (ok. 1540–1614), wojewodę brzeskolitewskiego.

Bibliografia

UrszulaU. Augustyniak UrszulaU., Testamenty ewangelików reformowanych w Wielkim Księstwie Litewskim, Warszawa: Wydawnictwo Semper, 1992, s. 23, 34-36, ISBN 83-900523-0-X, OCLC 830057858 .

Przypisy

↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy. Henryk Lulewicz (red.). T. 5: Ziemia połocka i województwo połockie XIV-XVIII wiek. Warszawa: Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk, 2018, s. 102-103. ISBN 978-83-65880-49-9. [dostęp 2024-12-04].
↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572-1576, Kraków 1917, s. 150.
↑ Nie wiadomo, która żona była matką jego dzieci.

[1] Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy. Henryk Lulewicz (red.). T. 5: Ziemia połocka i województwo połockie XIV-XVIII wiek. Warszawa: Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk, 2018, s. 102-103. ISBN 978-83-65880-49-9. [dostęp 2024-12-04].

[2] Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572-1576, Kraków 1917, s. 150.

[3] Nie wiadomo, która żona była matką jego dzieci.

[1]

[2]

[3]